Прејди на содржината

S/2006 S 1

Од Википедија — слободната енциклопедија
Преработка од 11:10, 4 декември 2023; направена од Bjankuloski06 (разговор | придонеси) (Создадена страница со: {{Планета | name = S/2006 S 1 | image = | caption = | alt_names = | discovery_ref =  <ref name="MPEC-2019-W125"/> | discoverer = Скот Шепард<br/>Дејвид Џуит<br/>Џен Клина | discovered = 6 март 2006 | earliest_precovery_date = 5 јануари 2005 | satellite_of = Сатурн | orbit_ref =  <ref name="MPC118845"/> | epoch...)
(разл) ← Претходна преработка | Последна преработка (разл) | Следна преработка → (разл)
S/2006 S 1
Откривање [1]
Откритие наСкот Шепард
Дејвид Џуит
Џен Клина
Откриено6 март 2006
Орбитални особености [2]
Епоха 31 мај 2020 (JD 2459000.5)
Лак на набљудување2,13 г (776 д)
0,1246859 ае (18,65275 Гм)
Занесување0.0814088
−2.604 г (−951,1 д)
351.30293°
0° 22м 42.627с дневно
Наклон154,62928° (кон еклиптиката)
351,18965°
176,02188°
Месечина наСатурн
Физички особености
Албедо0,04 (претпоставено)[3]
24,5[4]
15,6[2]

S/2006 S 1месечина на Сатурн. Откриена е од Скот Шепард, Дејвид Џуит, Џен Клина и Брајан Марсден на 26 јуни 2006 г. од набљудувања направени помеѓу 4 јануари и 30 април 2006 г. S/2006 S 1 има пречник од 6 км и кружи околу Сатурн на просечно растојание од 18,65 Гм за време од 951,1 дена. Има наклон од 154,6° кон еклиптиката (178,9° кон Сатурновиот екватор) во повратна насока, со занос од 0,0814.[1]

Месечината се сметала за изгубена во 2006 г. бидејќи астрономите не можеле да ја видат.[5][6][7] Во октомври 2019 г. е објавено нејзиното повторно забележување.[8][4]

Наводи

  1. 1,0 1,1 „MPEC 2019-W125 : S/2006 S 1“. Minor Planet Electronic Circular. Minor Planet Center. 25 November 2019.
  2. 2,0 2,1 „M.P.C. 118845“ (PDF). Minor Planet Circular. Minor Planet Center. 12 December 2019.
  3. „In Depth – S/2006 S1“. Solar System Exploration. NASA. 19 December 2019. Посетено на 7 October 2019.
  4. 4,0 4,1 Sheppard, Scott. „Scott S. Sheppard - Saturn Moons“. Department of Terrestrial Magnetism. Carnegie Institution for Science. Посетено на 7 October 2019.
  5. Beatty, Kelly (4 April 2012). „Outer-Planet Moons Found — and Lost“. www.skyandtelescope.com. Sky & Telescope. Посетено на 27 June 2017.
  6. Brozović, Marina; Jacobson, Robert A. (9 March 2017). „The Orbits of Jupiter's Irregular Satellites“. The Astronomical Journal. 153 (4): 147. Bibcode:2017AJ....153..147B. doi:10.3847/1538-3881/aa5e4d.
  7. Jacobson, B.; Brozović, M.; Gladman, B.; Alexandersen, M.; Nicholson, P. D.; Veillet, C. (28 September 2012). „Irregular Satellites of the Outer Planets: Orbital Uncertainties and Astrometric Recoveries in 2009–2011“. The Astronomical Journal. 144 (5): 132. Bibcode:2012AJ....144..132J. doi:10.1088/0004-6256/144/5/132. S2CID 123117568.
  8. „Saturn Surpasses Jupiter After The Discovery Of 20 New Moons And You Can Help Name Them!“. Carnegie Science. October 7, 2019.

Надворешни врски