Раносовремен англиски јазик: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
сНема опис на уредувањето |
сНема опис на уредувањето |
||
| Ред 8: | Ред 8: | ||
==Од средноанглиски до раносовремен англиски== |
==Од средноанглиски до раносовремен англиски== |
||
Промената од [[Средноанглиски јазик|средноанглиски]] во раноцовремен англиски јазик не се должела само на промена на речникот или изговорот — тоа бил почеток на една нова ера во историјата на англичаните. |
|||
The change from [[Middle English]] to Early Modern English was not just a matter of vocabulary or pronunciation changing — it was the beginning of a new era in the history of English. |
|||
Со употребата на печатници почнале да се читаат многу повеќе книги, и повеќе луѓе имале пристап до нив. Луѓето кои веќе читале книги сега имале пристап кон поголем број на ''разни книги'', и вокабуларот на просечниот писмен човек затоа се зголемил. Поголемата политичка стабилност и просперитет довеле до цветањето на книжевноста со трајна вредност, која го стабилизирала јазикот и го ширела вокабуларот. Поголемиот просперитет значел повеќе трговија, што резултирало во контакти на луѓе од сите краишта на Англија. Англискиот почнал да се користи во црквата, со тоа запознавајќи го народот со стандардната варијанта на јазикот. Големите разлики помеѓу средноанглиските дијалектите донекаде се воедначиле. |
|||
The introduction of printing meant that more books were produced, and more people would have had access to books. People who already read books would have read a greater number of ''different books'', and the average literate person's vocabulary would have been enlarged. Greater political stability and prosperity led to a flowering of lasting literature, which would have helped to stabilise the language and broaden its vocabulary. Greater prosperity would also have led to more trade, with people from different parts of England coming into contact with each other. English was used in church services, making the general population more familiar with a standard version of the language, rather than the liturgy being in [[Latin]], which was totally incomprehensible to most people. The great differences between the Middle English dialects would have started to be ironed out to some extent. |
|||
Оваа ера била заменета со ера на побогат лексикон и зацрврстена (и трајна) книжевност. [[Вилијам Шекспир|Шекспировите]] драмски дела се познати и читливи денес, 400 од нивното пишување, но пак делата на [[Џефри Чосер]] и [[Вилијам Ленгланд]], напишани само 200 години порано, со многу потешки за просечниот читател. |
|||
An era of linguistic change in a language with large variations in dialect was replaced by a new era of a more standardised language with a richer lexicon and an established (and lasting) literature. [[Shakespeare]]'s plays are familiar and comprehensible today, 400 years after they were written, but the works of [[Geoffrey Chaucer]] and [[William Langland]], written only 200 years earlier, are considerably more difficult for the average reader. |
|||
==Од раносовремен до современ англиски јазик== |
==Од раносовремен до современ англиски јазик== |
||
Седумнаесеттиот век било време на политички и општествен пресврт во Англија, особено периодот од 1640 до 1660. Извесни форми од вокабуларот се губеле или губеле на важност, како што делови од горните слоеви на општеството биле заменувани со обични луѓе. Зголемената трговија со земјни ширум светот значело дека англиските пристанишни градови (и нивните дијалекти) станувале повлијателни од другите градови. Ангија потоа живееле во внатрешен мир и релативна стабилност, кои делувале полезно за уметностите како книжевноста од околу 1690-тите, па натаму. Друга важна епизода во развојот на англискиот јазик започнала околу 1600 — британското населување на [[Америка]]. |
|||
The 17th century was a time of political and social upheaval in England, particularly the period from about 1640 to 1660. Certain forms of pronunciation or vocabulary may have lost or gained prestige, as parts of the upper echelons of society were replaced by people from lower classes. The increase in trade around the world meant that the English port towns (and their forms of speech) would have gained in influence over the old county towns. England experienced a new period of internal peace and relative stability, encouraging the arts including literature, from around the 1690s onwards. Another important episode in the development of the English language started around 1600 — the British settlement of [[Americas|America]]. |
|||
==Видете исто така== |
==Видете исто така== |
||
Преработка од 13:05, 29 јули 2006
Раносовремен англиски јазик е фаза од еволуцијата на англискиот јазик во употреба од крајот на средноанглискиот период (втората половина на XV в.) до 1650. Така, првото издание на Крал Џејмсовата Библија и делата на Вилијам Шекспир ѝ припаѓаат на подоцнежната фаза од раносовремениот англиски, иако Крал Џејмсовата библија намерно се држи до извесни архаизми кои биле ретки дури и во времето кога била издадена. Современите читатели на англискиот јазик генерално можат да разберат текст напишан на раносовремен англиски, иако понекогаш се јавуваат потешкотии заради промени во граматиката, промените на значењата на некои зборови, како и правописните разлики. Стандардизацијата на англискиот правопис се јавила во овој период, под влијание на нормите пред Голематапромена на самогласките, која е одговорна за архаичниот нефонетски правопис во современиот англиски јазик.
Заменки
Раносовремениот англиски јазик, како и највеќето европски јазици, користел персирање. Тоа значи дека постоеле две верзии на заменката за второ лице: „ye“ (множина и формална еднина, подоцна заменета со акузативното „you“) и „thou“ (акузатив или касус генералис „thee“, од протоиндоевропското „*te“), (неформална еднина). Формата „thou“ останала во употреба за свечености, особено за обраќање кон Бога, како и во ситуации на обраќање кон некој подреден. „Thine“ е раносовремената англиска форма на „your“ со тоа што „thy“ се користел пред зборовите кои започнуваат со согласка. „Mine“ често се користело наместо „my“ каде тоа се употребува во современиот англиски.
Глагол
Глаголските коњугации во формата „thou“ (второ лице неформална еднина) завршуваат со -(e)st (на пр. „thou takest“). Кај раносовремениот англиски, конјугациите од трето лице еднина завршуваат со -(e)th наместо -s (на ор. „he taketh“). Второ лице неформална еднина и трето лице еднина ги изгубиле наставките при погодбен начин, кој ја користи голата основа на зборот.
Од средноанглиски до раносовремен англиски
Промената од средноанглиски во раноцовремен англиски јазик не се должела само на промена на речникот или изговорот — тоа бил почеток на една нова ера во историјата на англичаните.
Со употребата на печатници почнале да се читаат многу повеќе книги, и повеќе луѓе имале пристап до нив. Луѓето кои веќе читале книги сега имале пристап кон поголем број на разни книги, и вокабуларот на просечниот писмен човек затоа се зголемил. Поголемата политичка стабилност и просперитет довеле до цветањето на книжевноста со трајна вредност, која го стабилизирала јазикот и го ширела вокабуларот. Поголемиот просперитет значел повеќе трговија, што резултирало во контакти на луѓе од сите краишта на Англија. Англискиот почнал да се користи во црквата, со тоа запознавајќи го народот со стандардната варијанта на јазикот. Големите разлики помеѓу средноанглиските дијалектите донекаде се воедначиле.
Оваа ера била заменета со ера на побогат лексикон и зацрврстена (и трајна) книжевност. Шекспировите драмски дела се познати и читливи денес, 400 од нивното пишување, но пак делата на Џефри Чосер и Вилијам Ленгланд, напишани само 200 години порано, со многу потешки за просечниот читател.
Од раносовремен до современ англиски јазик
Седумнаесеттиот век било време на политички и општествен пресврт во Англија, особено периодот од 1640 до 1660. Извесни форми од вокабуларот се губеле или губеле на важност, како што делови од горните слоеви на општеството биле заменувани со обични луѓе. Зголемената трговија со земјни ширум светот значело дека англиските пристанишни градови (и нивните дијалекти) станувале повлијателни од другите градови. Ангија потоа живееле во внатрешен мир и релативна стабилност, кои делувале полезно за уметностите како книжевноста од околу 1690-тите, па натаму. Друга важна епизода во развојот на англискиот јазик започнала околу 1600 — британското населување на Америка.