Преглед на кодот на Територијални претензии врз Антарктикот

[[Податотека:Antarctica.CIA.svg|мини|437x437п|Антарктикот и територијалните претензии на него.]]
'''Територијални претензии на Антарктик''' — политички тврдења на различни земји дека постигнале [[Сувереност|суверенитет]] над некои од териториите на [[Антарктик]]от или јужнополарниот регион околу овој континент. Во моментов, таквите барања се однесуваат само на оние територии сместени јужно од паралелата 60° и има седум држави кои поднеле барања пред стапувањето во сила на [[Антарктички договор|Антарктичкиот договор]]. Тоа се: [[Обединето Кралство|Обединетото Кралство]], [[Норвешка]], [[Австралија]], [[Франција]], [[Нов Зеланд]], [[Чиле]] и [[Аргентина]].<ref>{{Наведена мрежна страница |url=http://www.chaskor.ru/article/antarktida_istoriya_ofitsialnogo_delezha_18698 |title=Антарктик: историја званичног дијељења |accessdate=2022-09-20 |archive-date=2012-02-20 |archive-url=https://web.archive.org/web/20120220035338/http://www.chaskor.ru/article/antarktida_istoriya_ofitsialnogo_delezha_18698 |url-status=dead }}</ref>

== Историја ==
{{Цитат во кутија|title=Историски претензии на Антарктикот|quote={{flag|France}} 1840–денес
: {{flag|Adélie Land}} 1840–денес
{{flagdeco|United Kingdom}} [[Обединето Кралство]] 1908–денес
: ''{{flagdeco|Falkland Islands|1948}} [[Фолкландски Зависни Земји]]'' 1908–1962
: {{flag|British Antarctic Territory}} 1962–денес
{{flagdeco|New Zealand}} [[Кралство Нов Зеланд|Нов Зеланд]] 1923–денес
: [[File:Flag of the Ross Dependency (unofficial).svg|23px]] [[Росова Зависност]] 1923–present
{{flag|Norway}} 1931–денес
: {{flag|Peter I Island}} 1931–денес
: {{flag|Queen Maud Land}} 1939–денес
{{flag|Australia}} 1933–present
: {{flag|Australian Antarctic Territory}} 1933–денес
''{{flag|Nazi Germany}}'' 1939–1945
: ''[[File:Flagge Reichskolonialbund2.svg|23px]] [[Нова Швабија]]'' 1939–1945
{{flag|Chile}} 1940–денес
: {{flag|Chilean Antarctic Territory}} 1940–денес
{{flag|Argentina}} 1943–денес
: {{flag|Argentine Antarctica}} 1943–денес|align=right|width=26em|fontsize=90%|bgcolor=#f1f1f1}}

=== Шпански претензии ===
[[Податотека:Governorate_of_Terra_Australis_(1539-1555),_Spain.svg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/61/Governorate of Terra Australis (1539-1555), Spain.svg/220px-Governorate of Terra Australis (1539-1555), Spain.svg.png|лево|мини| Карта на шпанскиот Гувернерат на Тера Австралис (1539-1555), први територијално претензии над земјиштето во близина на Јужниот Пол, подоцна било инкорпорирано во Гувернерат на Чиле.]]
Според [[Аргентина]] и [[Чиле]], [[Шпанско Царство|Шпанското Царство]] имало претензии кон [[Антарктикот]]. ''Капитулација'' (гувернерство) доделена на конквистадорот Педро Санчес де ла Хоз во [[1539]] година од страна на кралот на Шпанија, [[Карло V (Свето Римско Царство)|Карло V]], експлицитно ги вклучувала сите земји јужно од [[Магеланов Проток|Магелановиот Проток]], ([[Непозната Јужна Земја|Terra Australis]] и [[Огнена Земја|Tierra del Fuego]] и потенцијално целата територија на Антарктикот) и на исток и запад границите биле оние наведени во Договорот од Тордесиљас и Сарагоса, соодветно, со што се создал Гувернератот на Тера Аустралис.<ref name="Oscar">{{Наведена книга|title=La Antártica Chilena|last=Pinochet de la Barra, Óscar|date=November 1944|publisher=Editorial Andrés Bello}}</ref><ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://www.jotdown.es/2022/06/el-conjurado-que-goberno-la-antartida/|title=El conjurado que gobernó la Antártida|last=Calamari, Andrea|date=June 2022|publisher=Jot Down|language=es}}</ref><ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://dbe.rah.es/biografias/7380/pedro-sancho-de-la-hoz|title=Pedro Sancho de la Hoz|publisher=Real Academia de la Historia|language=es|accessdate=25 August 2022}}</ref>

Де ла Хоз му ја пренел титулата на освојувачот Педро де Валдивија во [[1540|1540 година]].<ref>{{Наведена мрежна страница|url=http://www.biografiadechile.cl/detalle.php?IdContenido=827&IdCategoria=40&IdArea=191&status=S&TituloPagina=Historia%20de%20Chile&pos=30|title=1544|publisher=Biografía de Chile|language=es|accessdate=2022-09-20|archive-date=2022-08-19|archive-url=https://web.archive.org/web/20220819190503/http://www.biografiadechile.cl/detalle.php?IdContenido=827&IdCategoria=40&IdArea=191&status=S&TituloPagina=Historia%20de%20Chile&pos=30|url-status=dead}}</ref> Во [[1555]] година, барањето било приложено на Чиле.<ref>{{Наведена книга|url=https://libros.uchile.cl/files/presses/1/monographs/328/submission/proof/38/|title=Desarrollo de la Antártica|last=Francisco Orrego Vicuña; Augusto Salinas Araya|date=1977|publisher=Instituto de Estudios Internacionales, Universidad de Chile; Editorial Universitaria.|location=[[Santiago de Chile]]|language=es}}</ref>

Овој грант утврдил, според [[Аргентина]] и [[Чиле]], дека постои ''animus occupandi'' од страна на Шпанија на Антарктикот. Шпанското барање за суверенитет над делови од Антарктикот, според Чиле и Аргентина, било меѓународно признаено со булата ''Inter caetera'' од 1493 година и Договорот од Тордесиљас од 1494 година. Аргентина и Чиле ги третираат овие договори како правни меѓународни договори со посредство на Католичката црква која во тоа време била признат арбитер за такви прашања.<ref name="Prieto2004">{{Наведено списание|last=Prieto Larrain|first=M. Cristina|date=2004|title=El Tratado Antártico, vehículo de paz en un campo minado|url=http://www.scielo.cl/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0718-23762004000100008|journal=[[Revista Universum]]|language=es|publisher=[[University of Talca]]|volume=19|issue=1|pages=138–147|access-date=31 December 2015}}</ref> Секоја земја во моментов има право на еден сектор на антарктичкиот континент кој е повеќе или помалку директно јужно од нејзините национални земји свртени кон Антарктикот.

Современа Шпанија не претендира на ниту една територија на Антарктикот. Работи со две летни истражувачки станици (базата Габриел де Кастиља и базата Хуан Карлос I) на [[Јужни Шетландски Острови|Јужните Шетландски Острови]].

=== Британски претензии ===
[[Обединетото Кралство]] повторно го потврдил суверенитетот над [[Фолкландски Острови|Фолкландските Острови]] во далечниот [[Атлантски Океан|јужен Атлантик]] во 1833 година и одржувал континуирано присуство таму. Во 1908 година, британската влада ги проширила своите територијални претензии со прогласување суверенитет над „Јужна Џорџија, [[Јужни Оркниски Острови|Јужните Оркниски Острови]], [[Јужни Шетландски Острови|Јужните Шетландски Острови]] и [[Јужна Џорџија и Јужни Сендвички Острови|(Јужните) Сендвички Острови]] и [[Греамова Земја|Греамовата Земја]], сместена во Јужниот Атлантски Океан и на континентот Антарктик до јужно од [[50. јужен напоредник|50-та паралела на јужната географска ширина]] и помеѓу [[20. западен меридијан|20-тиот]] и [[80. западен меридијан|80-тиот степен на западната географска должина]] “.<ref name="IntLaw">[https://books.google.com/books?id=cIFAZPBKKuwC&pg=PA652 ''International law for Antarctica'', p.&nbsp;652], Francesco Francioni and Tullio Scovazzi, 1996.</ref> Сите овие територии биле администрирани како зависни од Фолкландските Острови од Стенли од страна на гувернерот на Фолкландските Острови. Мотивацијата за оваа декларација лежи во потребата за ефикасно регулирање и оданочување на индустријата за лов на китови. Комерцијалните оператори би ловеле китови во области надвор од официјалните граници на [[Фолкландски Острови|Фолкландските Острови]] и нивните зависни места, и имало потреба да се затвори оваа дупка.

Во 1917 година, формулацијата на тврдењето била изменета, така што недвосмислено ја вклучило целата територија во секторот што се протега до [[Јужен Пол|Јужниот Пол]] (со што ја опфаќа целата сегашна Британска Антарктичка Територија). Новото барање ги опфатило „сите острови и територии помеѓу 20-тиот степен од западната географска должина и [[50. западен меридијан|50-тиот степен од западната географска должина]] кои се наоѓаат јужно од 50-та паралела на јужната географска ширина; и сите острови и територии без разлика помеѓу 50-тиот степен од западната должина и 80-тиот степен од западната географска должина кои се наоѓаат јужно од 58-та паралела на јужната географска ширина “.<ref name="IntLaw"/>

Амбицијата на Леополд Амери, тогашен државен потсекретар за колонии, била Британија да го вклучи целиот континент во своите претензии. Во меморандумот до генералните гувернери за [[Австралија]] и [[Нов Зеланд]], тој напишал дека „''со исклучок на Чиле и Аргентина и некои неплодни острови кои припаѓаат на Франција... пожелно е целиот Антарктик на крајот да биде вклучен во Британското Царство“''. Првиот чекор бил преземен на [[30 јули]] [[1923]] година, кога британската влада донесе наредба во Советот според Законот за ''британските населби од 1887 година'', дефинирајќи ги новите граници за [[Росова Зависност|Росовата Зависност]].{{Цп}}„''Оној дел од доминациите на Неговото Височество во Антарктичките мориња, кој ги опфаќа сите острови и територии помеѓу 160-тиот степен на источна географска должина и 150-тиот степен од западната географска должина, кои се наоѓаат јужно од 60-от степен на Јужна географска ширина, ќе се нарече Росова Зависност''“. Редот во Советот потоа продолжил да го назначува генералниот гувернер и врховен командант на Нов Зеланд за гувернер на територијата.<ref>http://www.legislation.govt.nz/regulation/imperial/1923/0974/latest/DLM1195.html Order in Council Under the British Settlements Act, 1887 (50 & 51 Vict c 54), Providing for the Government of the Ross Dependency.</ref>

Во 1930 година, Обединетото Кралство ја побарал [[Ендербиева Земја|Ендербиевата Земја]]. Во 1933 година, британскиот царски поредок ја префрлил територијата јужно од 60° југ и помеѓу [[меридијан]]ите [[160. источен меридијан|160°]] и [[45. источен меридијан|45° источно]] во Австралија како [[Австралиска Антарктичка Територија]].<ref>Antarctica and international law: a collection of inter-state and national documents, Volume 2. pp. 143. Author: W. M. Bush. Editor: Oceana Publications, 1982. {{ISBN|978-0-379-20321-9}}</ref>

По донесувањето на Статутот на Вестминстер во 1931 година, владата на Обединетото Кралство се откажала од секаква контрола врз владата на Нов Зеланд и Австралија. Сепак, ова немашело никакво влијание врз обврските на генералните гувернери на двете земји во својство на гувернери на териториите на Антарктикот.

=== Други европски претензии ===
[[Податотека:Reconnaissance de la Terre Adelie, le 20 Janvier 1840.jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/60/Atlas pittoresque pl 169.jpg/220px-Atlas pittoresque pl 169.jpg|десно|мини| Претензии за францускиот суверенитет на [[Аделина Земја|Аделината Земја]] од [[Жил Димон Дирвил]], во 1840 година.]]
Основата за барањето на [[Аделина Земја|Аделината Земја]] од страна на [[Франција]] била поради откривањето на крајбрежјето во 1840 година од страна на францускиот истражувач [[Жил Димон Дирвил]], кој го именувал по неговата сопруга Адел.<ref>{{Наведена книга|title=From Venus to Antarctica: The Life of Dumont D'Urville|last=Dunmore|first=John|publisher=Exisle Publ.|year=2007|isbn=9780908988716|location=Auckland, NZ|page=209}}</ref> Тој го подигнал француското знаме и ја зазел земјата за Франција, на [[21 јануари]] [[1840]] година во 17:30 часот.<ref>[https://www.lci.fr/sciences/mission-en-terre-adelie-les-derniers-preparatifs-avant-notre-grand-depart-pour-l-antarctique-2019177.html LCI – Mission en Terre Adélie – Les derniers préparatifs avant notre grand départ pour l'Antarctique] – ''Le 21 janvier 1840 il y plante le drapeau français et donne à ce lieu le nom de Terre Adélie en pensant à sa femme Adèle qu’il n’avait pas vue depuis son départ de Toulon deux ans et demi plus tôt.''</ref>

Британците на крајот одлучиле да ја признаат оваа претензија, а границата помеѓу [[Аделина Земја|Аделината Земја]] и [[Австралиска Антарктичка Територија|Австралиската антарктичка територија]] била дефинитивно фиксирана во [[1938]] година <ref name="mawson">{{Наведена мрежна страница|url=http://www.aad.gov.au/default.asp?casid=7041|title=A Brief History of Mawson|publisher=Australian Government – Australian Arctic Division|archive-url=https://web.archive.org/web/20080727085111/http://www.aad.gov.au/default.asp?casid=7041|archive-date=27 July 2008|accessdate=2008-07-16}}</ref>

Овие случувања се однесуваат и на норвешките интереси на китови кои сакале да го избегнат британското оданочување на станиците за китови на Антарктикот и чувствувале загриженост дека тие ќе бидат комерцијално исклучени од континентот. Сопственикот на китоловскиот брод Ларс Кристенсен финансирал неколку експедиции на Антарктикот со цел да бара земјиште за [[Норвешка]] и да воспостави станици на норвешка територија за да добие подобри привилегии.<ref name="k52">{{Наведена книга|title=Norge i Antarktis|publisher=Schibsted Forlag|year=2008|isbn=978-82-516-2589-0|editor-last=Kyvik|editor-first=Helga|location=Oslo, Norway|page=52}}</ref> Првата експедиција, предводена од Нилс Ларсен и Ола Олстад, слетала на островот Петар I во 1929 година и го презела островот за Норвешка. На [[6 март]] [[1931]] година, норвешката кралска прокламација го прогласила островот под норвешки [[Сувереност|суверенитет]] <ref name="k52" /> и на [[23 март]] [[1933]] година островот бил прогласен за зависност.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=http://www.lovdata.no/all/tl-19300227-003-0.html#1|title=Lov om Bouvet-øya, Peter I's øy og Dronning Maud Land m.m. (bilandsloven)|publisher=Lovdata|language=no|archive-url=https://web.archive.org/web/20131202231248/http://www.lovdata.no/all/tl-19300227-003-0.html#1|archive-date=2 December 2013|accessdate=29 August 2011}}</ref> {{БелешкаОзнака|At the time of the claim, Norway did not validate the [[Circular sector|sector]] method of demarcating polar territory. This was in line with Norwegian claims in the [[Arctic]] and hence to avoid compromising Norway's position with regard to the former Soviet Union (present-day Russia). In the 2015 [https://www.regjeringen.no/no/dokumenter/meld.-st.-32-20142015/id2415997/ Meld. St. No. 32 (2014–2015) 'Norske interesser og politikk i Antarktis' (White Paper No. 32 on Norwegian Interests and Policy in the Antarctica)], the Foreign Ministry confirmed that while Norway rejected the sector method of delimiting claims it was not intended create a difference in interpretation of the Norwegian claim in Antarctica. White Paper No. 19 (1939) had stated that the purpose of the annexation was to annex 'land which is currently ''terra nullius'' and that only Norwegians have researched and mapped'.}}

Експедицијата од 1929 година предводена од Јалмар Рисер-Ларсен и Фин Лицов-Холм го именувала континенталното копно во близина на островот како [[Земја на Кралицата Мод]] по норвешката кралица Мод.<ref name="npi">{{Наведена мрежна страница|url=http://www.npolar.no/no/antarktis/dronning-maud-land.html|title=Dronning Maud Land|publisher=[[Norwegian Polar Institute]]|language=no|accessdate=10 May 2011}}</ref> Територијата била истражена понатаму за време на експедицијата во ''Норвегија'' од 1930–31 година.<ref name="snl">{{Наведена мрежна страница|url=http://www.snl.no/Dronning_Maud_Land|title=Dronning Maud Land|last=Gjeldsvik|first=Tore|work=[[Store norske leksikon]]|language=no|accessdate=9 May 2011}}</ref> Преговорите со британската влада во 1938 година резултирале со поставување на западната граница на [[Земја на Кралицата Мод|Земјата на Кралицата Мод]] на 20°З.<ref name="snl" />
[[Податотека:Peter_I_Island_1929A.jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/57/Peter I Island 1929A.jpg/220px-Peter I Island 1929A.jpg|лево|мини| Норвешка експедиција на островот Петар I во 1929 година.]]
[[САД]], [[Чиле]], [[Советскиот Сојуз]] и [[Германија]] ги оспориле претензиите на Норвешка.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://www.regjeringen.no/no/dokumenter/meld.-st.-32-20142015/id2415997/|title=Meld. St. 32 (2014–2015)|last=Utenriksdepartementet|date=12 June 2015|work=Regjeringa.no}}</ref><ref name="admle">{{Наведени вести|url=http://www.polarhistorie.no/artikler/2008/annekteringen%20av%20dronning%20maud%20land/print_artikler_view|title=Annekteringen av Dronning Maud Land|last=Widerøe|first=Turi|work=Norsk Polarhistorie|access-date=15 July 2011|year=2008|language=no|archive-date=2015-09-24|archive-url=https://web.archive.org/web/20150924075108/http://www.polarhistorie.no/artikler/2008/annekteringen%20av%20dronning%20maud%20land/print_artikler_view|url-status=dead}}</ref> Во 1938 година [[Трет Рајх|Германија]] испратила германска експедиција на Антарктикот, предводена од Алфред Ричер, за да заземе што е можно повеќе земја од неа.<ref name="snl"/> Бродот „''Швабенланд''“ стигнал до мразот кај Антарктикот на [[19 јануари]] [[1939]] година <ref>Murphy, 2002, p. 192.</ref> За време на експедицијата, Ричер фотографирал површина од околу {{км2|350.000}} од воздух <ref>Murphy, 2002, p. 204.</ref> и фрлале испишани со [[Свастика|свастики]] пикадо-знамиња на секои 26 километри. Сепак, и покрај интензивното премерување на земјиштето, Германија никогаш не поднела никакво официјално барање или не изградила трајни бази.<ref>Heinz Schön, ''Mythos Neu-Schwabenland. Für Hitler am Südpol'', Bonus, Selent 2004, p. 106, {{ISBN|3-935962-05-3}}</ref> Оттука, германското барање за Антарктикот, познато како [[Нова Швабија]], било оспорено во тоа време, и во моментов не се разгледува.

На [[14 јануари]] [[1939]] година, пет дена пред германското пристигнување, Норвешка ја анектирала Земјата на Кралицата Мод <ref name="npi"/> откако кралскиот декрет објавил дека земјата што се граничи со Зависнностите на Фолкландските Острови на запад и [[Австралиска Антарктичка Територија|австралиската зависност од Антарктикот]] на исток треба да биде под норвешки суверенитет.<ref name="snl"/> Примарната цел на анексијата била да се обезбеди пристап на норвешката индустрија за ловење китови во регионот.<ref name="npi" /><ref name="npo1">{{Наведена мрежна страница|url=http://www.polarhistorie.no/artikler/2009/Antarktistraktaten|title=Forutsetninger for Antarktistraktaten|work=Norsk Polarhistorie|language=no|accessdate=15 May 2011|archive-date=2011-07-20|archive-url=https://web.archive.org/web/20110720023856/http://www.polarhistorie.no/artikler/2009/Antarktistraktaten|url-status=dead}}</ref> Во 1948 година, Норвешка и Обединетото Кралство се согласиле да ги ограничат надолжните побарувања на Норвешка за Земјата на кралицата Мод на 20°З до 45°и да ги вградат брегот на Брус и [[Коутсова Земја|Коутсовата Земја]] на норвешка територија.<ref name="snl" />

=== Јужноамериканско учество ===
[[Податотека:Omond_House_-_Laurie_Island.jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/05/Omond House - Laurie Island.jpg/220px-Omond House - Laurie Island.jpg|мини| Омондовата куќа е изградена во 1904 година од страна на [[Шкотска национална антарктичка експедиција|Шкотската национална антарктичка експедиција]] како прва постојана база на Антарктикот. Подоцна била продадена на Аргентина.]]
[[Податотека:Gabriel_Gonzalez_Videla-Antartica.jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9d/Gabriel Gonzalez Videla-Antartica.jpg/250px-Gabriel Gonzalez Videla-Antartica.jpg|мини|250x250пкс| Претседателот на Чиле Габриел Гонсалес Видела за време на неговата посета во 1940-тите. Со ова тој станал првиот шеф на влада и држава што го посетил Антарктикот.]]
По независноста во почетокот на 19 век, јужноамериканските народи ги засновале своите граници на принципот ''uti possidetis iuris'' (поседување според законо). Ова значело дека нема земја без суверенитет. [[Чиле]] и [[Аргентина]] го примениле ова на Антарктикот, наведувајќи ја булата ''Inter caetera'' од 1493 година и Договорот од Тордесиљас од 1494 година. Аргентина и Чиле ги третираат овие договори како правни [[Меѓународно право|меѓународни договори]] со посредство на [[Римокатоличка црква|Католичката црква]] која во тоа време била признат арбитар во овие прашања.<ref name="Prieto2004"/>

Ова навлегување на странски сили било прашање на огромна вознемиреност за блиските јужноамерикански земји, Аргентина и Чиле. Искористувајќи ја предноста на европскиот континент западнат во превирања со почетокот на [[Втора светска војна|Втората светска војна]], претседателот на Чиле, Педро Агире Серда, прогласил формирање на Чилеанска антарктичка територија во областите за кои веќе имала претензија Британија.

Аргентина има долга историја во областа.<ref>{{Наведена книга|title=La Antártica Chilena|last=Oscar Pinochet de la Barra|publisher=Andrés Bello|year=1976|page=173|language=es}}</ref> Во 1904 година, аргентинската влада започнала постојана окупација на еден од островите на Антарктикот со купување на метеоролошка станица на островот Лори, основана во 1903 година од [[Шкотска национална антарктичка експедиција|Шкотската национална антарктичка експедиција]] на д-р Вилијам С. Брус. Брус понудил да ги пренесе станицата и инструментите за сума од 5.000 [[:Категорија:Пезос|пезоси]], под услов владата да се обврзе на продолжување на научната мисија.<ref name="RREE">{{Наведена мрежна страница|url=http://www.ucema.edu.ar/ceieg/arg-rree/7/7-107.htm|title=Historia General de las Relaciones Exteriores de la Republica Argentina|last=Escude, Carlos|last2=Cisneros, Andres|language=es|accessdate=July 6, 2012|archive-date=2012-05-04|archive-url=https://web.archive.org/web/20120504063019/http://www.ucema.edu.ar/ceieg/arg-rree/7/7-107.htm|url-status=dead}}</ref> Пратеникот во британската легација во Аргентина, Вилијам Хагард,<ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://doi.org/10.1093/ww/9780199540884.013.U197383|title=Haggard, Sir William Henry (Doveton)|last=Who's Who|work=Who's Who|publisher=Oxford University Press|doi=10.1093/ww/9780199540884.013.U197383|accessdate=7 July 2020}}</ref>, исто така, испратил нота до аргентинскиот министер за надворешни работи, Хосе А. Тери, ратификувајќи ги условите на предлогот на Брус.<ref name="RREE" />

Во 1906 година, Аргентина и соопштила на меѓународната заедница за воспоставување постојана база на [[Јужни Оркниски Острови|Јужните Оркниски Острови]], [[База „Оркадас“|базата „Оркадас“]]. Сепак, Хагард одговорил со потсетување на Аргентина дека овие острови се британски. Британскиот став бил дека аргентинскиот персонал добил дозвола само за период од една година. Аргентинската влада стапила во преговори со Британците во 1913 година за можното пренесување на сопственоста на островот. Иако овие разговори биле неуспешни, Аргентина се обидела еднострано да го воспостави својот суверенитет со поставување на маркери, национални знамиња и други симболи.<ref>{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=1_T7JZveHkAC|title=At the Ends of the Earth: A History of the Polar Regions|last=Kieran Mulvaney|publisher=Island Press|year=2001|isbn=9781559639088|pages=124–130}}</ref>

Како одговор на ова и на претходните германски истражувања, британската адмиралска и колонијална канцеларија ја започнала операцијата „Табарин“ во 1943 година за повторно да ги потврди британските територијални претензии против аргентинскиот и чилеанскиот упад и да воспостави постојано британско присуство на Антарктикот.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=http://www.antarctica.ac.uk/about_bas/our_history/stations_and_refuges/index.php|title=About – British Antarctic Survey|work=www.antarctica.ac.uk|accessdate=2022-09-20|archive-date=2007-10-05|archive-url=https://web.archive.org/web/20071005173415/http://www.antarctica.ac.uk/about_bas/our_history/stations_and_refuges/index.php|url-status=dead}}</ref> Овој потег бил мотивиран и од загриженоста во Министерството за надворешни работи за насоката на повоената активност на [[САД]] во регионот.

Соодветна насловна приказна била потребата да се одбие употребата на областа на непријателот. Познато е дека ''[[Кригсмарине]]'' ги користила оддалечените острови како места за набљудување и како засолништа за трговски напаѓачи, U-бродови и бродови за снабдување. Исто така, во 1941 година, постоел страв дека [[Јапонија]] може да се обиде да ги заземе [[Фолкландски Острови|Фолкландските Острови]], или како база или да ги предаде на [[Аргентина]], со што ќе добие политичка предност за [[Сили на Оската|Оската]] и ќе ја негира нивната употреба на Британија.

Во 1943 година, британскиот персонал од ''ХМС Карнарвон'' <ref>[http://www.spri.cam.ac.uk/library/pictures/catalogue/hmscc1943/ HMS Carnarvon Castle 1943]</ref> ги отстранил аргентинските знамиња од островот [[Дисепшен (остров)|Дисепшен]]. Експедицијата била предводена од поручникот Џејмс Мар и ги напуштила [[Фолкландски Острови|Фолкландските Острови]] со два брода, ''ХМС Вилијам Скорсби'' и ''Фицрој'', во саботата на [[29 јануари]] [[1944]] година.

Базите биле воспоставени во текот на февруари во близина на напуштената норвешка станица за ловење китови на островот [[Дисепшен (остров)|Дисепшен]], каде што било подигнато знамето на Унијата наместо аргентинските знамиња, и во [[Пристаниште Локрој|Порт Локрој]] (на 11 февруари) на брегот на [[Греамова Земја|Греамовата Земја]]. Понатамошна база била основана во заливот Хоуп на [[13 февруари]] [[1945]] година, по неуспешниот обид да се истовари опремата на [[7 февруари]] [[1944]] година. Биле изградени и симболи на британскиот суверенитет, вклучително и пошти, патокази и плакети и биле издадени [[Поштенска марка|поштенски марки]].

Операцијата „Табарин“ ја испровоцирала Чиле да ја организира својата прва чилеанска антарктичка експедиција во 1947–48 година, каде што чилеанскиот претседател Габриел Гонсалес Видела лично присуствувал во една од нејзините бази.<ref>Antarctica and the Arctic: the complete encyclopedia, Volume 1, by David McGonigal, Lynn Woodworth, page 98</ref>

По завршувањето на војната во 1945 година, британските бази биле предадени на цивилни членови на новосоздаденото [[Британско антарктичко истражување]], првото такво национално научно тело основано на Антарктикот.

=== Повоени случувања ===
[[Податотека:Swedish_Antarctic_Expedition_Hope_Bay.jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/29/Swedish Antarctic Expedition Hope Bay.jpg/220px-Swedish Antarctic Expedition Hope Bay.jpg|десно|мини| Колиба изградена во заливот Хоуп во 1903 година. Таму се одвил единствениот случај на истрели во гнев на континентот во 1952 година.]]
Заладените односи меѓу Британија и Аргентина продолжиле и во повоениот период. Воените бродови на [[Кралска воена морнарица|Кралската морнарица]] биле испратени во 1948 година за да се спречат поморски упади. Единствениот случај на истрели во гнев на Антарктикот се случил во 1952 година во заливот Хоуп, кога персоналот во британската база „Д“ (основан 1945 година) се соочил со аргентинскиот тим во базата Есперанца (основан 1952 година), кој пукал со митралез над шефовите на британскиот тим за истражување на Антарктикот кој истоварувал резерви од ''Џон Биско''. Аргентинците подоцна упатиле [[Дипломатија|дипломатско]] извинување, велејќи дека дошло до недоразбирање и дека аргентинскиот воен командант на теренот ги пречекорил своите овластувања.

[[Соединетите Американски Држави]] станале политички заинтересирани за антарктичкиот континент пред и за време на [[Втората светска војна]]. Експедицијата на Антарктикот на САД, од 1939 до 1941 година, била спонзорирана од владата со дополнителна поддршка од донации и подароци од приватни граѓани, корпорации и институции. Целта на експедицијата, наведена од претседателот [[Франклин Д. Рузвелт|Френклин Д. Рузвелт]], била да се воспостават две бази: Источна база, во близина на островот Шарко, и Западна база, во близина на Земја на [[Кралот Едвард VII|Земјата на Кралот Едвард VII]]. По успешно работење две години, но со зголемени меѓународни тензии, се сметало дека е мудро да се евакуираат двете бази.<ref>{{Наведена книга|url=https://archive.org/details/americansinantar0000bert|title=Americans in Antarctica 1775–1948|last=Bertrand|first=Kenneth J.|publisher=[[American Geographical Society]]|year=1971|location=New York|url-access=registration}}</ref> Меѓутоа, веднаш по војната, американскиот интерес повторно се разгорел со експлицитен геополитички мотив. Операцијата „Хајгџамп“, од 1946 до 1947 година била организирана од адмирал [[Ричард Берд|Ричард Е. Берд]] и вклучувала 4.700 мажи, 13 бродови и повеќе авиони. Примарната мисија на операцијата била да се воспостави истражувачка база на Мала Америка IV,<ref>{{Наведена книга|title=Where Hell Freezes Over: A Story of Amazing Bravery and Survival|last=Kearns|first=David A.|publisher=Thomas Dunne Books|year=2005|isbn=0-312-34205-5|location=New York|page=304|chapter=Operation Highjump: Task Force 68|access-date=2011-05-31|chapter-url=https://books.google.com/books?id=ZuMUEkB53zwC&pg=PA14}}</ref> со цел обука на персонал и опрема за тестирање во студени услови и засилување на постоечките складишта на знаење за [[Хидрографија|хидрографски]], географски, [[Геологија|геолошки]], [[Метеорологија|метеоролошки]] и [[Електромагнетизам|електромагнетни]] услови за ширење во областа. Мисијата, исто така, имала за цел консолидирање и проширување на суверенитетот на Соединетите Американски Држави над најголемата изводлива област на антарктичкиот континент, иако тоа било јавно демантирано како цел уште пред да заврши експедицијата.

=== Кон меѓународен договор ===
[[Податотека:Igylogo.jpg|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/63/Igylogo.jpg/180px-Igylogo.jpg|мини|180x180пкс|[[Меѓународна геофизичка година|Меѓународната геофизичка година]] била клучна во воспоставувањето на меѓународната рамка за соработка на Антарктикот и довела до потпишување на [[Антарктички договор|Антарктичкиот договор]] во 1959 година.]]
Во меѓувреме, во обид да се стави крај на ќор-сокакот, Британија поднела барање до [[Меѓународен суд на правдата|Меѓународниот суд на правдата]] во 1955 година да пресуди за територијалните претензии на Британија, Аргентина и Чиле. Овој предлог не успеал, бидејќи двете земји од [[Латинска Америка]] одбиле да се поднесат на меѓународната арбитражна постапка.<ref name="Dodds">{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=wWPEnDQfJzsC|title=The Antarctic: A Very Short Introduction|last=Klaus Dodds|publisher=Oxford University Press|year=2012|isbn=9780191633515}}</ref>

Преговорите за основање на меѓународно владение над континентот првпат започнале во [[1948]] година, во кое биле вклучени 8-те земји-баратели: [[Британија]], [[Австралија]], [[Нов Зеланд]], [[САД]], [[Франција]], [[Норвешка]], [[Чиле]] и [[Аргентина]]. Овој обид имал за цел да го исклучи [[Советскиот Сојуз]] од работите на континентот и брзо се распаднал кога СССР прогласил интерес во регионот, одбил да признае какви било претензии за суверенитет и го задржал правото да има свои барања во [[1950]] година.<ref name="Dodds"/>.<ref name="Dodds"/>

Важен поттик кон формирањето на [[Антарктички договор|Антарктичкиот договорен систем]] во 1959 година бил проектот [[Меѓународна геофизичка година|Меѓународната геофизичка година]] (МГГ), 1957–1958. Таа година меѓународна научна соработка предизвикала 18-месечен период на интензивна наука на Антарктикот. Повеќе од 70 постоечки национални научни организации тогаш формирале комитети на МГГ и учествувале во кооперативниот напор. Британците ја основале истражувачката станица Хали во 1956 година со експедиција на [[Кралско друштво|Кралското друштво]]. Сер [[Вивијан Фукс]] ја предводел Задантарктичката експедиција на Комонвелтот, која го завршила првиот копнен премин на Антарктикот во 1958 година. Во Јапонија, Јапонската агенција за поморска безбедност го понудила кршечот на мраз ''Соја'' како брод за набљудување на Јужниот пол, а станицата Шова била изградена како прва јапонска база за набљудување на Антарктикот.

Франција придонела со станицата Димон Дирвил и станицата Шарко во [[Аделина Земја|Аделината Земја]]. Бродот ''Командант Шарко'' на Француската морнарица поминал девет месеци од 1949/50 година на брегот на [[Аделина Земја|Аделината Земја]], изведувајќи [[Јоносфера|јоносферски]] сондажи.<ref>M. Barré, K. Rawer: "Quelques résultats d’observations ionosphériques effectuées près de la Terre Adélie". ''Journal of Atmospheric and Terrestrial Physics'' volume 1, issue 5–6 (1951), pp. 311–314.</ref> САД ја подигнале станицата [[Станица „Амундсен-Скот“|Амундсен-Скот]] на [[Јужниот Пол]] како прва постојана структура директно над Јужниот пол во јануари 1957 година.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=http://www.mnn.com/earth-matters/wilderness-resources/stories/south-poles-first-building-blown-up-after-53-years|title=South Pole's first building blown up after 53 years|date=2011-03-31|publisher=OurAmazingPlanet.com}}</ref>

Конечно, за да се спречи можноста за воен судир во регионот, САД, Обединетото Кралство, Советскиот Сојуз и 9 други земји со значајни интереси преговарале и го потпишале [[Антарктички договор|Антарктичкиот договор]] во 1959 година. Договорот стапил на сила во 1961 година и го издвојува Антарктикот како научен резерват, воспоставува слобода на научно истражување и ја забранува воената активност на тој континент.  Договорот бил првиот за контрола на оружјето воспоставен за време на [[Студена војна|Студената војна]].<ref>{{Наведена мрежна страница|url=http://www.ats.aq/index_e.htm|title=ATS – Secretariat of the Antarctic Treaty|work=www.ats.aq|accessdate=2022-09-20|archive-date=2019-05-15|archive-url=https://web.archive.org/web/20190515210037/https://www.ats.aq/index_e.htm|url-status=dead}}</ref>

== Територијални претензии на Антарктикот ==
[[Податотека:Antarctica_territorial_claims.png|врска=//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c4/Antarctica territorial claims.png/220px-Antarctica territorial claims.png|мини| Територијални претензии на Антарктикот]]
Седум [[Суверена држава|суверени држави]] имале осум територијални претензии да слетаат на Антарктикот јужно од паралелата 60° југ пред 1961 година. Ниту едно од овие тврдења нема домородно население.

Сите области за побарување се сектори со исклучок на островот Петар I. [[Јужни Оркниски Острови|Јужните Оркниски Острови]] спаѓаат во територијата за која претензии имаат Аргентина и Обединетото Кралство, а [[Јужни Шетландски Острови|Јужните Шетландски Острови]] спаѓаат во областите за која претензии имаат Аргентина, Чиле и Обединетото Кралство.

Овие претензии се признати само помеѓу (некои од) седумте држави-баратели. Обединетото Кралство, Франција, Австралија, Нов Зеланд и Норвешка сите меѓусебно ги признаваат побарувањата <ref>{{Наведување|last=Rogan-Finnemore|first=Michelle|year=2005|contribution=What Bioprospecting Means for Antarctica and the Southern Ocean|editor-last=Von Tigerstrom|editor-first=Barbara|title=International Law Issues in the South Pacific|publisher=Ashgate Publishing|page=204|isbn=0-7546-4419-7}}</ref> (ниту едно од нивните барања не се преклопуваат едни со други).

Јужна Африка не бара суверенитет над територијата на Антарктикот и не го признава правото или претензиите за територијален суверенитет од која било држава.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=http://www.dirco.gov.za/foreign/Multilateral/inter/ats.htm|title=Antarctic Treaty System (ATS)|work=Department of International Relations and Cooperation|accessdate=2022-07-17|archive-date=2022-07-17|archive-url=https://web.archive.org/web/20220717082306/http://www.dirco.gov.za/foreign/Multilateral/inter/ats.htm|url-status=dead}}</ref>

Пред 1962 година, Британската антарктичка територија станала зависна од [[Фолкландски Острови|Фолкландските Острови]] и исто така ја вклучува [[Јужна Џорџија и Јужни Сендвички Острови|Јужна Џорџија и Јужните Сендвички Острови]]. Антарктичките области станале посебна [[Британски прекуморски територии|прекуморска територија]] по ратификацијата на Антарктичкиот договор. Јужна Џорџија и Јужните Сендвички Острови останале зависни од Фолкландските Острови до 1985 година кога и тие станале посебна прекуморска територија.
== Поделба на териториите на Антарктикот ==
Сите територии на Антарктикот се поделени на северни и јужни. Јужните територии се наоѓаат јужно од 60° паралела и се предмет на спорови, односно територијални претензии. Островите северно од оваа паралела се северните територии на Антарктикот и се под суверенитет на некоја од земјите.

=== Јужен Антарктик ===
{| class="wikitable"
! width="40" |Знаме на територијата
! width="800" | Територија
! width="230" | Претендер
! width="600" | Граници
! width="230" | датум
! width="100" | Површина<br />км<sup>2</sup>
|-
|<center>[[Податотека:Flag_of_the_French_Southern_and_Antarctic_Lands.svg|врска=Податотека:Flag_of_the_French_Southern_and_Antarctic_Lands.svg|50x50пкс]]</center>
| [[Аделина Земја]]
|Франција
| 136°11′ИГД— 142°02′ИГД
| 1924 година
| 432.000
|-
|<center>[[Податотека:Flag of Magallanes y la Antártica Chilena, Chile.svg|врска=Датотека:Flag of Magallanes y la Antártica Chilena, Chile.svg|50x50пкс]]</center>
| [[Чилеанска Антарктичка Територија]]
|Чиле
| 53°ЗГД— 90°ЗГД
| 1940 година
| 1.250.000
|-
|<center>[[Податотека:Bandera_de_la_Provincia_de_Tierra_del_Fuego.svg|врска=Податотека:Bandera_de_la_Provincia_de_Tierra_del_Fuego.svg|50x50пкс]]</center>
| [[Аргентински Антарктик]]
|Аргентина
| 25°ЗГД— 74°ЗГД
| 1943 година
| 966.000
|-
|<center>[[Податотека:Flag_of_Australia.svg|врска=Датотека:Flag of Australia.svg|50x50пкс]]</center>
| [[Австралиска Антарктичка Територија]]
|Австралија
| 44°38′ИГД— 136°11′ИГДи 142°02′ИГД— 160°ИГД
| 1933 година
| 5.896.000
|-
|<center>[[Податотека:Flag_of_the_British_Antarctic_Territory.svg|врска=Датотека:Flag of the British Antarctic Territory.svg|граничник|50x50пкс]]</center>
| [[Британска Антарктичка Територија]]
|Обединето Кралство
| 20°ЗГД— 80°ЗГД
| 1908 година
| 1.725.000
|-
| rowspan="2" |<center>[[Податотека:Flag_of_Norway.svg|врска=Датотека:Flag of Norway.svg|50x50пкс]]</center>
|[[Земја на Кралицата Мод]]
| rowspan="2" |Норвешка
| 20°ЗГД— 44°38′ЗГД
| 1939 година
| 2.500.000
|-
|<center> [[Петар I (остров)|Остров на Петар I]]</center>
| 68°51′SW 90°35′WW
| 1929 година
| 156 <ref>[http://www.npolar.no/no/antarktis/peter-I-oy.html Острво Петра I]</ref>
|-
|<center>[[Податотека:Flag_of_New_Zealand.svg|врска=Датотека:Flag of New Zealand.svg|50x50пкс]]</center>
|[[Росова Зависност]]
|Нов Зеланд
| 150°ЗГД— 160°ИГД
| 1923 година
| 450.000
|-
|<center>[[Податотека:Proposed_flag_of_Antarctica_(Graham_Bartram).svg|врска=Податотека:Proposed_flag_of_Antarctica_(Graham_Bartram).svg|50x50пкс]]</center>
|[[Земја на Мери Берд]]
| без претензии
| 90°ЗГД— 150°ЗГД
| Од 1961 година нема официјални претензии
| 888.000
|}

=== Северен Антарктик ===
'''Зависни територии на Северен Антарктик'''
{| class="wikitable"
!
!
! Територија
! Главна станица
! Суверенитет
! Статус
|-
| 1
|{{Знамеикона|Норвешка}}
| [[Буве]]
| нема
| [[Норвешка]]
| посебен статус
|-
| 2
|{{Знамеикона|Јужна Џорџија и Јужни Сендвички Острови}}
| [[Јужна Џорџија и Јужни Сендвички Острови]]
| [[Грутвикен]]
| [[Обединето Кралство|ОК]]
| [[Британски прекуморски територии|Прекуморска територија]]
|-
| 3
|{{Знамеикона|Норвешка}}
| [[Остров на Петар I]]
| нема
| [[Норвешка]]
| посебен статус
|-
| 4
|{{Знамеикона|Јужноафриканска Република}}
| [[Острови на Принц Едвард]]
| нема
| [[Јужноафриканска Република]]
| нерешен статус
|-
| 5
|{{Знамеикона|Нов Зеланд}}
| [[Новозеландски Подантарктички Острови|Подантарктички Острови]]
| нема
| [[нов Зеланд]]
| Надворешна територија на Нов Зеланд
|-
| 6
|{{Знамеикона|Француски Јужни и Антарктички Земји|local}}
| [[Француски Јужни и Антарктички Земји]]
| Станица Порт о Франсез
| [[Франција]]
| [[Француски Прекуморски Територии|Прекуморска територија]]
|-
| 7
|{{Знамеикона|Австралија}}
| [[Остров Херд и Макдоналд|Херд и Мекдоналд]]
| нема
| [[Австралија]]
| Австралиска прекуморска територија
|}

=== Официјални претензии северно од 60° ===
Четири островски територии на Антарктичката плоча сместени северно од 60° јужниот напоредник се поврзани со континентот Антарктик. Тие не се предмет на Антарктичкиот договор. Ниту една од овие територии нема домородно население.

* ''{{Знаме|Bouvet Island}}''</img>''{{Знаме|Bouvet Island}}'' (зависност на [[Норвешка]])
* ''{{Знаме|French Southern Territories}}''</img>''{{Знаме|French Southern Territories}}'' {{БелешкаОзнака|Excluding the ''[[Scattered Islands in the Indian Ocean]]'', which is associated with [[list of sovereign states and dependent territories in Africa|Africa]], and ''[[Adélie Land]]''.}} (прекуморска територија на [[Франција]])
* ''{{Знаме|Heard Island and McDonald Islands}}''</img>''{{Знаме|Heard Island and McDonald Islands}}'' ([[Сојузни држави и територии на Австралија|надворешна територија]] на [[Австралија]])
* ''{{Простознаме|South Africa}}''</img> ''Островите на Принц Едвард'' (во [[Територија|странство сопственост]] на [[Јужноафриканска Република|Јужна Африка]] )

Друга островска територија, делумно сместена на Јужната сендвичка плоча и делумно на Шкотската плоча, {{БелешкаОзнака|However, experts in plate tectonics have been unable to determine whether the South Georgian Island Group is (still) a part of the Scotia Plate or have recently been accreted to the [[South American Plate]].{{citation needed|date=November 2021}}}} понекогаш се поврзува со континентот Антарктик (бидејќи и двете се мали тектонски плочи кои се граничат со главната Антарктичка плоча).

* ''{{Знаме|South Georgia and the South Sandwich Islands}}''</img>''{{Знаме|South Georgia and the South Sandwich Islands}}'' ([[Британски прекуморски територии|Британска прекуморска територија]])

=== Можни идни побарувања ===
[[Соединетите Американски Држави]] и [[Русија]] (како држава наследник на Советскиот Сојуз) тврдат дека го задржале правото да поднесуваат барања. Исто така, имало шпекулации за [[Бразил]] да поднесе барање ограничено со 53° W и 28° W,<ref name="Brazil">The international politics of Antarctica. Page 119 and 124.</ref> со што се преклопува со аргентинските и британските претензии, но не и со оние на Чиле. Перу ги резервира правата на својата територија според [[:es:Teoría de la defrontación|принципот на дефронтација на Антарктикот]] {{In lang|es}} и поради влијанието врз нејзината клима, екологија и морска биологија, додавајќи, дополнително, геолошки континуитет и историски врски.<ref>La Antártida. Autor: Diego Ribadeneira. p. 26, Archivado el 4 de marzo de 2016 en la Wayback Machine.</ref>

Уругвајското придржување кон Антарктичкиот договор вклучува декларација дека ги задржува своите права на Антарктикот во согласност со меѓународното право.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=http://www.ats.aq/documents/ATCM31/fr/ATCM31_fr003_e.pdf#page=97|title=Final Report of the Thirty-first Antarctic Treaty Consultative Meeting – PART III: OPENING AND CLOSING ADDRESSES AND REPORTS FROM ATCM XXXI|publisher=[[Secretariat of the Antarctic Treaty]]|page=483|accessdate=March 30, 2015}}</ref>

Во 1967 година, [[Еквадор]] го прогласил своето право на област ограничена со 84°30' западно и [[95. западен меридијан|95°30' западно]], со што се преклопува со претензиите на Чиле и Норвешка за островот Петар I. Барањето било ратификувано во 1987 година.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=http://www.inae.gob.ec/index.php/historia/|title=Historia|date=21 April 2017|accessdate=2022-09-20|archive-date=2019-04-09|archive-url=https://web.archive.org/web/20190409223528/http://www.inae.gob.ec/index.php/historia/|url-status=dead}}</ref>

== Антарктички договор ==
Антарктичкиот договор и сродните договори ги регулираат [[Меѓународни односи|меѓународните односи]] во однос на Антарктикот, единствениот [[континент]] на [[Земја (планета)|Земјата]] без домородно човечко население. Договорот е потпишан од 54 земји, вклучително ги и Обединетото Кралство, Соединетите Држави и сега веќе непостоечкиот [[Советски Сојуз]]. Договорот го издвоил Антарктикот како научен резерват, воспоставил слобода на научно истражување и ја забранил воената активност на тој континент. Ова е првиот договор за контрола на оружјето воспоставен за време на [[Студена војна|Студената војна]].

Договорот за Антарктикот наведува дека склучувањето договор:

* не е откажување од кое било претходна територијална претензија
* не влијае на основата на претензиите направени како резултат на активностите на нацијата потписничка во рамките на Антарктикот
* не влијае на правата на државата според обичајното меѓународно право да признае (или одбие да признае) кое било друго територијално барање

Она што влијае на договорот се ''новите претензии'':

* Ниту една активност што се случува по 1961 година не може да биде основа на територијално претензија.
* Не може да се поднесе ново барање.
* Ниту едно барање не може да се зголеми.

Советскиот Сојуз и Соединетите Американски Држави имале резервиран став против ограничувањето на новите побарувања,<ref>{{Наведена мрежна страница|url=http://dosfan.lib.uic.edu/acda/treaties/arctic1.htm|title=The Antarctic Treaty|publisher=US Arms control and disarmament agency|accessdate=1 September 2012|archive-date=2010-06-22|archive-url=https://web.archive.org/web/20100622163652/http://dosfan.lib.uic.edu/acda/treaties/arctic1.htm|url-status=dead}}</ref> и Соединетите Американски Држави и [[Русија]] го сметаат своето право да поднесуваат побарувања во иднина, доколку така одлучат. [[Бразил]] ја одржува бразилската антарктичка база и предложил теорија за разграничување на териториите користејќи меридијани, што ќе му даде право на него и на другите земји.

Општо земено, територијалните претензии под паралелата од 60° Ј се признати само меѓу оние земји кои имаат претензии во областа. Сепак, иако претензиите често се означени на мапите на Антарктикот, тоа не значи ''де јуре'' признавање. Сите области, освен островот Петар I се [[Кружен исечок|сектори]], чии граници се дефинирани со степени на [[географска должина]]. Во однос на [[Географска ширина|географската широчина]], северната граница на сите сектори е паралелата од 60° југ (која не пресекува ниту едно парче земја, континент или остров) и е исто така северната граница на Антарктичкиот договор. Јужните граници на сите сектори се една единствена точка, [[Јужен Пол|Јужниот пол]]. Претходно, норвешкиот сектор претставувал исклучок: првобитното барање од 1930 година не специфицирало северна или јужна граница, така што неговата територија била дефинирана само со источните и западните граници. {{БелешкаОзнака|However, the Norwegian government had stated in 2003 that the northern extent of the Norwegian territory conforms to general practice by extending {{convert|12|nmi|km|0}} from the shore.}} Меѓутоа, во 2015 година, Норвешка официјално објавила дека нејзиното барање се протега на југ до полот.<ref>{{Наведени вести|url=http://www.aftenposten.no/nyheter/iriks/Norge-utvider-Dronning-Maud-Land-helt-frem-til-Sydpolen-8168779.html|title=Norge utvider Dronning Maud Land helt frem til Sydpolen|last=Rapp|first=Ole Magnus|date=21 September 2015|work=Aftenposten|access-date=22 September 2015|location=Oslo, Norway|language=no|quote=…formålet med anneksjonen var å legge under seg det landet som til nå ligger herreløst og som ingen andre enn nordmenn har kartlagt og gransket. Norske myndigheter har derfor ikke motsatt seg at noen tolker det norske kravet slik at det går helt opp til og inkluderer polpunktet.}}</ref>

== Наводи ==
{{наводи}}

== Надворешни врски ==
{{рвр|Claimed territories of Antarctica}}
{{Антарктик}}
{{Списоци на земји по континент}}

[[Категорија:Антарктик]]
[[Категорија:Списоци за Антарктикот]]