Naar inhoud springen

abessief

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

abessief m /abæ̽sif/ (ouch: /abæ̽'sif/)

  1. (spraoklieër) 'ne naamval dae aanguuef det get neet dao is (sónger get of -loos)
Raod

De klemtoean ligk op dit waord meistens oppe ieëste silbe, meh versjuuf bie de verbaoge vörm ummer nao de twieëdje silbe.

d'n Diminutief van dit waord wuuertj praktisch neet gebroek.

Aafbraeking
  • a-bes-sief of ab-es-sief

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif abessief abessieve abessieven
IPA /abæ̽sif/ /abæ̽siv/ /abæ̽'sive/ /abæ̽'siven/
dim. sjrif abessiefke abessiefken abessiefkes
IPA /abæ̽'sifkʲe/ /abæ̽'sifkʲen/ /abæ̽'sifkʲes/ /abæ̽'sifkʲez/
dat. sjrif abessief abessieve abessieven
IPA /abæ̽sif/ /abæ̽siv/ /abæ̽'sive/ /abæ̽'siven/

In anger spraoke

[bewirk]