Jump to content

ruendi

E Victionario

Discretiva

ruendi dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
ruendī
activa gerundium­ genitivo ruō (ruere)
Forma Modus flexurae originis
ruendī casus genitivus singularis · genus masculinum gerundivi ruendus
ruendī casus genitivus singularis · genus neutrum gerundivi ruendus
ruendī casus nominativus pluralis · genus masculinum gerundivi ruendus
ruendī casus vocativus pluralis · genus masculinum gerundivi ruendus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ruˈendiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ru·en·dī — morphologica: ru-end-i

Usus

[+/-]
Latinitas Romana

saec. I. (ca. 62/65)

  • Mors media est. Certe populi, quos despcit Arctos,
Felices errore suo, quos ille timorum
Maximus haud urget, leti metus. Inde ruendi
In ferrum mens prona viris, animaeque capaces
Mortis: et ignavum, rediturae parcere vitae. —Bellum civile sive Pharsalia Lucani (39-65). Liber I, 460.