Jump to content

disco

E Victionario
Solum disco Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Disco.

dīscō (dīscere)

[+/-]

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈdiːs.koː/(classice)
Syllabificatio phonetica: dīs·cō — morphologica: disc-o

Verbum transitivum

[+/-]

dīsc|ō, -ĕre, dĭdĭcī, - [1]

  1. (Stricto sensu) memoriae mandare, id est: scientiam accipere, rem ignotam, aliquo docente, percipere, vel etiam meditando assequi.
  2. (Latiori sensu) personam aut rem cognoscere.

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
dīsc- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. dīscō dīscam   dīscēbam dīscerem dīscam  
II. sing. dīscis dīscās dīsce! dīscēbās dīscerēs dīscēs dīscitō!
III. sing. dīscit dīscat   dīscēbat dīsceret dīscet dīscitō!
I. plur. dīscimus dīscāmus   dīscēbāmus dīscerēmus dīscēmus  
II. plur. dīscitis dīscātis dīscite! dīscēbātis dīscerētis dīscētis dīscitōte!
III. plur. dīscunt dīscant   dīscēbant dīscerent dīscent dīscuntō!
Thema Vox passiva
dīsc- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. dīscor dīscar   dīscēbar dīscerer dīscar  
II. sing. dīsceris dīscāris dīscere! dīscēbāris dīscerēris dīscēris dīscitor!
III. sing. dīscitur dīscātur   dīscēbātur dīscerētur dīscētur dīscitor!
I. plur. dīscimur dīscāmur   dīscēbāmur dīscerēmur dīscēmur  
II. plur. dīsciminī dīscāminī dīsciminī! dīscēbāminī dīscerēminī dīscēminī
III. plur. dīscuntur dīscantur   dīscēbantur dīscerentur dīscentur dīscuntor!
Thema Vox activa
didic- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. didicī didicerim didiceram didicissem didicerō
II. sing. didicistī didiceris didicerās didicissēs didiceris
III. sing. didicit didicerit didicerat didicisset didicerit
I. plur. didicimus didicerimus didicerāmus didicissēmus didicerimus
II. plur. didicistis didiceritis didicerātis didicissētis didiceritis
III. plur. didicērunt didicerint didicerant didicissent didicerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
dīscere didicisse dīscēns   —­
Vox
passiva
dīscī    

Gerundium Gerundivum Supinum
dīscendī dīscendus, -a, -um

Dictiones collatae

[+/-]

Dictiones derivatae

[+/-]

Composita

Translationes

[+/-]
Memoriae mandare, rem ignotam percipere, scientiam acciperedilatare ▼
Memoriae mandare, rem ignotam percipere, scientiam acciperecollabi ▲
Personam aut rem cognosceredilatare ▼
Personam aut rem cognoscerecollabi ▲

Discretiva

disco dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

[+/-]

Formae affines

[+/-]

discō

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
discō casus dativus singularis substantivi discus
discō casus ablativus singularis substantivi discus
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈdis.koː/(classice)
Syllabificatio phonetica: dis·cō — morphologica: disc-o

Loci

[+/-]
Marcus Terentius Varro
-116…-27
Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

  • Primum quod aiunt analogias non servari in temporibus, cum dicant legi, lego, legam et sic similiter alia: nam quae sint ut legi rem perfectam significare, duo reliqua lego et legam inchoatam: iniuria reprehendunt. Nam ex eodem genere et ex divisione idem verbum, quod sumptum est, per tempora traduci potest, ut discebam, disco, discam, et eadem perfecti, sic didiceram, didici, didicero.De lingua Latina Varronis [2][3]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Ergo non mediocre mihi comperta labore,
Quae in solis disco inveniet descripta, nec excors
Techna sophistarum neque zelus presbyterorum
Arguat, et magno non ullus principe digna
Censeat esse minus, si sunt perspecta, reporto. —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni [4][3]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — dīsco, didicī, ere (zu διδάσκω) (tom. 1, p. 2196)
  2. 2.0 2.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Universitas Turicensis: Liber septimus], LIV. — disco
  3. 3.0 3.1 3.2 Vicicitatio: disco.
  4. 4.0 4.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De triplici minimo et mensura. (Universitas Turicensis): De minimi existentia Liber. Cap. I.  — disco