continuisset

Discretiva

continuisset dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
continuisset	tertia singularis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	contineō (continēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kon.ti.nuˈis.set/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·ti·nu·is·set — morphologica: con-tinu-isset

Loci

Titus Livius -58…+17

Velleius Paterculus ca. -20…+35

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (anno 439 u.c.)

• Dictator cum per aliquot dies post pugnam continuisset suos intra vallum obsessi magis quam obsidentis modo, signum repente pugnae proposuit et efficacius ratus ad accendendos virorum fortium animos nullam alibi quam in semet ipso cuiquam relictam spem de magistro equitum novoque exercitu militem celavit et, tamquam nulla nisi in eruptione spes esset, “locis” inquit “angustis, milites, deprehensi, nisi quam victoria patefecerimus viam nullam habemus.” —Ab urbe condita Titi Livii

class.

• Non praetereatur Asinii Pollionis factum et dictum memorabile: namque, cum se post Brundusinam pacem continuisset in Italia neque aut vidisset umquam reginam aut post enervatum amore eius Antonii animum partibus eius se miscuisset, rogante Caesare ut secum ad bellum proficisceretur Actiacum: ‘Mea, inquit, in Antonium maiora merita sunt, illius in me beneficia notiora; itaque discrimini vestro me subtraham et ero praeda victoris.’ —Historiae Romanae Vellei