sigma

Latine

Formae aliae

• Σ σ ς Ϲ ϲ

Notatio

← Graeca Antiqua  σίγμα  (sigma)

← Punice  𐤎  (semk, clavum tabernaculi)

Nomen substantivum

sigm|a, -ătis neut.

1. Σ, littera Graeca sonum /s/ indicans.
2. Res cuius forma similis huic litterae (i.e., C)
   1. Stibadium.
   2. Labrum, pyelus.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	sigma	sigmăta	I
gen.	sigmătis	sigmătum	II
dat.	sigmătī	sigmătibus	III
acc.	sigma	sigmăta	IV
abl.	sigmăte	sigmătibus	VI
voc.	sigma	sigmăta	V

Translationes

Anglice

sigma

Graeca Antiqua

σίγμα (sigma, neut.)

Hispanice

sigma fem.

Formae affines

• Graeca Antiqua sigma — Romanizatio vocis  σίγμα .

sigma etiam dictio est in aliis linguis:

• Anglice: sigma
• Hispanice: sigma

Dictiones collatae

Alphabetum, sive abecedarium, Palaeograecum

Α ἄλφα alpha

Β βῆτα beta

Γ γάμμα gamma

Δ δέλτα delta

Ε εἶ ἒ ψιλόν epsilon

Ϝ ϝαῦ δίγαμμα digamma

Ζ ζῆτα zeta

Η ἦτα eta

Θ θῆτα theta

Ι ἰῶτα iota

Κ κάππα cappa

Λ λάβδα labda

Μ μῦ my

Ν νῦ ny

Ξ ξεῖ xi

Ο οὖ ὂ μικρόν omicron

Π πεῖ pi

Ϻ σάν san

Ϙ κόππα coppa

Ρ ῥῶ rho

Σ σίγμα sigma

Τ ταῦ tau

Υ ὖ ὖ ψιλόν ypsilon

Φ φεῖ phi

Χ χεῖ chi

Ψ ψεῖ psi

Ω ὦ ὦ μέγα omega

Ϡ σαμπῖ sampi