Discretiva

  conditum dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

conditum

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
conditum
supinum­ accusativo condō (condere)
Forma Modus flexurae originis
conditum casus accusativus singularis · genus masculinum participii conditus
conditum casus nominativus singularis · genus neutrum participii conditus
conditum casus accusativus singularis · genus neutrum participii conditus
conditum casus vocativus singularis · genus neutrum participii conditus
conditum casus accusativus singularis substantivi conditus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ˈkonditum/(classice)
Syllabificatio phonetica: con·di·tum — morphologica: condit-um

condītum

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
condītum
supinum­ accusativo condiō (condīre)
Forma Modus flexurae originis
condītum casus accusativus singularis · genus masculinum participii condītus
condītum casus nominativus singularis · genus neutrum participii condītus
condītum casus accusativus singularis · genus neutrum participii condītus
condītum casus vocativus singularis · genus neutrum participii condītus
condītum casus accusativus singularis substantivi condītus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /konˈdiːtum/(classice)
Syllabificatio phonetica: con·dī·tum — morphologica: condit-um