Discretiva

  amandarum dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
amandārum casus genitivus pluralis · genus femininum gerundivi amandus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /a.manˈdaːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·man·dā·rum — morphologica: amand-arum

Loci

+/-
Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Quocirca ea demum vita beata, quae aeterna est. Quid vero aeternum est, quod aeternitate animum afficiat, nisi Deus? Amor autem rerum amandarum, charitas vel dilectio melius dicitur. —De diversis quaestionibus Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Quid amandum sit. (Universitas Turicensis): . Caput XXXV, p. 2. — amandarum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: amandarum.