Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /agiˈtandus/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·gi·tan·dus — morphologica: agit-and-us

Notatio

+/-
← Latineagitō (agitāre)

Gerundivum

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
agitandus
passiva gerundivum­ nominativo agitō (agitāre)

Declinatio

+/-
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. agitandus agitanda agitandum nom. agitandī agitandae agitanda
gen. agitandī agitandae agitandī gen. agitandōrum agitandārum agitandōrum
dat. agitandō agitandae agitandō dat. agitandīs agitandīs agitandīs
acc. agitandum agitandam agitandum acc. agitandōs agitandās agitanda
abl. agitandō agitandā agitandō abl. agitandīs agitandīs agitandīs
voc. agitande agitanda agitandum voc. agitandī agitandae agitanda

Loci

+/-
M. Fabius Quintilianus ca. 35-100
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Faciunt favorem et ilia paene communia non tamen omittenda, vel ideo ne occupentur, optare, abominari, rogare, sollicitum agere; quia plerumque attentum iudicem facit, si res agi videtur nova, magna, atrox, pertinens ad exemplum, praecipue tamen, si index aut sua vice aut reipublicae commovetur, cuius animus spe, metu, admonitione, precibus, vanitate denique, si id profuturum credimus, agitandus est. —Institutio oratoria Quintiliani [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber quartus, I. [33] — agitandus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: agitandus.