Getto

Cihê niştecihbûnê yê cihê wekî getto tê binav kirin. Peyv ji zimanê îtalî tê û tê wateya darêjxane ( kelxane). Dûv re wekî navçe ji bo cîhek niştecihbûnê ya cuda hate pejirandin, ji ber ku niştecihên Cihû li Wênîsê di 1516 de bi Ghetto Nuovo (darêjxaneya nû) bi sînor bûn.Digel fetwaya papayî Cum nimis absurdum di 14ê Tîrmeha 1555an de, Paul IV geto ji Cihûyên ku li dewleta papayî dijîn re ferz kir.Ev awayê jiyanê li navçeyek diyarkirî an yek kolanên cihûyî heya wekhevkirina Cihûyan di sedsala 19an de hate domandin.

Nexşeya getoyên Cihûyan li Ewropaya Rojhilat (1941–1945)

Di dema şerê Cîhanî yê Duyem de (1939–1945) Naziyan li Polonyaya dagirkirî û Komara Çek a pêvekirî ji bo Cihûyên dersînorkirî warên niştecihbûnê / gettoyên bi tevahî cûda ava kirin. Van kampên binçavkirinê wekî stasyonên derbasbûnê kar dikirin berî ku ew werin veguhastin wargehên tunekirinê.

Di warê axaftinê de, navçeyên ku bi her du deverên navborî bi tevahî cûda ne, aniha jê re geto têne gotin, ji ber ku ew bi piranî malên endamên hin komên etnîkî (veqetandin) an jî komên civakî yên marjînal in. Veguhestin, ew bêyî referansa rasterast a fezayî ya di nîqaşê de li ser avahiyên civakî yên diyarker (binçand, tevnên civakî) jî tê bikar anîn.