Rengdêr

biguhêre

hilû

  1. şît, dûz, sûs, rêk, cihê yan tişta/ê rast, ne yê geh bilind û geh nizm, ne yê gir yan dir
  2. edil, rastgeh, rast[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].

Etîmolojî

biguhêre

Bi metatezê ji *kelçe (piçekê kel anku serrût) ji kel + -çe, ji proto-hindûewropî *gAlw- (hilû, rût, bêmû, kel, keçel), hevrehên kurmancî kel, kele, kelle, kulox, hilû, farisî کل(kel), كله(kelle), latînî calvus (> fransî chauve), rusî голый (goliy: rût), îngilîzî callow, almanî kahl, holendî kaal, çekî û holý, slovenî gol, polonî goły...

hilû

  1. (fêkî) Guhartoyeke hilûk.