gouelañ

Bretone

Verbo

Intransitivo

gouelañ (radice : gouel-, participio passato : gouelet)

1. piangere.

Pronuncia

IPA: /ˈɡweː.lã/

Etimologia / Derivazione

Del bretone medio goelaff (1499).

Varianti

• gouelal
• gouelar
• goueliñ

Termini correlati

• leñvañ

Note / Riferimenti

• Devri, gouelañ su Le dictionnaire diachronique du breton