«Գրիգոր Չիլինկիրեան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
No edit summary |
Չ փոխարինվեց: ն , → ն, oգտվելով ԱՎԲ |
||
| Տող 7. | Տող 7. | ||
Գրիգոր նախ կը յաճախէ տեղւոյն [[Մեսրոպեան դպրոցներ|Մեսրոպեան]] վարժարանը, սակայն հազիւ թէ քիչ մը հմտացած [[հայերէն]]ի եւ տաճկերէնի, կիսաւարտ կը թողու վարժարանը՝ ստիպմամբ իր ծնողքին։ Այն միջոցին ժամացոյցի վաճառական Յովհաննէս աղա Սիմոնեան մտերիմը ըլլալով Ազգային վարժարանի տեսուչ Անդրէաս Փափազեանին, կը խնդրէ անկէ՝ գրագիր բանիբուն եւ գործունեայ պատանի մը։ Ուստի, այս կերպով հազիւ 13–14 տարեկան Գրիգոր Չիլինկիրեան, իր ինքնաշխատութեամբ կը ներկայանայ իբրեւ դիւցազուն։ Մէկ կողմէն՝ կատարելով իր պաշտօնը, միւս կողմէն՝ յառաջ կը տանի իր մտաւոր [[կրթութիւն]]ը եւ վարժարանին մէջ կիսկատար ձգած ուսումները ինքն իրեն՝ ո՛չ միայն կը կատարելագործէ, այլ ե՛ւ [[յունարէն]], [[իտալերէն]], [[ֆրանսերէն]] լեզուներն ալ կը սորվի՝ շնորհիւ իր մտաւոր բացառիկ [[Յիշողութիւն|յիշողութեան]] եւ կարողութեան։ Իր այս պաշտօնին մէջ կը մնայ մինչեւ [[1860]] թուականը (եօթը տարուայ շրջան մը)։ |
Գրիգոր նախ կը յաճախէ տեղւոյն [[Մեսրոպեան դպրոցներ|Մեսրոպեան]] վարժարանը, սակայն հազիւ թէ քիչ մը հմտացած [[հայերէն]]ի եւ տաճկերէնի, կիսաւարտ կը թողու վարժարանը՝ ստիպմամբ իր ծնողքին։ Այն միջոցին ժամացոյցի վաճառական Յովհաննէս աղա Սիմոնեան մտերիմը ըլլալով Ազգային վարժարանի տեսուչ Անդրէաս Փափազեանին, կը խնդրէ անկէ՝ գրագիր բանիբուն եւ գործունեայ պատանի մը։ Ուստի, այս կերպով հազիւ 13–14 տարեկան Գրիգոր Չիլինկիրեան, իր ինքնաշխատութեամբ կը ներկայանայ իբրեւ դիւցազուն։ Մէկ կողմէն՝ կատարելով իր պաշտօնը, միւս կողմէն՝ յառաջ կը տանի իր մտաւոր [[կրթութիւն]]ը եւ վարժարանին մէջ կիսկատար ձգած ուսումները ինքն իրեն՝ ո՛չ միայն կը կատարելագործէ, այլ ե՛ւ [[յունարէն]], [[իտալերէն]], [[ֆրանսերէն]] լեզուներն ալ կը սորվի՝ շնորհիւ իր մտաւոր բացառիկ [[Յիշողութիւն|յիշողութեան]] եւ կարողութեան։ Իր այս պաշտօնին մէջ կը մնայ մինչեւ [[1860]] թուականը (եօթը տարուայ շրջան մը)։ |
||
Երբ խաւարեալներու ու լուսաւորեալներու պայքարնը նաեւ արձագանգ կը գտնէ [[Իզամիր]]ի ([[Զմիւռնիա]]) մէջ, Չիլինկիրեանի եւ իր համախոհ մի քանի երիտասարդներու նոր գաղափարը հաճելի չեն թուիր իր ''բաթրօն''ին |
Երբ խաւարեալներու ու լուսաւորեալներու պայքարնը նաեւ արձագանգ կը գտնէ [[Իզամիր]]ի ([[Զմիւռնիա]]) մէջ, Չիլինկիրեանի եւ իր համախոհ մի քանի երիտասարդներու նոր գաղափարը հաճելի չեն թուիր իր ''բաթրօն''ին, որով Չիլինկիրեան կը ստիպուի հրաժարիլ անկաշկանդ կերպով մղելու համար գաղափարի պայքարը։ |
||
== Աղբիւր == |
== Աղբիւր == |
||
07:06, 21 Ապրիլ 2016-ի տարբերակ
Գրիգոր Չիլինկիրեան (ծն.՝ 1839 թ. )։
Ծնած է Իզմիր (Զմիւռնիա): Զաւակն էր դարբին արհեստաւորի մը Եդովպիացի Հաճի Յովակիմին։
Գրիգոր նախ կը յաճախէ տեղւոյն Մեսրոպեան վարժարանը, սակայն հազիւ թէ քիչ մը հմտացած հայերէնի եւ տաճկերէնի, կիսաւարտ կը թողու վարժարանը՝ ստիպմամբ իր ծնողքին։ Այն միջոցին ժամացոյցի վաճառական Յովհաննէս աղա Սիմոնեան մտերիմը ըլլալով Ազգային վարժարանի տեսուչ Անդրէաս Փափազեանին, կը խնդրէ անկէ՝ գրագիր բանիբուն եւ գործունեայ պատանի մը։ Ուստի, այս կերպով հազիւ 13–14 տարեկան Գրիգոր Չիլինկիրեան, իր ինքնաշխատութեամբ կը ներկայանայ իբրեւ դիւցազուն։ Մէկ կողմէն՝ կատարելով իր պաշտօնը, միւս կողմէն՝ յառաջ կը տանի իր մտաւոր կրթութիւնը եւ վարժարանին մէջ կիսկատար ձգած ուսումները ինքն իրեն՝ ո՛չ միայն կը կատարելագործէ, այլ ե՛ւ յունարէն, իտալերէն, ֆրանսերէն լեզուներն ալ կը սորվի՝ շնորհիւ իր մտաւոր բացառիկ յիշողութեան եւ կարողութեան։ Իր այս պաշտօնին մէջ կը մնայ մինչեւ 1860 թուականը (եօթը տարուայ շրջան մը)։
Երբ խաւարեալներու ու լուսաւորեալներու պայքարնը նաեւ արձագանգ կը գտնէ Իզամիրի (Զմիւռնիա) մէջ, Չիլինկիրեանի եւ իր համախոհ մի քանի երիտասարդներու նոր գաղափարը հաճելի չեն թուիր իր բաթրօնին, որով Չիլինկիրեան կը ստիպուի հրաժարիլ անկաշկանդ կերպով մղելու համար գաղափարի պայքարը։
Աղբիւր
- Հայ Կեանք եւ Գրականութիւն, Յարութիւն Քիւրքճեան, երկրորդական բաժին Ա. տարի, էջ 26:
Կատեգորիա:Հայեր (արւմտ․)
Կատեգորիա:1839 ծնունդներ (արւմտ․)
Կատեգորիա:Իզմիր ծնածեր