Ի-200 նախատիպը, որը ստեղծվել էր դեռեւս Ն. Ն. Պոլիկարպովի ՕԿԲ-յում և տեխնիկական նախագծման և կառուցման աշխատամքներ իրականացվել են արդեն նոր ստեղծվաց Ա. Ի. Միկոյանի ՕԿԲ-յում չէր համապատասխանում բոլոր արաչադրվող պահանջներին։ Առաջին հերթին, անհրաժեշտ էր զգալիորեն մեծացնել թռիչքի երկարությունը։
Ա. Ի. Միկոյանի և Մ. Գուրևիչի նախագծման թիմը 1939 թ-ին աշխատել էր բարձր բարձրությունների վրա թրչող կործանիչի նախագծի վրա։ 1940 թ. գարնանը նախատիպը կառուցվել էր և օդաչու Ա. Ն. Եկատով առաջին անգամ բարձրացել է այն։ Նոր կործանիչը ստացել է ՄիԳ-1 անվանումը (Միկոյան և Գուրևիչ, առաջինը) և հաստատվել էր զանգվածային արտադրության համար։ Բարելաված տարբերակը ստացավ ՄիԳ-3 անվանումը։ Ինքնաթիռի մեջ տեղադրվում էր 1350 ձիաուժուվ Ա. Ա. Միկուլինի շարժիչը։ Չնայած զգալի մեծ քաշի (3350 կգ), սերիական ՄիԳ-3-ը գետնի մակարդակին գերազանցում էր 500 կմ/ժ, իսկ 7 000 մետր բարձրության վրա հասել էր 640 կմ/ժ առագությանը։ Այդ ժամանակին դա աշխարհի արտադրվող ինքնաթիռներից ամենաբարձր ցուցանիչն էր։ ՄիԳ-3-ում հիմնականում վերացվել են ՄիԳ-1-ի թերությունները, սակայն որոշ բացասական հատկություններ չհաջողվեց հաղթահարել, օրինակ մեծ էր վայրէջքի արագությունը - ոչ պակաս, քան 144 կմ/ժ։
Ռազմական ոգտագործում Մեծ Հայրենական պատերազմի ընթացքում
Մեծ հայրենական պատերազմի ժամանակ ՄԻԳ-3 օգտագործվում էր տարբեր նպատակներով։ Նրա հիմնական հատկանիշներ - բարձր առաստաղը (12 000 մ), արագությունը ավելի քան 5 000 մետր բարձրությունների վրա թույլատրվում էին խորհրդային օդաչուներին հաջողությամբ իրականացնել մարտեր թշնամու ռմբակոծիչների և կործանիշների դեմ։ Պատերազմի սկզբին ՄիԳ-3 կործանիչներ քանակով ավելի շատ էին, քան ԼաԳԳ-3 և Յակ-1-երը։ Նա օգտագործվում էր հակաօդային պաշտպանության համակարգում ինչպես գիշերային բարձրաբերձ կործանիչ, որտեղ մեծ առաստաղը (12 000 մ) և արագությունը մեծ բարձրությունների վրա որոշիչ էին։ ՄիԳ-3 հածողությամբ կիրառվում էր նաև ինչպես հետախույզ ինքնաթիռ։[1]
1940-1941[2][3] թթ. ընթացքում գործարանները արտադրվել է ավելի քան 3300 ՄիԳ-3։
Горох А., Бобков Е. «Истребитель МиГ-3». — Новосибирск: Типография «Медведь», 2007. — Т. 2. — 122 с. — (Легенды авиации). — 700 экз.
Иванов С.МиГ-3. — ООО "АРС", 2005. — Т. 115. — 76 с. — (Война в воздухе).
Медведь А. Н., Хазанов Д. Б., Маслов М. А.Истребитель МиГ-3. — Русское авиационное акционерное общество (РУСАВИА), 2003.
Медведь А. Н., Хазанов Д. Б. Истребитель МиГ-3. — Русское авиационное акционерное общество (РУСАВИА), 2007. — 200 с. — (В воздушных боях). — 1000 экз. — ISBN 978-5-900078-52-6
Медведь А. Н., Хазанов Д. Б. МиГ-3. Первый фронтовой высотный истребитель. — Коллекция, Эксмо, Яуза, 2007. — 112 с. — (Арсенал коллекция). — 5000 экз. — ISBN 978-5-699-20443-4
Шавров В. Б. История конструкций самолётов в СССР 1938—1950 гг.
Gordon, Yefim and Khazanov, Dmitri Soviet Combat Aircraft of the Second World War. — Leicester, England: Midland Publishing, 1998. — Vol. 1. Single-Engined Fighters. — P. 175, 64-83. — 184 p. — ISBN 1-85780-083-4
Gunston, Bill and Gordon, Yefim MiG Aircraft since 1937. — London, GB: Putnam Aeronautical Books, 1998. — P. 18-24. — 288 p. — ISBN 0-85177-884-4
А. Ивицкий. Истребитель МиГ-3 — утраченные возможности // «Авиация и космонавтика», № 5, май 2013. стр.13-37
_cropped.jpg)
Mikoyan-Gurevich MiG-3 Վիքիպահեստում
