Առաջին անգամ Կաստորը և Պոլիդևկեսը հիշատակվել են Հոմերոսի«Իլիականում»[2]։ «Ոդիսականում» ներկայացվել են որպես սպարտական Տինդարեոս թագավորի և Լեդայի որդիներ[3]։ Համաձայն անտիկ այլ ստեղծագործությունների՝ նրանք Զևսի զավակներն էին[4][5][6]։ Առավել տարածված է եղբայրների ծննդի մասին այն առասպելը, ըստ որի Էտոլիայի արքա Թեստիոսի դուստր Լեդայի գեղեցկությամբ հմայված Զևսը փոխակերպվում է կարապի և տիրում նրան։ Գիշերը Լեդայի մոտ է գալիս նաև նրա օրինական ամուսինը՝ Տինդարեոսը։ Արդյունքում կինը ունենում է երկու որդի և երկու դուստր (Հեղինեն և Կլիթեմնեստրան)։ Կաստորը և Կլիթեմնեստրան Սպարտայի արքայի զավակներն էին, իսկ Պոլիդևկեսը և Հեղինեն՝ օլիմպիական աստծու[7]։ Այդ իսկ պատճառով Կաստորը մահկանացու էր, իսկ Պոլիդևկեսը՝ անմահ[8][9][10]։ Հղիանալով կարապի տեսք ստացած Զևսից՝ Լեդան ձու է ունենում, որի կճեպից դուրս են գալիս երեխաները[11][12]։ Հետագայում մեծանալով՝ նրանք կրում էին սրածայր սաղավարտներ, որոնք ձվի կճեպի նմանություն ունեին[13][14]։
Անբաժան եղբայրները մեծացել են և դարձել իրենց հայրենի Սպարտայի պարծանքը։ Ավանդության համաձայն՝ նրանց եղբայրական զգացմունքներն այնքան ամուր էին, որ նրանք բոլոր գործերն սկսում էին միասին, երբեք չէին վիճում առաջնության համար[15]։ Կաստորը դարձել է հայտնի զինվորական, վազող և ամենաանսանձ նժույգների չգերազանցված զսպող, իսկ Պոլիդևկեսը հավասարը չունեցող հմուտ բռնցքամարտիկ էր։ Կաստորի ռազմական կարողությունների մասին է վկայում այն փաստը, որը նա է սովորեցրել Հերակլեսին՝ կռվել ամբողջ սպառազինությամբ[16]։ Երկուսն էլ մրցանակներ են ստացել Օլիմպիական խաղերի ժամանակ[17][18]։
Castor and Pollux Վիքիպահեստում
