Jump to content

Ազատ գիտություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
Ազատ գիտության վեց սկզբունքները[1]

Ազատ գիտություն, շարժում, որը գիտական հետազոտությունները (ներառյալ հրապարակումները, տվյալները, ֆիզիկական նմուշները և մաթեմատիկական ապահովումը) հասանելի է դարձնում դրանցով հետաքրքրված հասարակությանը բոլոր մակարդակներում, թե սիրողական և թե պրոֆեսիոնալ[2]։ Բաց գիտությունը թափանցիկ և հասանելի գիտելիք է, որը փոխանցվում և զարգանում է համատեղ ցանցերի միջոցով[3]։ Այն ներառում է այնպիսի կիրառություններ, ինչպիսիք բաց հետազոտության հրապարակումը, բաց մատչելիության քարոզչությունը, գիտնականներին խրախուսելը, բաց նոթատետրերի կիրառումը և, ընդհանուր առմամբ, գիտական նյութերի հրապարակումն ու տարածումը հեշտացելն է։

Բաց գիտությունն ավելի շուտ կարելի է դիտարկել ոչ թե որպես հեղափոխություն, այլ որպես 17-րդ դարում սկսված ակադեմիական ամսագրի գալստյան շարունակություն, երբ գիտության նկատմամբ հասարակական պահանջը հասավ այն աստիճանի, որ իրար հետ ռեսուրսներով կիսվելը գիտնականների խմբերի համար անհրաժեշտություն դարձավ[4]։ Վերջին շրջանում քննարկումներ են ծավալվում գիտական տեղեկատվության տարածման սահմանների վերաբերյալ:[5] Կոնֆլիկտը, որը բերեց բաց գիտական շարժման ձևավորմանը, հետևյալն է` մի կողմից գիտնականները ձգտում են ընդհանուր ռեսուրսների մատչելիության, իսկ մյուս կողմից առանձին սուբյեկտները, իրենց ռեսուրսները տրամադրելու համար, ուզում են շահույթ ստանալ։ Ի հավելումն, հավանաբար բաց մատչելիության և ռեսուրսների հասանելիության կարգավիճակը, որ անհրաժեշտ է առաջխաղացման համար, մի հետազոտական ոլորտից մեկ այլ, խիստ տարբեր է[6]։

Նախապատմություն

Գիտությունը հասկացվում է որպես տվյալների հավաքագրում, վերլուծություն, հրապարակում, կրկնավերլուծություն, քննադատություն և կրկնօգտագործում։ Բաց գիտության կողմնակիցները բացահայտում են մի շարք խոչընդոտներ, որոնք խանգարում են գիտական տվյալների լայն տարածմանը[7]։ Դրանք ներառում են կոմերցիոն հետազոտական հրատարակիչների ֆինանսական վճարման համակարգերը, տվյալների հրատարակիչների կողմից կիրառվող, դրանց օգտագործման սահմանափակումը, տվյալների վատ ֆորմատավորումը կամ պատենտավորված ծրագրային ապահովումը, ինչը դժվարացնում է տվյալների հրապարակումը, ելնելով տեղեկատվության օգտագործման վրա վերահսկողությունը կորցնելու վախից[7][8]։

Բաց գիտության տաքսոնոմիան[9]

Համաձայն FOSTER-ի տաքսոնոմիայի[10] բաց գիտությունը հաճախ կարող է ներառել բաց մատչելիության, բաց տվյալների և բաց աղբյուրների շարժման ասպեկտներ, որտեղ ժամանակակից գիտությունը տվյալների և տեղեկատվության մշակման համար պահանջում է ծրագրային ապահովում[11][12]։ [13]

Տեսակներ

"Բաց Գիտություն" տերմինը որևէ հաստատված սահմանում կամ գործառույթ չունի։ Մի կողմից այն հիշատակվում է որպես "հանելուկային երևույթ"[14]։ Մյուս կողմից տերմինն օգտագործվում է գիտական աճը խթանող և այն հասարակությանը հասանելի դարձնող մի շարք սկզբունքների ներկայացման համար։ Երկու հեղինակավոր սոցիոլոգներ, Բենեդիկտ Ֆեչերը եւ Սաշա Ֆրիզիկը, ստեղծել են մի շարք «մտքի դպրոցներ», որոնք նկարագրում են տերմինի տարբեր մեկնաբանությունները[15]։

Ըստ Ֆեչերի և Ֆրիզիկի ‘Բաց գիտությունը’ գիտելիքի զարգացման և տարածման վերաբերյալ տարբեր ենթադրություններն ընդհանրացնող տերմին է։ Տերմինի բազում ընկալումները ցույց տալու համար, նրանք առանձնացնում են Բաց Գիտության հինգ տարբեր դպրոցներ․

Ենթակառուցվածքների դպրոց

Ենթակառուցվածքների դպրոցը հիմնված է այն ենթադրության վրա, որ The infrastructure school is founded on the assumption that "արդյունավետ" հետազոտությունը կախված է գործիքների և կիրառությունների առկայությունից։ Այդ իսկ պատճառով դպրոցի "նպատակը" գիտնականների համար հասանելի հարթակների, գործիքների և ծառայությունների ստեղծմանը նպաստելն է։ Հետևաբար ենթակառուցվածքների դպրոցը, ի հավելումն սովորական կոմպյուտերային ցանցերի, զբաղվում է տեխնիկական ենթակառուցվածքով, որը նպաստում է նոր և զարգացող հետազոտությունների պրակտիկային։ Այդ առումով ենթակառուցվածքային դպրոցը բաց գիտությունը համարում է տեխնոլոգիական խնդիր։ Ենթակառուցվածքների դպրոցը սերտ կապված է "կիբեռգիտություն" հասկացության հետ, որը նկարագրում է գիտական հետազոտություններում ինֆորմացիոն և կապի տեխնոլոգիաների կիրառման ուղղվածությունը։ Դա բերեց ենթակառուցվածքային դպրոցի զարգացմանը։ Այս բարգավաճման առանձնահատկությունները ներառում են ինչպես գիտնականների միջև համագործակցության և շփումների աճ, այնպես էլ «բաց աղբյուրի գիտության» զարգացմանը։ Սոցիոլոգները քննարկում են ենթակառուցվածքային դպրոցի երկու կենտրոնական ուղղություններ։

1. Բաշխված հաշվարկ։ Այս ուղղությունը մեկտեղում է պրակտիկան, որը բարդ, աշխատատար գիտական հաշվարկները բաշխում է կամավոր կոմպյուտերային ցանցին, աշխարհով մեկ։ Օրինակները, որոնց սոցիոլոգները հզվում են իրենց հոդվածներում, Open Science Grid-ն է, որը հնարավորություն է տալիս տվյալների բարձրակարգ մշակում և կառավարում պահանջող մեծածավալ տվյալների նախագծերն իրականացնել տարածական կոմպյուտերային ցանցի միջոցով։ Ավելին, grid-ը գիտնականներին այդ գործընթացները հեշտացնող գործիքներ է ապահովում[16]։ 2. Գիտնականների սոցիալական և համագործակցային ցանցեր․ Այս ուղղությունը ներառում է այնպիսի ծրագրային ապահովման մշակում, որը հեշտացնում է հետազոտողների միջև շփումը և գիտական համագործակցությունը։ Մասնավորապես այն կենտրոնացած է նոր Web 2.0 գործիքների իրականացմանը, ինտերնետում հետազոտությունը հեշտացնելու համար։ Դե Րուրը և գործընկերները (2008)[17] առանձնացրել են չորս գլխավոր հնարավորությունները, որոնք, իրենց կարծիքով սահմանում են սոցիալական վիրտուալ հետազոտական միջավայրը։list a series of four key capabilities which they believe define a Social Virtual Research Environment (SVRE):

  • Առաջին հերթին The SVRE-ն պետք է օգնի հետազոտական օբյեկտների կառավարման և փոխանակման մեջ։ Հեղինակները դրանք դիտարկում են որպես թվային ապրանքների բազմազանություն, որոնք բազմիցս օգտագործվում են հետազոտողների կողմից։
  • Երկրորդ, SVRE-ն պետք է հետազոտողների համար խթանիչներ ներդնեն, որպեսզի նրանք իրենց հետազոտության օբյեկտները հասանելի դարձնեն առցանց հարթակում։
  • Երրորդ, SVRE-ն պետք է թե "բաց" և թե "ընդլայնելի", նկատի ունենալով, որ տարբեր տեսակի թվային SVRE-ն կազմող տարբեր տեսակի թվային արտիֆակտները հեշտությամբ կարող են ամբողջացվել։
  • Չորրորդ, հեղինակները ենթադրում են, որ SVRE-ն ավելին է քան հետազոտման տեղեկատվության պահպանման պարզ գործիք։ Փոխարենը, հետազոտողները առաջարկում են, որ հարթակը պետք է լինի «գործող»։ Հարթակը պետք է ստեղծվի այնպես, որ հետազոտվող օբյեկտները հնարավոր լինի օգտագործել հետազոտության ընթացքում, այլ ոչ պարզապես պահվել։

Չափումների դպրոց

Հեղինակների կարծիքով չափումների դպրոցը զբաղվում է գիտական ազդեցությունը որոշելու այլընտրանքային մեթոդների մշակմամբ։ Այս դպրոցն ընդունում է, որ գիտական ազդեցության չափումները վճռորոշ են հետազոտողի հեղինակության, ֆինանսավորման հնարավորությունների և կարիերայի առաջընթացի համար։ Այսպիսով, հեղինակները պնդում են, որ թվային դարաշրջանում Բաց Գիտության վերաբերյալ ցանկացած դիսկուրս պազդեցության նոր չափման միավոր։տտվում է գիտական ազդեցության կայուն միջոցների մշակման շուրջ։ Հեղինակներն այնուհետ քննարկում են չափումների դպրոցի աջակցության այլ հետազոտություններ։ Հեղինակների կողմից քննարկվող նախորդ գրականության երեք առանցքային հոսքերը հետևյալն են.

  • Րեցենզիան նկարագրվում է որպես աշխատատար։
  • Հոդվածի ազդոցությունը, կախված հեղինակների անուններից, ավելի շուտ կախված է տիրաժի քանակից, քան ինքնին հոդվածի որակից։
  • Հրատարակման նոր ձևաչափերը, որ սերտորեն կապված են Բաց Գիտության փիլիսոփայության հետ, հազվադեպ են հանդիպում ամսագրի ձևաչափում, որ թույլ է տալիս հաշվել ազդեցության գործակիցը։

Այսպիսով, այս դպրոցը պնդում է, որ կան ազդեցության գործոնի չափման ավելի արագ տեխնոլոգիաներ, որոնք կարող են հաշվարկել հրատարակությունների տեսակների շարքի, ինչպես նաև սոցիալական կայքերում գիտական ներդրման լուսաբանման տեսակետից, գնահատելու, թե որքան մեծ էր գիտական ներդրման ազդեցությունը։ Այս դպրոցի օգտին փաստարկի էությունը հետևյալն է, որ թաքնված օգտագործումները, ինչպիսիք են կարդալը, էջանշումները, կիսվելը, քննարկելը և գնահատումը գործողություններ են, որոնց կարելի է հետևել և այս հետագծերը պետք է օգտագործվեն մշակելու գիտական նոր չափման միավոր։ Այս նոր տիպի ազդեցության չափման միավորը կոչվում է ալտմետրիկ, որ առաջին անգամ օգտագործվել է 2011 թվականի Priem et al. հոդվածում, (2011).[18] Հատկանշական է, որ հեղինակները քննարկում են փաստը, որ ալտմետրիկան տարբեր է ավանդական վեբոմետրիկայից, որը դանդաղ է և ոչ կառուցվածքային։ Ալտմետրիան ենթադրվում է, որ հենվում է չափումների ավելի մեծ հավաքածուի վրա՝ թվիթներ, բլոգեր, քննարկումներ և էջանշումներ։ Հեղինակները պնդում են որ գոյություն ունեցող գրականությունը հաճախ ենթադրում է որ ալտեմետրիկան նաև պետք է ներառի գիտական գործընթացը, և չափի հետազոտության և համագործակցության գործընթացը, ընդհանուր չափորոշիչ ստեղծելու համար։ Այնուամենայնիվ հեղինակները բացահայտ պնդում են, որ քիչ հոդվածներ են առաջարկում դրան հասնելու մանրամասներ։ Նրանք եզրակացնում են, որ հետազոտությունները ալտմետրիկայի բնագավառում դեռևս սաղմնային վիճակում են։

Հանրային դպրոց

Ըստ հեղինակների, դպրոցի հիմնական խնդիրն է, գիտությունը հասանելի դարձնել ավելի լայն հանրությանը։ Այս դպրոցի սկզբնական ենթադրությունն այն է, որ հաղորդակցության նորագույն տեխնոլոգիաները, ինչպիսիք Web 2.0-ն է, գիտնականներին հնարավորություն է տալիս հետազոտական գործընթաց սկսել, ինչպես նաև լավ նախապատրաստել"հետազոտության առարկան" լավ ներկայացնել ոչ փորձագետներին։ Այսպիսով դպրոցը բնութագրվում է երկու լայն հոսքերով․ մեկը վիճում է հետազոտական գործընթացը զանգվածներին հասանելի դարձնելու համար, մյուսը վիճարկում է գիտական արտադրանքի նկատմամբ հանրության հասանելիության աճը։

  • Հետազոտական գործընթացի հասանելիությունը․ Հեռահաղորդակցության տեխնոլոգիաները թույլ են տալիս ոչ միայն շարունակական փաստաթղթավորման հնարավորություն են տալիս, ինչպես նաև խրախուսում են արտաքին աշխարհից շատ տարբեր անհատների մասնակցությունն ինքնին գործընթացում։ Հեղինակները, ոչ-գիտնականների և դիլետանտների մասնակցությունը հետազոտության մեջ, ցիտում են որպես քաղաքացիական գիտություն։ Հեղինակները քննարկում են դեպքեր, որոնցում խաղային գործիքները գիտնականներին հնարավորություն են տալիս օգտագործել կամավոր աշխատուժի ուղեղի հզորությունը, որպեսզի իրականացնեն մի քանի սպիտակուցային կառուցվածքների տեղափոխություններ։ Սա գիտնականներին թույլ է տալիս վերացնել շատ հավանական սպիտակուցային կառուցվածքներ, ինչպես նաև "հարստացնել" քաղաքացիների գիտելիքները։ Հեղինակները նաև քննարկում են այս մոտեցման ընդհանուր քննադատությունը, մասնակիցների դիլետանտությունը սպառնում է էքսպերիմենտի խստությանը։
  • Հետազոտության արդյունքների հասկանալիությունը․ Հետազոտությունների այս հոսքն ուղղված է հետազոտությունը վերաբերում է հետազոտության, ավելի լայն լսարանի համար մատչելի դարձնելուն։ Հեղինակները ներկայացնում են մի շարք հեղինակների, որոնք խրախուսում են գիտական հաղորդակցության համար հատուկ գործիքների, ինչպիսին են միկրոբլոգինգ ծառայությունները, օգտագործումը, օգտվողներին համապատասխան գրականության ուղղորդելու համար։ Հեղինակները հայտարարում են, որ յուրաքանչյուր հետազոտողի պարտականությունն է, իր հետազոտությունները հասանելի դարձնել հանրությանը։ Այնուհետ հեղինակները սկսում են քննարկել, արդյոք գոյություն ունի գիտելիքի բրոկերների և միջնորդների ձևավորված շուկա, քանի որ հակառակ դեպքում հանրությանը դա ընկալելու համար հատուկ ջանքեր անհրաժեշտ կլինեն։

Ժողովրդավարական դպրոց

Ժողովրդավարական դպրոցը զբաղվում է գիտելիքի հասանելության հայեցակարգով։ Ի տարբերություն վերոհիշյալ դպրոցների, որ կենտրոնանում էին հետազոտությունների մատչելիության և հասկանալիության վրա, այս դպրոցի կողմնակիցների նպատակն է հետազոտության արդյունքները հասանելի դարձնել հանրությանը։ Դպրոցի հիմնական մտահոգությունը վերաբերում է իրավական և այլ խոչընդոտներին, որոնք խանգարում են հետազոտական հրապարակումները և գիտական տվյալները հասանելի դարձնել հանրությանը։ Այս դպրոցի կողմնակիցները պնդում են, որ ցանկացած հետազոտման արդյունք պետք է ազատ հասանելի լինի։Հեղինակները պնդում են, որ դպրոցի հիմնական առաքելությունը նրանումն է, որ յուրաքանչյուր ոք ունի գիտելիքի հասանելիության նույն, հավասար իրավունք, հատկապես, պետության կողմից ֆինանսավորվող փորձերի և տվյալների դեպքերում։ Հեղինակները դպրոցը բնութագրող երկու հիմնական ուղղություն են առանձնացնում՝ բաց հասանելիություն և բաց տվյալներ։

  • Բաց տվյալներ։ Հեղինակները քննարկում են գոյություն ունեցող տեսակետները, որոնք դեմ են գաղափարին, որ հրատարակչական ամսագրերը փորձարարական տվյալների նկատմամբ պետք է պահանջեն հեղինակային իրավունք, ինչը արգելում է տվյալների կրկնօգտագործումը, հետևաբար և ընդհանուր առմամբ նվազեցնում է գիտության ընդհանուր արդյունավետությունը։ Պնդման էությունը նրանումն է, որ ամսագրերը փորձարարական տվյալներից ոչ մի օգուտ չունեն, մինչդեռ այլ հետազոտողներին այդ տվյալներից օգտվելու թույլտվությունը արդյունավետ կլինի։ Հեղինակները մեջբերում են աղբյուրներ, որոնք հայտնաբերել են, որ հետազոտողների միայն քառորդը համամիտ են իրենց տվյալներով կիսվելու, համաձայնություն ձեռք բերելու դժվարության պատճառով։
  • Հետազոտական հրապարակումներին բաց հասանելիություն․ Համաձայն այս դպրոցի, գիտելիքի ստեղծման և փոխանակման միջև ճեղքվածք գոյություն ունի։ Կողմնակիցները պնդում են, որ նույնիսկ գիտական տվյալները կրկնապատկվում են ամեն 5 տարի, իսկ դրանց հասանելիությունը մնում է սահմանափակ։ Այս կողմնակիցները համարում են, որ գիտելիքի հասանելիությունը անհրաժեշտություն է մարդկության զարգացման համար, հատկապես տնտեսության տեսակետից։

Պրագմատիկ դպրոց

Պրագմատիկ դպրոցը, բաց գիտությունը դիտարկում է գիտելիքի ստեղծումն ու տարածումը ավելի արդյունավետ դարձնելու հնարավորություն, համագործակցությունն ընդլայնելով ողջ հետազոտության ընթացքում։ Կողմնակիցները պնդում են, որ գիտությունը կարելի է օպտիմազացնել գործընթացը մոդուլավորելով և բացելով գիտական արժեքների շղթան։ Այստեղ ‘Բաց’ ավելի շուտ բաց նորարարության իմաստ ունի[19]։ Օրինակ, դրսից բերված (արտադրության գործընթացը նկարագրող արտաքին գիտելիքը) և ներսից դուրս (նախկինում փակված արտադրական պրոցեսի թափոնները) սկզբունքները դեպի գիտություն[20]։ Web 2.0 դիտարկվում է որպես օգտակար գործիքների հավաքածու, որոնք կարող են նպաստել համագործակցությանը (երբեմն դիտարկվում է որպես Science 2.0)։ Ավելին, քաղաքացիական գիտությունը դիտարկվում է որպես համագործակցության ձև, որը գիտելիք տեղեկատվություն է ստանում ոչ գիտնականներից։ Ֆեչերը և Ֆրիսկեն տվյալների փոխանակումը նկարագրում են որպես պրագմատիկ դպրոցի օրինակ, քանի որայն հնարավորություն է տալիս հետազոտողներին օգտագործել այլ հետազոտողների տվյալներ, նոր հետազոտական հարցեր առաջ քաշելու կամ այդ տվյալների վրա կրկնօրինակումներ իրականացնել։

Պատմություն

Գիտական ամսագրի ինստիտուտի լայն տարածումը նշանավորում է բաց գիտության ժամանակակից կոնցեպցիայի սկիզբը։ Մինչ այդ գիտնականները գաղտնի վարքագիծ էին դրսևորում։

Մինչ ամսագրերը

Մինչև ամսագրերի երևան գալը, գիտնականները գիտական հայտնագործությունները հրապարակելիս կորցնելու բան չունեին։[21] Շատ գիտնականներ, ներառյալ Գալիլեյը, Կեպլերը, Նյուտոնը, Հյուգենսը և Հուկը հրապրակում էին իրենց հայտնագործությունները, նկարագրելով դրանք թղթերի վրա կոդավորված և այնուհետ տարածում կոդավորված տեքստը։[21] Նրանց մտադրությունները հետևյալն էին, իրենց հայտնագործությունները զարգացնել այնպիսի աստիճանի, որից իրենք օգուտ կարող են քաղել, այնուհետ հրապարակել իրենց հայտնագործությունները, սեփականության իրավունքի ապացույցն ունենալով։[21]

Հայտնագործությունները չհրապարակելու համակարգը խնդիրներ առաջացրեց, քանի որ հայտնագործությունները արագ չեն տարածվում և հայտնագործողի համար իր առաջնահերթությունն ապացուցելը երբեմն խնդիր էր դառնում։ Նյուտոնը և Լեյբնիցը երկուսն էլ հայտարարում էին իրենց՝ մաթանալիզի բացահայտման մեջ, առաջնահերթության մասին։[21] Նյուտոնը ասում էր, որ ինքը գրել է հաշվարկների մասին 1660-ականներին և 1670-ականներին, բայց մինչ 1693 թվականը չի հրապարակել։[21] Լեյբնիցը, իր "Nova Methodus pro Maximis et Minimis" մաթանալիզի մասին տրակտատը հրապարակեց 1684 թվականին։ Առաջնահերթությունների վերաբերյալ բանավեճերն առանձնանում են այն համակարգերում, որտեղ գիտությունը բաց հրապարակված չէ, և դա խնդրահարույց էր գիտնականների համար, ովքեր ցանկանում էին օգտվել հեղինակային իրավունքից։[փա՞ստ]

Այս դեպքերը արիստրոկրատական հովանավորության համակարգի օրինակներ են, որոնցում գիտնականները ֆինանսավորում էին ստանում կամ անմիջապես օգտակար բաներ մշակելու համար կամ խնդրի վրա մտածելու համար[22]։ Այս իմաստով գիտության ֆինանսավորումը հովանավորին նույնքան հեղինակություն էր տալիս, ինչպես դերասանների, գրողների, ճարտարապետների և փիլիսոփաների ֆինանսավորման դեպքում[22]։ Այս պատճառով գիտնականները պարտավոր էին բավարարել իրենց հովանավորների ցանկությունները և հուսախաբ չանել նրանց՝ բաց լինելով հեղինակություն բերել այլ անձանց[22]։

Ակադեմիաների և ամսագրերի երևան գալը

Ի վերջո անհատական հովանավորչության համակարգը դադարեց գիտական արդյունք տալը, ինչի պահանջը հասարակությունը զգում էր[22]։ Միայնակ հովանավորը չէր կարող բավականաչափ ֆինանսավորում ապահովել գիտնականներին, ով անկայուն կարիերա ունի և մշտական ֆինանսավորման կարիք ունի[22]։ Դա փոխվեց, երբ զագացավ միտումը՝ միավորել մի քանի գիտնականների կողմից տարվող հետազոտությունը ակադեմիայի մեջ, որը ֆինանսավորում էին բազում հովանավորների կողմից[22]։ 1660 թվականին Անգլիան հիմնադրեց Լոնդոնի թագավորական ընկերությունը և 1666 թվականին Ֆրանսիան հիմնադրեց Ֆրանսիայի Գիտությունների Ակադեմիան[22]։ 1660-ականների և 1793 թվականի միջև ընկած ժամանակահատվածում, 70 երկրների կառավարություններ այս երկու ակադեմիաների օրինակով գիտական կազմակերպություններ հիմնեցին[22][23]։ 1665 թվականին, Հենրի Օլդենբուրգը դարձավ գիտությանը նվիրված առաջին ակադեմիական ամսագրի Թագավորական ընկերության փիլիսոփայական գրառումներ ամսագրի խմբագիր։[24] 1699 թվականին արդեն 30 գիտական ամսագիրներ էին հրատարակվում, 1790-ին՝ 1052։[25] Այդ ժամանակից ի վեր հրատարակչությունը ընդլայնվել է ավելի մեծ չափերով[26]

Գիտության հանրամատչելի ներկայացում

Այս տեսակի առաջին գիտական պարբերականը տպագրվել է 1872 թվականին, "Հանրամատչելի գիտություն" խոստումնալից վերնագրով, որը ցայսօր գիտական լրագրություն առաջարկող ժամանակակից պորտալ է։ Ամսագիրը պնդում է, որ փաստաթղթավորել է հեռախոսի, լուսանկարի, էլեկտրական լույսի և ավտոմոբիլային տեխնոլոգիայի սկիզբը։ Ամսագիրը գնում է ավելի հեռու, պնդելով, որ "Հանրամատչելի գիտության պատմությունը վերջին 129+ տարիների մարդկության առաջընթացի իրական արտացոլումն է"[27]։ Գիտության հանրամատչելի ներկայացման շուրջ քննարկումները առավել հաճախ փաստարկներ են բերում ինչ որ "Գիտության բումի" վերաբերյալ։ Վերջերս հանրամատչելի գիտության պատմագրական հաշվետվեւթյան մեջ "գիտության բում" տերմինը հիշատակվում է 1979 թվականի Դանիել Գրինբերգի Գիտություն և կառավարություն հաշվետության մեջ, որտեղ նշվում է, որ "Գիտական ամսագրերը ամենուրեք պայթում են։ Նմանապես, այս հաշվետվությունում քննարկվում է "Ժամանակ" հրապարակումը և նրա կազմին ներկայացրած 1980 թվականի պատմությունը Կառլ Սագանի մասին, որպես պրոպոգանդա այն մասին, որ հանրամատչելի գիտությունը "վերածվել է էնտուզիազմի"[28]։ Հարկ է նշել, որ հաշվետվությունը կարևոր հարց է բարձրացնում, ի՞նչ ենք հասկանում հանրամատչելի "գիտություն" ասելով։ Փաստաթուղթը պնդում է, որ ցանկացած հաշվետվություն, թե որքանով է հանրամատչելի գիտության ներկայացումը կամրջում տեղեկացված մասսաների և փորձագետ գիտնականների միջև գոյություն ունեցող ճեղքը, առաջինը պետք է դիտարկի ով է համարվում գիտնական։

Ակադեմիաների միջև համագործակցություն

Նոր ժամանակներում շատ ակադեմիաներ պետության կողմից ֆինանսավորվող համալսարանների և գիտահետազոտական ինստիտուտների հետազոտողներին ստիպում են մասնակցել խառը հետազոտությունների փոխանակման մեջ և իրենց որոշ տեխնոլոգիական մշակումները դարձնել հեղինակային[29]։ Որոշ հետազոտական արդյունքներ կոմերցիոն եկամուտ ստանալու ներուժ ունեն, և այդ արդյունքը իրեղեն դարձնելու հույսով շատ հետազոտական ինստիտուտներ թաքցնում են տեղեկատվությունն ու տեխնոլոգիաները, որոնք հակառակ պարագայում կտանեին գիտական առաջընթացի, եթե այդ ռեսուրսներն հասանելի լինեին այլ գիտահետազոտական կազմակերպությունների[29]։ 311/5000 Դժվար է կանխատեսել տեխնոլոգիայի պոտենցիալ վճարումները կամ գնահատել այն թաքցնելու ծախսերը, սակայն ընդհանուր համաձայնություն կա, որ տեխնոլոգիաներ պահող ցանկացած մեկ ինստիտուտի համար օգուտը այնքան մեծ չէ, որքան մյուս բոլոր հետազոտական հաստատություններից թաքցնելու ծախսերը[29]։

«Բաց գիտություն» տերմինի մտահղացումը

«Բաց Գիտություն» ճշգրիտ արտահայտությունը հորինել է Սթիվ Մաննը 1998 թվականին՝ միևնույն ժամանակ գրանցելով openscience.com և openscience.org դոմեյնները, որոնք նա 2011 թվականին վաճառեց egruyter.com-ին[30][31]։

Քաղաքականություն

Շատ երկրներում կառավարությունները ֆինանսավորում են որոշ գիտական հետազոտություններ։ Գիտնականները հաճախ հրապարակում են իրենց հետազոտության արդյունքները, հոդվածներ գրելով և նվիրաբերելով ակադեմիական ամսագրերին, որոնք շատ հաճախ առևտրային են։ Պետական կառույցները, ինչպիսիք են համալսարանները և գրադարանները բաժանորդագրվում են այդ ամսագրերին։ Public Library of Science-ի հիմնադիր Միքայել Էյզենը այս համակարգը նկարագրել է, ասելով, որ "հարկատուները, որոնք արդեն իսկ վճարել են հետազոտության համար, հարկադրված են կրկին վճարել արդյունքները կարդալու համար։"[32]

2011 թվականի դեկտեմբերին Միացյալ Նահանգների մի շարք օրենսդիրներ շրջանառության մեջ դրեցին Գիտահետազոտական աշխատանքների օրենքի նախագիծը[33]։ Օրինագծի համահովանավորներից մեկը՝ Դարիել Իսսան, այն բացատրեց, ասելով "Պետության կողմից ֆինանսավորվող հետազոտությունները պետք է հասանելի լինի և շարունակի ամբողջովին հասանելի մնալ հանրության համար։ Մենք նաև պետք է պաշտպանենք պետության կողմից ֆինանսավորվող հետազոտությանը մասնավոր սեկտորի կողմից ավելացված արժեքը և երաշխավորենք ակտիվ կոմերցիոն և շահույթ չհետապնդող հետազոտողների համայնքի գոյությունը։"[34] Այս օրինագծին արձագանքը եղավ, տարբեր հետազոտողների կողմից բողոքարկելը, դրանց մեջ էր կոմերցիոն հրատարակչի Գիտելիքի արժեքը կոչը[35]։

Եվրամիության հոլանդական նախագահության ժամանակ 2016 թվականի ապրիլին, Եվրոմիությունում որպես նախագահող երկրի՝ Հոլանդիայի ներկայացուցիչը, կոչ արեց միջոցներ ձեռնարկել Եվրոպական հանձնաժողովի կողմից ֆինանսավորվող հետազոտությունը տեղափոխել Բաց Գիտություն։ Ապրիլի 4-5-ը Եվրոպական հանձնակատար Կառլոս Մոեդասը ծանոթացրեց Բաց գիտության քլաուդը Ամստերդամի Բաց Գիտության կոնֆերանսում[36]։ Այս հանդիպման ժամանակ նույնպես ներկայացվեց Ամստերդամի Բաց Գիտության հետ կապված կոչը, կենդանի փաստաթուղթ, որում ներկայացված է Եվրոպական համայնքի կոնկրետ գործողությունները Բաց Գիտության անցնելու համար։

Ռեակցիա

Դեմ փաստարկները

Հետազոտական տվյալների բաց փոխանակումը լայնորեն տարածված չի

Բաց գիտության դեմ փաստարկները հակված են առաջադրել մի քանի մտահոգություններ։ Որոշ գիտնականներ ներուժ ունեն, առանց տվյալների հավաքագրման վրա ջանք թափելու, կապիտալի վերածել այլ գիտնականների կողմից դժվարությամբ հավաքված տվյալները։ the potential for less qualified individuals to misuse open data and arguments that novel data are more critical than reproducing or replicating older findings.[37][38]

Անչափ շատ ինֆորմացիան շփոթեցնում է գիտնականներին։

Որոշ գիտնականներ ոգեշնչվում են իրենց սեփական մտքերից, սահմանափակելով ուրիշներից եկող ինֆորմացիայի քանակը։[39] Ալեքսանդր Գրոտենդիկը հիշատակվում էր որպես գիտնական, ով ցանկություն ուներ սովորելու սահմանափակ ազդեցությամբ, երբ նա ասաց, որ ինքը ցանկանում է «իր սեփական ճանապարհով հասնել նրան, ինչն ինքն ուզում էր սովորել», այլ ոչ թե հենվելով կոնսենսուսի գաղափարին:"[40]

Չարաշահման հնարավորությունը

2011 թվականին հոլանդացի գիտնականներն հայտարարեցին Թռչնագրիպի վերաբերյալ իրենց հետազոտական հոդվածը Գիտություն ամսագրում հրապարակելու իրենց մտադրության մասին[41]։ Հայտարարությունը տարաձայնությունների պատճառ դարձավ թե քաղաքական[42] և թե գիտական[43] շրջանակներում, գիտական տվյալների հրատարակման բարոյական հետեւանքների մասին, որոնք կարող էին օգտագործվել կենսաբանական զենք ստեղծելու համար։ Սրանք գիտական տվյալների հնարավոր սխալ օգտագործման օրինակներ են։[44] Գիտնականները համաձայնել են սահմանափակել իրենց ուսումնասիրության շրջանակները և 1975 թվականին մորատորիում հայտարարել[45],:111 2015 թվականին մորատորիում հայտարարել մարդկային գենոմի խմբագրման տեխնիկայի նկատմամբ[46]։

Հանրությունը սխալ կմեկնաբանի գիտական տվյալները

2009 թվականին NASA-ն արձակեց Kepler տիեզերանավը և հավաքված տվյալները տխոստացավ հրապարակել 2010 թվականի հունիսին։ Հետագայում, նրանք որոշեցին թողարկումը հետաձգել, որպեսզի իրենց գիտնականներն առաջինը դրանք ուսումնասիրեն։ Նրանց միտքն այն էր, որ ոչ գիտնականները հնարավոր է սխալ մեկնաբանեն տվյալները և NASA-ի գիտնականները կարծում էին նախընտրելի է նախօրոք իրենք ծանոթանան տվյալներին, այդպիսով իրենք կկարողանան տվյալները հրապարակել ճշգրտության համապատասխան մակարդակով։[47]

Գիտության մասշտաբի ընդլայնումը ավելի կդժվարացնի ցանկացած հայտնագործության ստուգումը

Երբ շատ մարդիկ են տվյալներ հաղորդում, բոլոր տվյալները դիտարկելու համար ավելի շատ ժամանակ կպահանջվի, և գուցե շատ տվյալներ ցածր որակի, մինչ որևէ եզրակացության գալը։[48]

Անորակ գիտություն

Բաց գիտության հիմքը՝ վերանայումը հրապարակումից հետո, քննադատվում էր որպես ցածրորակ հոդվածների խրախուսում, որոնք շատ ծավաալուն են[49]։ Մասնավորապես քննադատները պնդում էին, որ արտատպման սերվերները որակը չեն երաշխավորում, ուստի ընթերցողներին դժվար կլինի գնահատել փաստաթղթերի հավաստիությունը։ Սա կհանգեցնի կեղծ գիտության ահագնացող հետևանքներին, նման սոցիալական կայքերում հեշտությամբ տարածվող սուտ նորությունների համաճարակին[50]։ Այս պրոբլեմին ընդհանուր լուծում է գտնվել․ նոր ձևաչաձի հարմարեցում, երբ ամեն ինչ թույլատրելի է հրատարակել, սակայն հետագա ֆիլտր-կուրատոր մոդելէ կիրառվում՝ ապահովելու ստանդարտների որոշակի հիմնական որակ բոլոր հրապարակումներում[51]։

Փաստարկներ օգտին

Տարբեր բնագավառներից մի շարք գիտնականներ բաց գիտության օգտին տարբեր փաստարկներ են բերում։ Սրանք ընդհանուր առմամբ կենտրոնանում են բաց գիտության ընկալված արժեքի վրա, հետազոտության թափանցիկության և վավերականության բարելավման, ինչպես նաև գիտության հանրային սեփականության նկատմամբ, մասնավորապես պետության կողմից ֆինանսավորվող։ Օրինակ, 2014 թվականի հունվարին Քրիստոֆեր Բարեն հրապարակաել է "Բաց գիտության ուղեցույց" համապարփակ ծրագիրը[52]։ Նույն կերպ, 2017 թվականի հունվարին, գիտնականների մի խումբ, որ հայտնի էին բաց գիտության քարոզչությամբ, Nature ամսագրում բաց գիտության համար "մանիֆեստ" հրապարակեցին[53]։ 2017 թվականի նոյեմբերին, երիտասարդ հետազոտողների մի խումբ, իրենց կարիերայի վաղ շրջանում, Genome Biology ամսագրում հրապարակեցին իրենց "մանիֆեստը", հայտարարելով, որ իրենց խնդիրն է գիտական հետազոտությունը վերածել բաց գիտական հետազոտության և կյանքի կոչել Բաց Գիտության սկզբունքները։ [54]

Հետազոտությունների զեկույցների և տվյալների բաց հասանելի հրապարակումը դրանց մանրամասն վերանայման հնարավորություն է ընձեռնում

2010 թվականին ՆԱՍԱ-ի աստղակենսաբանների խմբի կողմից Science ամսագրում հրապարակվել էր մանրեներ, հայտնի որպես GFAJ-1, որը կարող է կանխարգելել մկնդեղի նյութափոխանակությունը[55]։ Այս եզրակացությունը, ինչպես նաև NASA- ի հայտարարությունը, որ հոդվածը «կազդի արտերկրյա կյանքի ապացույցների որոնման վրա», հանդիպեց քննադատության գիտական համայնքում։ Գիտական մեկնաբանությունների և քննադատությունների մեծ մասը տեղի էր ունենում հանրային ֆորումներում, ավելի նշանակալի Twitter-ում, որտեղ հարյուրավոր գիտնականներ և ոչ գիտնականներ ստեղծեցին #arseniclife հեշթագային համայնք[56]։ Բրիտանական Կոլումբիայի համալսարանի աստղակենսաբան Ռոզի Ռեդֆիլդը, որը ՆԱՍԱ-ի թիմի հետազոտության ամենաառաջին քննադատներից մեկն էր, ներկայացրեց հետազոտության զեկույցի նախագիծ, որի հետևությունները հակասում էին NASA- ի թիմի եզրակացություններին, զեկույցի սևագիրը հայտնվել է arXiv- ում[57][58]։ Հետազոտող Ջեֆ Ռեֆերը Բաց գիտությունը սահմանել է որպես «ուրիշների իրավունքները պահպանելու ձգտում՝ ձեր տվյալների և գործերի վերաբերյալ անկախ եզրակացությունների հասնելու»[59]։

Գիտությունը ֆինանսավորվում է պետության կողմից, ուստի հետազոտությունների բոլոր արդյունքները պետք է հասանելի լինեն հանրությանը[60]

Հետազոտությունների պետության կողմից ֆինանսավորումը վաղուց արդեն ներկայացվել է որպես հետազոտական նյութերի բաց հասանելիության հիմնական պատճառներից մեկը[61]։ Քանի որ հետազոտությունների այլ հատվածները, օրինակ, օրենսգրքերը, տվյալները, արձանագրությունները և հետազոտական առաջարկները շատ կարևոր են, ուստի նմանատիպ փաստարկ է արվում, որ դրանք պետք է հրապարակայնորեն հասանելի լինեն Creative Commons լիցենզիայի ներքո։

Բաց Գիտությունը գիտությունը կդարձնի ավելի վերարտադրելի և թափանցիկ

Գիտության վերարտադրելիությունը շատ հաճախ է հարցականի տակ դրվում և "վերարտադրելիության կրիզիս" տերմինը մտցվեց[62]։ Օրինակ, հոգեբան Ստյուարտ Վայզը նշում է, որ "վերջին հոգեբանական վերլուծությունները ցույց են տալիս, որ դասական երևույթների մեծ մասը հնարավոր չի վերարտադրել և մեղավորներից մեկը տվյալների մշակումն է։"[63] Բաց գիտության մոտեցումները առաջարկվում է որպես միջոց՝ աշխատանքի վերարտադրելիությունը բարձրացնելու[64], ինչպես նաև օգնելու մեղմել տվյալների մանիպուլյացիան։

Բաց գիտությունը մեծ ազդեցություն ունի

Հետազոտության վրա ազդելու մի քանի բաղկացուցիչներ կան, որոնցից շատերը թեժ քննարկվում են[65]։ Այնուամենայնիվ ապացուցվել է, որ բաց գիտությունը իր բաղկացուցիչներով, ինչպիսիք են բաց հասանելիությունը և բաց տվյալները, գերազանցում է ավանդական տարբերակներին[66][67]։

Բաց գիտությունը կօգնի պատասխանել բացառիկ բարդ հարցերի

Բաց գիտության օգտին վերջին փաստարկները պնդում են, որ այն անհրաժեշտ գորժիք է սկսելու պատասխանել չափազանց բարդ հարցերի, ինչպես օրինակ գիտակցության նեյրոնային հիմքերը։.[68] Բնորոշ փաստարկն այն է, որ այս տիպի հայտնագործությունները շատ բարդ են մեկ անհատի կողմից իրականացնելու համար, ուստի այն իրագործելու համար, նրանք պետք է հիմնվեն բաց գիտնականների ցանցի վրա։ Լռելայն այս հետազոտությունների բնույթը "բաց գիտությունը" դարձնում է "մեծ գիտություն"[69]։

Կազմակերպություններ և նախագծեր

Մեծ գիտական նախագծերը ավելի հաճախ են կիրառում բաց գիտություն քան փոքրերը։[70] Տարբեր նախագծեր վարում, մշակում, զարգացնում են գործիքներ բաց գիտության համար, կամ ֆինանսավորում են այն և շատ կազմակերպություններ մի շարք ծրագրեր են իրականացնում։ Օրինակ, Գլխուղեղի գիտության Ալենի ինստիտուտը[71] իրականացնում է մի շարք բաց գիտական նախագծեր, մինչդեռ Բաց գիտության կենտրոնը գործիքներ է մշակում, զարգացնում, ստեղծում բաց գիտության համար։ Այլ աշխատանքային խմբեր են ստեղծվել տարբեր ոլորտներում, ինչպիսին է R Որոշումների վերլուծությունը (DARTH) առողջապահության աշխատանքային խմբի համար[72], որը բազմա-ինստիտուցիոնալ, բազմա-համալսարանական համագործակցություն է, որին մասնակցող հետազոտողներն ունեն ընդհանուր նպատակ՝ առողջապահության որոշումների վերլուծության համար մշակել թափանցիկ և բաց աղբյուրներով լուծում։ Բաց գիտությունը խթանում է ենթաճյուղերի առաջացումը, ինչպիսիք են բաց սինթետիկ կենսաբանությունը ևբաց թերապիան[73]։

Կազմակերպություններն ունեն զգալիորեն իրարից տարբերվող չափեր և կառուցվածքներ։ Open Knowledge Foundation (OKF) Բաց գիտելիքի հիմնադրամը գլոբալ կազմակերպություն է, որ որ ներկայացնում է մեծ տվյալների կատալոգներ, կոնֆերանսներ է կազմակերպում և աջակցում բաց աղբյուրների ծրագրային ապահովման նախագծերին։ Հակառակ դրան, Blue Obelisk-ը ներկայացնում է քիմիկոսների ոչ ֆորմալ խումբ և իրենց կողմից տարվող քիմիական ինֆորմատիկայի նախագծերը։ Կազմակերպությունների աղյուսակը դինամիկ է՝ որոշ կազմակերպություններ դադարում են գործել, ինչպես օրինակ Science Commons-ը, ուրիշներն էլ փորձում են ընդլայնվել, ինչպես Self-Journal of Science-ը[74]։ Ընդհանուր կազմակերպչական ուժերը ներառում են գիտելիքի տիրույթը, ծառայությունների ապահովման տեսակները և նույնիսկ աշխարհագրությունը՝ OCSDNet's[75] կենտրոնացումը զարգացող երկրների վրա։

Ղեկավարում

Բաց գիտության շատ նախագծեր կենտրոնանում են կապակցված հանրագիտարանային տվյալների մեծ հավաքածուների հավաքման և համակարգման վրա։ Ալենի ուղեղի ատլասը պատկերում է մարդու և մկան ուղեղների գենետիկ արտահայտությունը, կյանքի հանրագիտարանը փաստաթղթավորում է երկրային բոլոր տեսակները, Galaxy Zoo նախագիծը դասակարգում է գալակտիկաները, HapMap նախագիծը պատկերում է մարդու գենոմի հոտոտիպերը, Մոնարխի նախաձեռնությունը հասանելի է դարձնում օրգանիզմի ինտեգրված հանրային մոդելը և կլինիկական տվյալները, և Սլոանի թվայնացված երկնքի հետազոտությունը, որը բազմաթիվ աղբյուրներից կանոնակարգում և հրապարակում է տվյալների բազմությունը։ Բոլոր այս նախագծերը ճշգրիտ տեղեկատվություն են, որ ապահովում են տարբեր հետազոտողների կողմից։

Լայն համագործակցություն պահանջող այլ նախագծեր գտնվում են կառուցման փուլում։ Օրինակ, OpenWorm նախագիծը ձգտոում է կատարել ասկարիդների սիմուլյացիան բջջային մակարդակում, միջճյուղային նախագիծ։ Polymath-ը ձգտում է բարդ մաթեմատիկական խնդիրները լուծել արագ կոմունիկացիա ապահովելով մաթեմատիկայի ճյուղերի միջև։ Համագործակցային կրկնօրինակում և կրթություն նախագիծն իրականացվում է քաղաքացիական գիտնականների օգնությամմբ, նրանց ֆինանսավորում առաջարկելով։ Յուրաքանչյուր նախագիծ որոշում է մասնակիցների և համագործակցության իր կարիքները։

Բաց գիտության նախագծի մեկ այլ պրակտիկ օրինակ էր առաջին "բաց" դոկտորական թեզը, որ սկսվեց 2012 թվականին։ Այն հենց սկզբից հանրայնորեն հասանելի էր որպես ինքնուրույն փորձ, որպեսզի ստուգել որ այս տարածումը հնարավոր է արդյոք նույնիսկ գիտական ուսումնասիրությունների իրականացման փուլում[76]։ Դիսերտացիոն նախագծի տարածման նպատակն է․ Դոկտորական փուլին վերաբերող ամեն ինչ և հետազոտական ընթացակարգի հետ կապված ամեն ինչ հրապարակել հնարավորինս վաղ և հնարավորինս ընդգրկուն և ազատ արտոնագրի ներքո, և որ առցանց հասանելի լինի յուրաքանչյուրին[77]։ 2017 թվականի վերջին փորձը հաջողությամբ և ամբողջությամբ ավարտվեց և 2018 թվականի սկզբներին հրապարակվեց որպես բաց հասանելի գիրք[78]։

Պրոպոգանդա

Բազմաթիվ փաստաթղթեր, կազմակերպություններ, սոցիալական շարժումներ պաշտպանում են բաց գիտության լայն տարածումը։ Սկզբունքային հայտարարությունները ներառում են Բուդապեշտի բաց հասանելիության նախաձեռնությունը 2001 թվականի դեկտեմբերի կոնֆերանսից[79] և պանտոնի սկզբունքները։ Մշտապես նոր հայտարարություններ են մշակվում, ինչպիսին Բաց գիտության համար Ամստերդամի գործողությունների կոչն էր, որ ներկայացվեց Եվրամիության հոլանդացի նախագահին 2016 թվականի մայիսին։ Այս հայտարարություններով հաճախ փորձում են կանոնակարգել լիցենզիաները և կիրառել տվյալների և գիտական գրականության համար։

Այլ կողմնակիցներ կենտրոնանում են գիտնականներին բաց գիտության ծրագրային ապահովման գործիքներին ծանոթացնելու վրա։ Սովորեցնելը կատարվում է ուսումնական սեմինարների կամ ասպիրանտական դասընթացների ընթացքում, որպես բաց տվյալների ուսուցման նախաձեռնություն։ Շատ կազմակերպություններ նաև ապահովում են բաց գիտության հիմնական սկզբունքների ուսուցումը։

Ակադեմիական հանրության մեջ կան նաև բաժիններ և հետաքրքրված խմբեր, որոնք առաջ են տանում բաց գիտության պրակտիկան։ Ամերիկայի էկոլոգիական միությունը բաց գիտության բաժին ունի։ Նույն կերպ Ամերիկայի հնէաբանների միությունը ունի բաց գիտությամբ հետաքրքրված խումբ[13]։

Հրատարակչություն

Ներկայիս գիտական հրատարակչության մոդելի փոխարինումը բաց գիտության նպատակներից մեկն է։ Հասանելիության բարձր ծախսերը հանգեցրին բողոքների, ինչպիսիք են Գիտելիքի արժեքը և հոդվածների տարածումը առանց հրատարակչի համաձայնության, օրինակ Sci-hub և ICanHazPDF։ Նոր կազմակերպությունները փորձարկում են բաց հասանելիության մոդելը։ Գիտության հանրային գրադարանը կամ PLOS- ը ստեղծում է բաց մատչելի ամսագրերի եւ գիտական գրականության գրադարան։ F1000Research-ը կյանքի գիտության համար ապահովում է բաց հրատարակված և փորձագետի բաց գնահատական, figshare-ն արխիվացնում և կիսվում է պատկերներով և arXiv-ն ապահովում է բազմաթիվ ոլորտների էլեկտրոնային նախապատմություններ և բաց հասանելիության ամսագրերի ցանկը։

Ծրագրային ապահովում

Բազմազան համակարգչային ռեսուրսներ աջակցում են բաց գիտությանը։ Դրանց թվում են Բաց գիտության կենտրոնի կողմից առաջարկվող Open Science Framework-ը, որպեսզի կառավարի նախագծի ինֆորմացիան, տվյալներ արխիվացումը, խմբի համակարգումը, համակարգչային ծառայությունների բաշխումը և փորձնական Experiment.com-ի նման ծառայությունների մատուցում, որը կապահովի հետազոտական նախագծերի ամբոխային ֆինանսավորումը։

Բաց գիտության համար բլոկչեյն հարթակներ են առաջարկվել։ Առաջին այդպիսի հարթակը Open Science Organization, որը նպատակ ունի հրատապ խնդիրները լուծել գիտական էկոհամակարգի տրոհման և արտադրության դժվարությունները որակյալ վստահելի գիտության կիրառման միջոցով։ Բաց գիտության կազմակերպության նախաձեռնություններից են Միջմոլորակային գաղափարների համակարգը (Interplanetary Idea SystemЪ (IPIS), Հետազոտողի ինդեքս (Researcher Index) (RR-index), Հետազոտողի եզակի իդենտիֆիկատոր (Unique Researcher Identity) (URI), և Հետաղոտական ցանց {Research Network): Միջմոլորակային գաղափարների համակարգը բլոկչեյն է հիմնված համակարգի վրա, որը հետևում է գիտական գաղափարների էվոլյուցիային ժամանակի մեջ։ Այն ծառայում է որակելու գաղափարները ըստ նրանց եզակիության և կարևորության, գիտական համայնքին հնարավորություն տալով բացահայտել ցավալի կողմերը և խուսափել նախկինում իրականացված գիտության ավելորդ վերահայտնագործություններից։ Հետազոտողի ինդեքսը նպատակ ունի հետազոոտողի ազդեցության չափը որոշել հիմնվելով տվյալներով պայմանավորված վիճակագրական մեթոդների վրա։ Հետազոտողի եզակի իդենտիֆիկատորը բլոկչեյն տեխնոլոգիայի վրա հիմնված լուծում է, ներկայացնելու հետազոտողի պրոֆայլը, նրա հետազոտական գործունեությունը և հրապարակումները։ Հետազոտական ցանցը սոցիալական ցանցային հարթակ է հետազոտողների համար։

Նախահրատարակման սերվերներ

Նախահրատարակման սերվերները բազմազան են, սակայն նրանց ստանդարտ հատկանիշները կայուն են․ նրանք ձգտում են գիտական հետազոտությունների արդյունքները արագ և ազատ հասանելի դարձնել հանրությանը։ Նախահրատարակման սերվերները ծառայում են որպես հետազոտությունների արագ տարածման միջոց և հոդվածների ընդունման քաղաքականությամբ տարբերվում են ամսագրերից[80][81]։ Նախահրատարակման սերվերներին բնորոշ է նաև նախնական վերանայման բացակայությունը, հիմնականում նախահրատարակման սերվերները որակական որոշակի ստուգում իրականացնում են հրապարակման նվազագույն ստանդարտ ապահովելու համար, սակայն այս գործընթացը նույնը չէ, ինչ վերանայման մեխանիզմը։ Որոշ նախահրատարակման սերվերներ բացահայտ և լայնորեն համագործակցում են բաց գիտության շարժման հետ[82]։ Նախահրատարակման սերվերները կարող են ամսագրերին հատուկ ծառայություններ մաառաջարկել[83], և Google Scholar-ն ինդեքսավորում է բազմաթիվ նախահրատարակման սերվերներ և հավաքում տեղեկություններ դրանց հղումների վերաբերյալ[84]։ The case for preprint servers is often made based on the slow pace of conventional publication formats.[85] Սոցիալական գիտական հետազոտությունների համար բացված Socarxiv ստեղծելու շարժառիթն այն է, որ ավանդական հրատարակման միջոցները թողարկելու համար ամիսներ են պահանջում, ինչն զգալիորեն դանդառեցնում է գիտության գործընթացը։ Նախահրատարակման սերվերների օգտին մեկ այլ փաստարկ է գիտնականին իր աշխատանքի վերաբերյալ տրվող հետադարձ կապի որակն ու արագությունը[86]։ founders of Socarxiv-ի հիմնադիրները պնդում են, որ իրենց հարթակը հետազոտողներին հնարավորություն է տալիս հարթակի իրենց կոլեգաներից արագ հետադարձ կապ ունենա, ուստի և աշխատանքների որակը հնարավորինս բարձրացնել մինչ պաշտոնական հրապարակումը և շրջանառումը։ Socarxiv-ի հիմնադիրները շարունակում են պնդել, որ իրենց հարթակը հեղինակներին,`իրենց աշխատանքը թարմացնելու և խմբագրելու համար, տալիս է ճկունության բարձրագույն մակարդակ, որպեսզի վերջին տարբերակը արագ հասանելի լինի։ Նրանք պնդում են, որ դա նման չէ ավանդական, պաշտոնական ամսագրերին, որոնք ստեղծում են հրապարակված հոդվածների թարմացումների համար պաշտոնական ընթացակարգեր են մտցրել։[փա՞ստ]. Թերևս որոշ նախահրապարակման սերվերների ամենամեծ առավելությունը դրանց աներկբա համատեղելիությունն է Բաց գիտության ծրագրային ապահովման հետ, ինչպիսին Open Science Framework-ն է։ SocArXiv-ի հիմնադիրները պնդում են, որ իրենց նախահրատարակման սերվերը հետազոտության ընթացքի բոլոր ասպեկտները կապում է հրապարակվող հոդվածի հետ։ Ըստ հիմնադիրների դա ապահովում է մեծագույն թափանցիկություն և հեղինակների կողմից նվազագույն աշխատանք[82]։

Նախնական սերվերների քննադատությունը՝ գրագողության մշակույթը զարգացնելու նրանց ներուժն է։ Օրինակ, For example, ArXiv ֆիզիկայի նախնական սերվերը ստիպված էր 22 հոդված հետ կանչել, երբ հայտնի պարզվեց, որ դրանք գրագողություն են։ 2002 թվականի հունիսին, Ճապոնիայում տարրական մասնիկների ֆիզիկոսի հետ կապնվել էր Ռամի Նաբուլսի անունով ինստիտուտում չաշխատող մաթեմատիկական ֆիզիկոս։ Նա խնդրել էր Վատանաբեին իր հոդվածը բեռնել ArXiv, քանի որ ինքը չէր կարող դա անել աշխատակից չլինելու պատճառով։ Հետագայում պարզվեց, որ հոդվածները ֆիզիկայի կոնֆերանսի նյութերի պատճեներն էին[87]։ Նախահրատարակման սերվերները գնալով ավելի են զարգացնում գրագողությունը շրջանցելու միջոցները։ Հնդկաստանի և Չինաստանի նման զարգացող երկրներում դրա դեմ պայքարելու համար բացահայտ միջոցներ են ձեռնարկվում[88]։ Այս միջոցները սովորաբար ներառում են բոլոր հասանելի նախահրատարակությունների կենտրոնական պահոցի ստեղծում, որի վրա կիրառվում է գրագողությունը բացահայտող ալգորիթմ։ [փա՞ստ]. Այնուամենայնիվ սա հրատապ խնդիր է նախահրատարակման սերվերների, ուստի և բաց գիտության համար։

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ Was ist Open Science? online 23.06.2014 from OpenScience ASAP
  2. ↑ Woelfle, M.; Olliaro, P.; Todd, M. H. (2011). «Open science is a research accelerator». Nature Chemistry. 3 (10): 745–748. doi:10.1038/nchem.1149.
  3. ↑ Vicente-Saez, R., & Martinez-Fuentes, C. (2018). Open Science now: A systematic literature review for an integrated definition. Journal of Business Research, 88, 428-436.https://doi.org/10.1016/j.jbusres.2017.12.043
  4. ↑ «Machado, J. "Open data and open science". In Albagli, Maciel & Abdo. "Open Science, Open Questions", 2015». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 19-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունիսի 10-ին.
  5. ↑ Nielsen, 2011, էջ 198-202
  6. ↑ «OpenScience». De Gruyter Open. Արխիվացված է օրիգինալից 2019-02-19-ին. Վերցված է 2019-06-10-ին.
  7. ↑ 7,0 7,1 Molloy, J. C. (2011). «The Open Knowledge Foundation: Open Data Means Better Science». PLoS Biology. 9 (12): e1001195. doi:10.1371/journal.pbio.1001195. PMC 3232214. PMID 22162946.{{cite journal}}: CS1 սպաս․ չպիտակված ազատ DOI (link)
  8. ↑ Bosman, Jeroen (2017 թ․ մարտի 26). «Defining Open Science Definitions». I&M / I&O 2.0. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 27-ին.
  9. ↑ https://figshare.com/articles/Open_Science_Taxonomy/1508606 online 2 September 2015
  10. ↑ Nancy Pontika; Petr Knoth; Matteo Cancellieri; Samuel Pearce (2015). «Fostering Open Science to Research using a Taxonomy and an eLearning Portal». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հուլիսի 12-ին. Վերցված է 2015 թ․ օգոստոսի 12-ին. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  11. ↑ Glyn Moody (2011 թ․ հոկտեմբերի 26). «Open Source, Open Science, Open Source Science». Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 3-ին.
  12. ↑ Rocchini, D.; Neteler, M. (2012). «Let the four freedoms paradigm apply to ecology». Trends in Ecology & Evolution. 27 (6): 310–311. CiteSeerX 10.1.1.296.8255. doi:10.1016/j.tree.2012.03.009. PMID 22521137.
  13. ↑ 13,0 13,1 Marwick, Ben; d’Alpoim Guedes, Jade; Barton, Michael (2017). «Open science in archaeology». SAA Archaeological Record. 17 (4): 8–14. doi:10.17605/OSF.IO/72N8G.
  14. ↑ David, P. A. (2008). The historical origins of ‘Open Science’: An essay on patronage, reputation and common agency contracting in the scientific revolution. Capitalism and Society, 3(2), 5.
  15. ↑ Fecher, Benedikt; Friesike, Sascha (2014). Open Science: One Term, Five Schools of Thought. էջեր 17–47. doi:10.1007/978-3-319-00026-8_2. ISBN 978-3-319-00025-1. {{cite book}}: |journal= ignored (օգնություն)
  16. ↑ Altunay, M.; և այլք: (2010). «A science-driven production Cyberinfrastructure—the Open Science grid». Journal of Grid Computing. 9 (2): 201–218. doi:10.1007/s10723-010-9176-6.
  17. ↑ Roure, David De; Goble, Carole; Bhagat, Jiten; Cruickshank, Don; Goderis, Antoon; Michaelides, Danius; Newman, David (2008). «My Experiment: Defining the Social Virtual Research Environment». 2008 IEEE Fourth International Conference on e Science. էջեր 182–189. doi:10.1109/eScience.2008.86. ISBN 978-1-4244-3380-3.
  18. ↑ Priem, J., et al. (2011). Uncovering impacts: CitedIn and total-impact, two new tools for gathering altmetrics (pp. 9–11). In iConference 2012. Available at: http://jasonpriem.org/selfarchived/two-altmetrics-tools.pdf(չաշխատող հղում)
  19. ↑ Friesike, S.; և այլք: (2015). «Opening science: towards an agenda of open science in academia and industry». The Journal of Technology Transfer. 40 (4): 581–601. doi:10.1007/s10961-014-9375-6.
  20. ↑ Tacke, O., 2010. Open Science 2.0: How Research and Education Can Benefit from Open Innovation and Web 2.0. In T. J. Bastiaens, U. Baumöl, & B. J. Krämer, eds. On Collective Intelligence. Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg, pp. 37–48..
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 Nielsen, 2011, էջ 172-175
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 22,4 22,5 22,6 22,7 David, P. A. (2004). «Understanding the emergence of 'open science' institutions: Functionalist economics in historical context». Industrial and Corporate Change. 13 (4): 571–589. doi:10.1093/icc/dth023.
  23. ↑ McClellan III, James E. (1985). Science reorganized : scientific societies in the eighteenth century. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-05996-1.
  24. ↑ Groen, 2007, էջ 215-216
  25. ↑ Kronick, 1976, էջ 78
  26. ↑ Price, 1986
  27. ↑ «The History of Popular Science». Popular Science.
  28. ↑ Lewenstein, Bruce V. "Was there really a popular science "boom"?." Science, Technology, & Human Values 12.2 (1987): 29-41.
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 David, Paul A. (2004 թ․ մարտ). «Can "Open Science" be Protected from the Evolving Regime of IPR Protections?». Journal of Institutional and Theoretical Economics. 160 (1): 9–34. doi:10.1628/093245604773861069. JSTOR 40752435.
  30. ↑ «openscience.com historical whois information – who.is». who.is.
  31. ↑ Surveillance (oversight), Sousveillance (undersight), and Metaveillance (seeing sight itself), CVPR 2016, pages 1408–1417
  32. ↑ Eisen, Michael (2012 թ․ հունվարի 10). «Research Bought, Then Paid For». The New York Times. New York: NYTC. ISSN 0362-4331. Վերցված է 2012 թ․ փետրվարի 12-ին.
  33. ↑ Howard, Jennifer (2012 թ․ հունվարի 22). «Who Gets to See Published Research?». The Chronicle of Higher Education. Վերցված է 2012 թ․ փետրվարի 12-ին.
  34. ↑ Rosen, Rebecca J. (2012 թ․ հունվարի 5). «Why Is Open-Internet Champion Darrell Issa Supporting an Attack on Open Science? - Rebecca J. Rosen». The Atlantic. Վերցված է 2012 թ․ փետրվարի 12-ին.
  35. ↑ Dobbs, David (2012 թ․ հունվարի 30). «Testify: The Open-Science Movement Catches Fire». wired.com. Վերցված է 2012 թ․ փետրվարի 12-ին.
  36. ↑ Van Calmthout, Martijn (2016 թ․ ապրիլի 5). «EU wil dat onderzoekers gegevens meer gaan delen in eigen datacloud». De Volkskrant. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 8-ին.
  37. ↑ Osborne, Robin (2013 թ․ հուլիսի 8). «Why open access makes no sense». The Guardian (բրիտանական անգլերեն). ISSN 0261-3077. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 11-ին.
  38. ↑ Eveleth, Rose. «Free Access to Science Research Doesn't Benefit Everyone». The Atlantic (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 11-ին.
  39. ↑ Nielsen, 2011, էջ 198
  40. ↑ Smolin, Lee (2006). The trouble with physics : the rise of string theory, the fall of a science, and what comes next (1st Mariner Books ed.). Boston: Houghton Mifflin. ISBN 978-0-618-55105-7.
  41. ↑ Enserink, Martin (2011 թ․ նոյեմբերի 23). «Scientists Brace for Media Storm Around Controversial Flu Studies». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 20-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 19-ին.
  42. ↑ Malakoff, David (2012 թ․ մարտի 4). «Senior U.S. Lawmaker Leaps Into H5N1 Flu Controversy». Science Insider – AAAS.ORG. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 20-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 19-ին.
  43. ↑ Cohen, Jon (2012 թ․ հունվարի 25). «A Central Researcher in the H5N1 Flu Debate Breaks His Silence». Science Insider – AAAS.ORG. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 20-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 19-ին.
  44. ↑ Nielsen, 2011, էջ 200
  45. ↑ Crotty, Shane (2003). Ahead of the curve : David Baltimore's life in science. Berkeley, Calif.: University of California Press. ISBN 978-0-520-23904-3. Վերցված է 2015 թ․ մայիսի 23-ին.
  46. ↑ Wade, Nicholas (2015 թ․ մարտի 19). «Scientists Seek Ban on Method of Editing the Human Genome». The New York Times. Վերցված է 2015 թ․ մայիսի 25-ին.
  47. ↑ Nielsen, 2011, էջ 201
  48. ↑ Nielsen, 2011, էջ 202
  49. ↑ «Open Science and its Discontents – Ronin Institute». ronininstitute.org.
  50. ↑ «Fake news».
  51. ↑ «The Winnower – Open Scholarly Publishing». thewinnower.com.
  52. ↑ «Guide to Open Science». 2014 թ․ հունվարի 9.
  53. ↑ Munafò, Marcus R.; Nosek, Brian A.; Bishop, Dorothy V. M.; Button, Katherine S.; Chambers, Christopher D.; Sert, Nathalie Percie du; Simonsohn, Uri; Wagenmakers, Eric-Jan; Ware, Jennifer J. (2017 թ․ հունվարի 10). «A manifesto for reproducible science». Nature Human Behaviour (անգլերեն). 1 (1): 0021. doi:10.1038/s41562-016-0021. ISSN 2397-3374.
  54. ↑ Farnham, Andrea; Kurz, Christoph; Öztürk, Mehmet A.; Solbiati, Monica; Myllyntaus, Oona; Meekes, Jordy; Pham, Tra M.; Paz, Clara; Langiewicz, Magda; Andrews, Sophie; Kanninen, Liisa; Agbemabiese, Chantal; Guler, Arzu Tugce; Durieux, Jeffrey; Jasim, Sarah; Viessmann, Olivia; Frattini, Stefano; Yembergenova, Danagul; Benito, Carla M.; Porte, Marion; Grangeray-Vilmint, Anaïs; Prieto Curiel, Rafael; Rehncrona, Carin; Malas, Tareq; Esposito, Flavia; Hettne, Kristina (2017 թ․ հոկտեմբերի 20). «Early career researchers want Open Science». Genome Biology (անգլերեն). 18 (221): 221. doi:10.1186/s13059-017-1351-7. ISSN 1474-760X. PMC 5688730. PMID 29141654.{{cite journal}}: CS1 սպաս․ չպիտակված ազատ DOI (link)
  55. ↑ Wolfe-Simon, Felisa; Blum, Jodi Switzer; Kulp, Thomas R.; Gordon, Gwyneth W.; Hoeft, Shelley E.; Pett-Ridge, Jennifer; Stolz, John F.; Webb, Samuel M.; և այլք: (2010 թ․ դեկտեմբերի 2). «A bacterium that can grow by using arsenic instead of phosphorus». Science. 332 (6034): 1163–1166. Bibcode:2011Sci...332.1163W. doi:10.1126/science.1197258. PMID 21127214.
  56. ↑ Zimmer, Carl (2011 թ․ մայիսի 27). «The Discovery of Arsenic-Based Twitter». Slate.com. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 19-ին.
  57. ↑ M. L. Reaves; S. Sinha; J. D. Rabinowitz; L. Kruglyak; R. J. Redfield (2012 թ․ հունվարի 31). «Absence of arsenate in DNA from arsenate-grown GFAJ-1 cells». Science. 337 (6093): 470–473. arXiv:1201.6643. Bibcode:2012Sci...337..470R. doi:10.1126/science.1219861. PMC 3845625. PMID 22773140.
  58. ↑ Redfield, Rosie (2012 թ․ փետրվարի 1). «Open peer review of our arseniclife submission please». RRResearch – the Redfield Lab, University of British Columbia. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 19-ին.
  59. ↑ Jeff Rouder Twitter, 06 December 2017
  60. ↑ «Academic Publishing: Survey of funders supports the benign Open Access outcome priced into shares» (PDF). HSBC. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 22-ին.
  61. ↑ Albert, Karen M. (2006 թ․ հուլիսի 1). «Open access: implications for scholarly publishing and medical libraries». Journal of the Medical Library Association. 94 (3): 253–262. ISSN 1536-5050. PMC 1525322. PMID 16888657.
  62. ↑ Couchman, John R. (2014 թ․ հունվարի 1). «Peer Review and Reproducibility. Crisis or Time for Course Correction?». Journal of Histochemistry and Cytochemistry. 62 (1): 9–10. doi:10.1369/0022155413513462. ISSN 0022-1554. PMC 3873808. PMID 24217925.
  63. ↑ Vyse, Stuart (2017). «P-Hacker Confessions: Daryl Bem and Me». Skeptical Inquirer. 41 (5): 25–27. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ օգոստոսի 5-ին. Վերցված է 2018 թ․ օգոստոսի 5-ին.
  64. ↑ Collaboration, Open Science (2012 թ․ նոյեմբերի 1). «An Open, Large-Scale, Collaborative Effort to Estimate the Reproducibility of Psychological Science». Perspectives on Psychological Science. 7 (6): 657–660. doi:10.1177/1745691612462588. ISSN 1745-6916. PMID 26168127.
  65. ↑ «Specials : Nature». www.nature.com. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 22-ին.
  66. ↑ Piwowar, Heather A.; Day, Roger S.; Fridsma, Douglas B. (2007 թ․ մարտի 21). «Sharing Detailed Research Data Is Associated with Increased Citation Rate». PLoS ONE. 2 (3): e308. Bibcode:2007PLoSO...2..308P. doi:10.1371/journal.pone.0000308. PMC 1817752. PMID 17375194.{{cite journal}}: CS1 սպաս․ չպիտակված ազատ DOI (link)
  67. ↑ Swan, Alma. "The Open Access citation advantage: Studies and results to date." (2010).
  68. ↑ Center for Brains, Minds and Machines (CBMM) (2016 թ․ օգոստոսի 19). «Big Science, Team Science & Open Science to Understand Neocortex» – via YouTube.
  69. ↑ «Brain Research through Advancing Innovative Neurotechnologies (BRAIN) – National Institutes of Health (NIH)». www.braininitiative.nih.gov.
  70. ↑ Nielsen, 2011, էջ 109
  71. ↑ Allen, Paul (2011 թ․ նոյեմբերի 30). «Why We Chose 'Open Science'». Wall Street Journal. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 6-ին.
  72. ↑ «DARTH – Decision Analysis in R for Technologies in Health».
  73. ↑ «Արխիվացված պատճենը» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մարտի 16-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունիսի 15-ին.
  74. ↑ http://www.sjscience.org(չաշխատող հղում)
  75. ↑ «OCSDNET». OCSDNET.
  76. ↑ «A discussion about transparency». www.helmholtz.de (անգլերեն). Helmholtz Association. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 20-ին.
  77. ↑ «About the first open PhD thesis». www.offene-doktorarbeit.de (անգլերեն). Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 20-ին.
  78. ↑ Heise, Christian (2018 թ․ հունվարի 15). Von Open Access zu Open Science. Lüneburg, Germany: meson press e.G. doi:10.14619/1303. ISBN 978-3-95796-130-3.
  79. ↑ Noble, Ivan (2002 թ․ փետրվարի 14). «Boost for research paper access». BBC News. London: BBC. Վերցված է 2012 թ․ փետրվարի 12-ին.
  80. ↑ «Advancing the sharing of research results for the life sciences». www.biorxiv.org (անգլերեն). Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 17-ին.
  81. ↑ «Copyright Training Resources | MarXiv». www.marxivinfo.org (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ փետրվարի 18-ին. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 17-ին.
  82. ↑ 82,0 82,1 «Announcing the development of SocArXiv, an open social science archive». 2016 թ․ հուլիսի 9.
  83. ↑ Tierney, H. L., Hammond, P., Nordlander, P., & Weiss, P. S. (2012). Prior Publication: Extended Abstracts, Proceedings Articles, Preprint Servers, and the Like.
  84. ↑ «Accelerating Your Science with arXiv and Google Scholar». An Assembly of Fragments (ամերիկյան անգլերեն). 2012 թ․ նոյեմբերի 29. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 17-ին.
  85. ↑ Moed, H. F. (2007). «The effect of "open access" on citation impact: An analysis of ArXiv's Condensed matter section». Journal of the American Society for Information Science and Technology. 58 (13): 2047–2054. arXiv:cs/0611060. Bibcode:2007JASIS..58.2047M. doi:10.1002/asi.20663.
  86. ↑ Binfield, P. (2014). Novel scholarly journal concepts. In Opening science (pp. 155-163). Springer International Publishing.
  87. ↑ Giles, Jim (2003). «Preprint server seeks way to halt plagiarists». Nature. 426 (6962): 7. doi:10.1038/426007a. PMID 14603280.
  88. ↑ Chaddah, P. (2016). On the need for a National Preprint Repository. Proceedings of the Indian National Science Academy, 82(4), 1167–1170.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ազատ_գիտություն&oldid=10099174» էջից