Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աներկյուղ


վանկեր՝ ան•երկ•յուղ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. երկյուղ չունեցող, անահ։ ◆ Այդ վերին աստիճանի աներկյուղ և անձնավստահ մարդը սկսել էր տատանվել։ (Րաֆֆի) ◆ Զորքն աներկյուղ խառնվեց թշնամու հետ։ (Մուրացան)
  2. որտեղ կամ որից երկյուղ չկա, ապահով, երկյուղ չհարուցող։
  3. (փոխաբերական) Քաջ, անվեհեր։

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. վ

Աղբյուրներ

խմբագրել