pólski
pólski
pólski (hornjoserbšćina)
wobdźěłać| kazus | singular f | singular m | singular n | dual | plural |
|---|---|---|---|---|---|
| nominatiw | pólska | pólski | pólske | pólskej (pólskaj) |
pólske (pólscy) |
| genitiw | pólskeje | pólskeho | pólskeho | pólskeju | pólskich |
| datiw | pólskej | pólskemu | pólskemu | pólskimaj | pólskim |
| akuzatiw | pólsku | pólski (pólskeho) |
pólske | pólskej (pólskeju) |
pólske (pólskich) |
| instrumental | pólskej | pólskim | pólskim | pólskimaj | pólskimi |
| lokatiw | pólskej | pólskim | pólskim | pólskimaj | pólskich |
| adjektiw | pólski |
|---|---|
| adwerb | pólsce abo pólski |
Ortografija
Dźělenje słowow:
pól-ski
Semantika
Woznamy:
- [1] k pólskej rěči abo kulturje słušacy
Hyperonymy:
- [1] zapadosłowjanski, słowjanski
Přikłady:
- [1] To su listy wot wosobinow čěskeje, pólskeje, chorwatskeje a němskeje narodnosće. (Malink)
- Ale Lejna, kotraž je Christu tehdy wuchowała, so bórze po wójnje wuda na pólskeho zamkarja, kotrehož bě zeznała jako wójnskeho jateho, a z nim nětko hižo nimale wosom lět za hranicami w małym městačku nad Wisłu bydleše. (Brězan)
- Ze swojimi pólskimi towaršemi chcyše we jstwje pólskeje strony jako předsyda zhromadźiznu wotměć. (Katolski Posoł 1911)
Wotwodźene wopřijeća:
- pólšćina = pólska rěč, Pólska, staropólski, małopólski, wulkopólski
Přełožki
wobdźěłać
|