Kairouan

Kairouan
	القيروان (ar); رابعة الثلاث (ar)
Localización
	35°41′N 10°06′L / 35.68, 10.1
País	Tunisia
Subdivisões da Tunísia (pt)	Kairouan (província) (pt)
Capital de	Emirado Aglábida (pt) ; Ziríes
Poboación
Poboación	186.653 (2014) (274.409 hab./km²)
Xeografía
Superficie	68,02 ha
Altitude	68 m
Datos históricos
Fundador	Uqba ibn Nafi al-Fihri (pt)
Creación	670
2010	Evento clave
2010	extensión dun sitio Patrimonio da Humanidade
Organización política
Membro de	Organización das Cidades do Patrimonio Mundial
Identificador descritivo
Código postal	3100
Fuso horario	UTC+01:00
Outro
Irmandado con	Bursa ; Tlemcen (pt) ; Tombouctou ; Samarcanda ; Fez (1965–); Córdoba (1969–)
Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio cultural → Mundo árabe
Data	1988 (12ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (i), (ii), (iii), (v) e (vi)
Extensión dun sitio Patrimonio da Humanidade	2010
Identificador	499
Páxina web	commune-kairouan.gov.tn

A cidade de Kairouan^[1] (القيروان, a "cidade fortificada" en árabe), a 160 km ao sur de Tunes, tamén coñecida como "a cidade das 50 mesquitas", fundada en 670, floreceu durante a dinastía Aghlábida no século IX. O seu rico patrimonio arquitectónico inclúe a Gran Mesquita, con belas portas talladas en madeira e arabescos de estuco e as 400 columnas de mármore e pórfiro da sala de oracións, con inscricións fenicias, romanas e árabes e a Mesquita das Tres Portas, entre outras. A pesar da transferencia da capital política para Tunes no século XII, Kairouan permaneceu como capital espiritual do Magreb e en certa forma continúa a selo despois de 13 séculos de cultura islámica, sendo a terceira cidade de pelegrinaxe do islam tras Meca e Medina^[2]. A cidade foi inscrita pola UNESCO en 1988 na lista dos lugares Patrimonio da Humanidade.

A medina, coas súas murallas impoñentes e portas monumentais, alberga belas mesquitas, un antigo pozo e centenas de tendas onde as famosas alfombras de Kairouan, de pura lá, son tecidas e vendidas, así como o artesanado en cobre, latón e dos traxes tradicionais, a “jebba” e o “burnous”, ornamentados ou naturais.

O deseño típico das alfombras de Kairouan chámase “Alloucha” e faise coas cores naturais da lá, cunha bordadura de raias paralelas en padróns xeométricos. A avaliación das alfombras faise segundo a espesura do fío usado e polo número de nós por metro cadrado, sendo o “normal” de 10 a 40 mil nós, “fino” de 65 a 90 mil e “extra fino” de 160 a 500 mil. As alfombras de seda poden ter máis de 500 mil nós por metro cadrado.

En Kairouan tamén se produce unha alfombra tecida, sen nós, a “margoum”, cos típicos deseños xeométricos da cultura bérber, máis leves e nunha multitude de cores.