Gian Lorenzo Bernini

Gian Lorenzo Bernini
	;
Biografía
Nacemento	7 de decembro de 1598 ; Nápoles (Reino de Nápoles)
Morte	28 de novembro de 1680 (81 anos); Roma (Estados Pontificios)
Lugar de sepultura	basílica de Santa María a Maior
Residencia	Casa Bernini (pt) (1606–1642); Palazzo Bernini (pt)
Relixión	Catolicismo
Actividade
Lugar de traballo	Italia ; Roma ; París ; Siena
Ocupación	escultor, arquitecto, debuxante arquitectónico, pintor, artista, deseñador
Xénero artístico	Arte cristiá, Arte de paisaxes, nudez na arte, retrato e Caricatura
Movemento	Barroco
Obra
	Obras destacables Praza de San Pedro; (1567) Igreja de Santo André no Quirinal (pt) ; (1627) Palazzo Barberini (pt) ; (1636) Busto de Costanza Bonarelli (pt) ; (década de 1640) Fonte dos Catro Ríos; (1647) Éxtase de Santa Tareixa ;
Familia
Familia	Bernini (en)
Cónxuxe	Caterina Tezio
Fillos	Domenico Bernini
Pai	Pietro Bernini
Irmáns	Luigi Bernini; Giuditta Bernini
Descrito pola fonte	Het Gulden Cabinet (en) , (sec:Cavailler Bernin, Het Derde Deel, pag. 445); Teutsche Academie der Edlen Bau- Bild- und Mahlerey-Künste (en) , (sec:Bernini, Gian Lorenzo, 199); Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Gian Lorenzo Bernini, nado o 7 de decembro de 1598 en Nápoles e finado o 28 de novembro de 1680 en Roma, foi un prominente escultor e arquitecto na Roma do século XVII.

Traxectoria

Foi un dos máis fieis intérpretes da arte contrarreformista e da renovación católica romana, a súa visión artística é escenográfica e teatral. Son fundamentais as súas achegas ó nacemento da arte barroca. Tras as súas primeiras esculturas para o cardeal Borghese, con múltiples puntos de vista e dinamismo pleno de realidade, comezou en 1624 o seu labor en San Pedro: o baldaquino, a cátedra, as tumbas de Urbano VIII e Alexandre VII caracterizadas por invencións variadas e sorprendentes, movemento e espectacularidade, integración de artes, tipos e materiais e alegorías cristiáns. A columnata exterior, tamén obra súa, relaciona a igrexa co espazo exterior como sucede coas fachadas do palacio Barberini e das súas igrexas, na cal os valores plásticos superan ós espaciais.

Entre as obras máis coñecidas de Bernini están as fontes de Roma, fontes pesadas caracterizadas como axentes da natureza, esculturas e rochas que forman coas fervenzas de auga un todo único, que converte á auga en escultura. Destacan a Fonte dos Catro Ríos e a Fonte do Tritón.

Véxase tamén