Anímidos
Anímidos Anhimidae | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Chauna torquata | |||||||||||||
Clasificación científica | |||||||||||||
| |||||||||||||
Xéneros e Especies | |||||||||||||
|
A dos anímidos (Anhimidae) é unha familia de aves da orde das anseriformes.
Taxonomía
[editar | editar a fonte]Descrición
[editar | editar a fonte]A familia fou descrita en 1885 polo zoólogo noruegués, nacionalizado estadounidense, Leonhard Hess Stejneger.[1]
Xéneros e especies
[editar | editar a fonte]A familia comprende dous xéneros con tres especies:[1]
Imaxe | Xénero | Especies actualmente viventes |
---|---|---|
Anhima Brisson, 1760 | ||
Chauna Illiger, 1811 |
Ademais, coñécese un xénero fósil, † Chaunoides Alvarenga, 1999, cunha única especie, † Chaunoides antiquus Alvarenga, 1999.[2]
Nota taxonómica
[editar | editar a fonte]Pensouse que os anímidos estaban emparentados cos galiformes por mor de teren picos similares, pero están máis relacionados cos patos (familia dos anátidos),[3] e máis estreitamente, con Anseranas semipalmata (famila dos anseranátidos).[4]
Distribución e hábitat
[editar | editar a fonte]As tres especies encóntranse só en América do Sur, desde Colombia até o norte da Arxentina. Anhima cornuta estivo presente hai tempo na illa caribeña de Trinidad, pero hoxe está extinguida alí.[3]
Viven en zonas húmidas tropicais e subtropicais (pantanos, lagos, lagoas, marismas), sabanas abertas e prados, ou en chairas aluviais de bosques tropicais húmidos,[5] onde se alimentan de plantas acuáticas.[3]
Características
[editar | editar a fonte]Son aves grandes e voluminosas (de 76 a 95 cm de lonxitude, de 3 a 4,4 kg de masa corporal e 170 cm ded envergadura alar), cunha cabeza pequena, patas longas e pés grandes que só están parcialmente palmados. Posúen grandes esporóns nas ás, que utilizan en pelexas de parella e disputas territoriais. A diferenza dos patos, teñen unha muda parcial, polo que poden voar durante todo o ano.[3]
Unha especie, Chauna torquata, considérase unha praga, xa que se alimenta de plantas cultivadas e compite coas aves de granxa.
Bioloxía
[editar | editar a fonte]Nutrición
[editar | editar a fonte]Os anímidos son herbívoros e se alimentan principalmente das follas, caules, flores e raíces da vexetación acuática. Os adultos tamén poden alimentarse de sementes, follas e caules doutras plantas, e tamén de insectos e outros artrópodos.[5]
Reprodución
[editar | editar a fonte]Os anímidos considéranse monógamos estacionais. Os lugares onde aniñan e as parellas poden manterse durante anos ou talvez de por vida. A formación de vínculos de parella implican dúos vocais e acicalamento mutuo. Ambos os sexos constrúen o niño e defenden o territorio ao seu redor. A cópula ocorre en terra, co macho agarrando a caluga da femia co seu peteiro. A reprodución ocorre de outobre a decembro, pero algunhas poboacións poden reproducirse durante todo o ano. Os niños constrúense sobre ou cerca da auga, con material vexetal. O intervalo de posta de ovos é de aproximadamente dous días, e o tamaño da niñada varía de dous a sete ovos. Os ovos son de cor branca con manchas pálidas.[5]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Anhimidae Stejneger, 1885 na BioLib. Consultada o 19 de outubro de 2022.
- ↑ Chaunoides Alvarenga, 1999 na BioLib]. Consultada o 19 de outubro de 2022.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Todd 1991.
- ↑ Fowler, M. E. & Cubas, Z. S. (2001): Biology, medicine, and surgery of South American wild animals. Hoboken, Nova Jersey: Wiley-Blackwell. ISBN 978-0-4703-7676-8. p. 103.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Anhimidae na ADW,
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Anímidos |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Anímidos |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- del Hoyo, Josep, Andrew Elliott, Jordi Sargatal, eds. (1992): Handbook of the Birds of the World. Volume 1. Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions ISBN 978-84-8733-410-8. ("Family Anhimidae", pp. 528–535).
- Todd, Frank S. (1991): "Family Anhimidae". En Forshaw, Joseph, ed. Encyclopaedia of Animals: Birds. London: Merehurst Press. ISBN 1-8539-1186-0, p. 87.