Humberto II
Humberto II, nado o 15 de setembro de 1904 en Racconigi e finado o 18 de marzo de 1983 en Xenebra, foi o último rei de Italia, do 9 de maio ao 13 de xuño de 1946, por veces chamado o rei de maio.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Humberto II foi o terceiro fillo do rei Vítor Manuel III e Helena de Montenegro, formouse na academia militar de Turín e chegou ao grao de xeneral. Participou en operacións militares durante a segunda guerra mundial.
Despois da caída de Benito Mussolini e da apertura de negociacións dos italianos cos aliados, en 1943, o rei Vítor Manuel volveu aos poderes constitucionais e o 5 de xuño de 1944 nomeou a Humberto Luogotenente General del Regno nun intento por salvar a monarquía, abdicando en maio de 1946, converténdose Humberto en rei de Italia, no referendo do 2 e 3 de xuño os italianos votaron maioritariamente polo establecemento dunha república e o 13 de xuño marchou para o exilio en Cascais.
Humberto estaba casado desde 1930 con María Xosé de Bélxica, filla do rei Alberte I, coa que tivo catro fillos.
Este artigo sobre unha personalidade é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |