Saltar ao contido

Mario Bertini

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaMario Bertini

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento7 de xaneiro de 1944 Editar o valor en Wikidata (80 anos)
Prato, Italia Editar o valor en Wikidata
Altura174 cm Editar o valor en Wikidata
Peso72 kg Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónfutbolista Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1962 Editar o valor en Wikidata - 1978 Editar o valor en Wikidata
Nacionalidade deportivaItalia Editar o valor en Wikidata
Deportefútbol Editar o valor en Wikidata
Posición de xogoCentrocampista Editar o valor en Wikidata
Traxectoria Editar o valor en Wikidata
  Equipo Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
1962–1963 Associazione Calcio Prato 3(0)
1963–1964 Empoli FC 31(7)
1964–1968   ACF Fiorentina 97(12)
1968–1977   Inter de Milán 211(31)
1977–1978 Rimini Football Club 22(0)
  Selección nacional Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
1966–1972   Italia 25(2)
Participou en
1970Mundial de Fútbol México 1970 Editar o valor en Wikidata

FIFA: 46533 UEFA: 36642 Editar o valor en Wikidata

Mario Bertini, nado en Prato o 7 de xaneiro de 1944, é un exfutbolista italiano, que xogaba como centrocampista. Destacou principalmente na Fiorentina e no Inter de Milán e foi subcampión do mundo coa selección italiana no Mundial de 1970.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Formouse como futbolista no Prato da súa cidade natal, co que debutou na Serie C na tempada 1962/63, logrando o ascenso á Serie B. A continuación xogou unha campaña no Empoli, antes de ser traspasado á Fiorentina no verán de 1964.[1]

Co equipo violeta xogou durante catro tempadas na Serie A, e gañou a Copa de Italia en 1966, marcando o gol decisivo nos derradeiros instantes da prórroga.[2] Un mes despois o equipo gañou tamén a Copa Mitropa, derrotando na final ao Jednota Trenčín eslovaco, un ano despois de perder na final contra o Vasas húngaro.

En 1968 fichou polo Inter de Milán, que estaba vivindo un momento de renovación trala marcha do presidente Moratti, do adestrador Helenio Herrera e de varios xogadores. Converteuse no lanzador de penaltis do conxunto e durante a súa primeira campaña en Milán, foi o máximo goleador do equipo, chegando a anotar un triplete fronte ao Verona. Militou no club durante nove tempadas, ata 1977, e foi un dos protagonistas do título da Serie A que os nerazzurri gañaron na 1970/71.[1] En 1971 gravou a canción Inter spaziale, escrita por Roberto Vecchioni e Renato Pareti.

Tras deixar o Inter xogou unha última tempada co Rimini na Serie B, antes de retirarse.

Selección italiana

[editar | editar a fonte]

Debutou coa selección italiana o 29 de xuño de 1966, nun partido amigable contra México, só uns días antes do comezo do Mundial de 1966. Viaxou coa expedición italiana a Inglaterra, pero sen facer parte oficialmente do cadro de xogadores para a Copa do Mundo, senón que viaxou como reserva adicional, xunto con Gigi Riva.

Xa como titular na Nazionale, disputou o seguinte Mundial, en 1970, onde o equipo italiano alcanzou a final. Foi titular en todos os partidos do torneo, e na final tivo a difícil tarefa de marcar a Pelé. O equipo brasileiro acabou gañando 4-1.

Disputou o seu último partido coa selección en 1972, pechando a súa carreira internacional con 25 partidos e 2 goles.

Palmarés

[editar | editar a fonte]
Prato
Fiorentina
Inter de Milán
  1. 1,0 1,1 Nassetti, Filippo (31 de marzo de 2016). "Bagni: "I miei 5 mediani scudettati per 50 anni di Inter"" (en italiano). Consultado o 9 de abril de 2022. 
  2. "Coppa Italia 1965/66". rsssf.com (en inglés). Consultado o 9 de abril de 2022. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]