Saltar ao contido

Teodorico o Grande

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaTeodorico o Grande

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(got) 𐌸𐌹𐌿𐌳𐌰𐍂𐌴𐌹𐌺𐍃 𐍃𐌰 𐌼𐌹𐌺𐌹𐌻𐌰
(mis) Þiudareiks sa Mikila Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento12 de maio de 454 (Gregoriano) Editar o valor en Wikidata
Pannonia (Imperio Romano de Occidente) Editar o valor en Wikidata
Morte30 de agosto de 526 (Gregoriano) Editar o valor en Wikidata (72 anos)
Rávena (Reino ostrogodo) Editar o valor en Wikidata
Causa da mortemorte natural Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaMausoléu de Teodorico (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Rexente Reino visigodo de Toledo, Imperio de Teodorico o Grande
511 – 30 de agosto de 526
Rei de Italia
15 de marzo de 493 – 30 de agosto de 526
← OdoacroAtalarico →
Rei dos ostrogodos
475 – 30 de agosto de 526
← TeodomiroAtalarico →
Magister militum
Patrician (en) Traducir
Cónsul romano
Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
Grupo étnicoOstrogodos Editar o valor en Wikidata
RelixiónArianismo Editar o valor en Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Reino ostrogodo
Italia Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónmonarca, monarca Editar o valor en Wikidata
Período de tempoAntigüidade tardía e Baixo Imperio Romano Editar o valor en Wikidata
Participou en
476deposición de Rómulo Augústulo Editar o valor en Wikidata
Outro
TítuloRex (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
FamiliaAmalos Editar o valor en Wikidata
CónxuxeAudofleda Editar o valor en Wikidata
FillosTeodegoda, Ostrogoda, Amalasunta Editar o valor en Wikidata
PaisTeodomiro Editar o valor en Wikidata  e Erelieva Editar o valor en Wikidata
IrmánsAmalafrida Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteAllgemeine Deutsche Biographie (pt) Traducir
Biblioteca dixital BEIC
Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Editar o valor en Wikidata
BNE: XX1020044 WikiTree: Theodericus-1 Find a Grave: 8122616 Editar o valor en Wikidata

Teodorico o Grande, nado en Dacia no 454 e finado en Rávena no 526, foi un rei dos ostrogodos, cuxo reinado foi do 474 ao 526.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Fillo do caudillo ostrogodo Teodomiro,[1] da liñaxe dos Amalos, foi enviado polo seu pai como refén á cidade de Constantinopla (actual Istambul), sendo un neno (462). Alí recibiu unha educación baseada na cultura grecolatina. Sucedeu en 474 ao seu pai, como líder dos ostrogodos.

Reino de Teodorico o Grande

Foi nomeado patricio e magister militum polo augusto Zenón, emperador de Oriente. Este en 488 cedeulle o goberno de Italia coa condición de vencer a Odoacro, rei dos hérulos que depuxera a Rómulo Augústulo, último emperador romano de Occidente (476). Teodorico penetrou na Península Itálica á fronte do seu pobo, cuxo número se estima nunhas cen mil persoas. Conseguiu ocupar Rávena, onde finalmente morreu Odoacro (493).

Proclamouse rei de Italia (494) fixando a súa residencia en Rávena e foi recoñecido como rex Italiae polo augusto Anastasio, emperador de Oriente, en 497, a quen debía unha teórica submisión. Mantivo as diferenzas entre os ostrogodos, de relixión ariana, que retiveron o poder militar, e os romanos, católicos, que concentraron o poder civil, dentro dun difícil equilibrio.

O Mausoleo de Teodorico en Rávena.

Teodorico considerábase herdeiro do mundo romano e por iso respectou as institucións imperiais rodeándose de conselleiros latinos, como Boecio e Casiodoro. Desexaba crear un imperio xermánico de Occidente, herdeiro do romano, que englobase a francos, vándalos, visigodos e ostrogodos. Con este obxectivo, realizou unha hábil política de alianzas matrimoniais entre a súa familia e os reis dos outros pobos xermánicos, que, aínda que non chegaría a materializar o seu soño, converteuno no principal soberano occidental da súa época.

En 511 interveu de forma decisiva na resolución da crise da monarquía visigoda, aberta a raíz da morte de Alarico II na batalla de Vouillé (507), derrotado polos francos. Depuxo ao usurpador Xesaleico e coroou ao seu neto Amalarico, fillo de Alarico e da súa filla Teodogoda. Asumiu o goberno do reino visigodo como titor do seu neto, a quen colocou baixo a protección de Teudis, un dos seus xenerais. A rexencia mantívose ata a morte do monarca ostrogodo (526), cando Amalarico puido gobernar libremente ao seu pobo.

Favoreceu o desenvolvemento da agricultura e do comercio. Fixo de Rávena, a súa capital, un destacado centro artístico e cultural fomentando o cultivo das artes e as letras.

Permitiu a coexistencia do catolicismo e do arianismo durante a maior parte do seu reinado, pero esta tolerancia finalizou nos últimos anos da súa vida, debido aos enfrontamentos co Papado e co Imperio Bizantino, que o levaron a encerrar e decapitar ao seu conselleiro Boecio (524) e a encarcerar ao papa Xoán I.

Deixou como sucesor ao seu neto, fillo da súa filla Amalasunta, falecendo o 30 de agosto do 526. O estalido dunha guerra civil permitiu ao emperador Xustiniano converter Italia nunha nova provincia bizantina e dispersar aos ostrogodos, que desapareceron como pobo (555).

  1. Martindale 1980, p. 1077

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]
Reino ostrogodo

Segue a:
Teodomiro
Teodorico o Grande
Precede a:
Atalarico
Reino de Italia

Segue a:
Odoacro
Teodorico o Grande
Precede a:
Atalarico
Reino visigodo

Segue a:
Xesaleico
Teodorico o Grande
Precede a:
Amalarico