Elemento SECIS
En bioloxía, un elemento SECIS (do inglés selenocysteine insertion sequence, secuencia de inserción de selenocisteína) é unha secuencia regulatoria de ARN duns 60 nucleótidos de longo cunha estrutura de talo-bucle.[1] Este motivo estrutural (patrón de nucleótidos) dirixe a tradución na célula do codón UGA como selenocisteína. O codón UGA normalmente funciona como codón de terminación, e a selenocisteína é un aminoácido especial non codificado directamente no código xenético. Os elementos SECIS son unha característica fundamental dos ARN mensaxeiros que codifican selenoproteínas (proteínas que conteñen un ou máis residuos de selenocisteína).
Nas bacterias o elemento SECIS está situado pouco despois do codón UGA ao que afecta. Nas arqueas e eucariotas aparece na rexión 3' UTR dos ARNm, e pode facer que múltiples codóns UGA do ARNm pasen a codificar selenocisteína. Atopouse un elemento SECIS de arqueas, en Methanococcus, que está localizado na rexión 5' UTR.
O elemento SECIS está definido polas características da súa secuencia, é dicir, determinados nucleótidos tenden a ocupar determinadas posicións nel, e ten unha estrutura secundaria característica. A estrutura secundaria é o resultado do emparellamento de bases complementarias dos nucleótidos do ARN, e causa a formación dunha estrutura similar a unha forquita. O elemento SECIS eucariótico inclúe pares de bases A-G non canónicos, o cal é pouco común na natureza, pero que son fundamentais para o funcionamento correcto do elemento SECIS. Aínda que os elementos SECIS de eucariotas, arqueas e bacterias comparten a mesma estrutura xeral en forquita, non son todos aliñables; por exemplo, un esquema baseado no aliñamento para recoñecer os elementos SECIS eucarióticos non serviría para recoñecer un elemento SECIS de arqueas.
En bioinformática, creáronse varios programas informáticos para buscar elementos SECIS nun xenoma, baseados na secuencia e estrutura secundaria característica destes elementos. Estes programas utilizáronse na procura de novas selenoproteínas.[2]
Distribución nas especies
[editar | editar a fonte]Os elementos SECIS encóntranse nunha gran variedade de organismos pertencentes aos tres dominios da vida (incluíndo os seus virus).[2][3][4][5][6][7][8]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Walczak, R; Westhof E, Carbon P, Krol A (1996). "A novel RNA structural motif in the selenocysteine insertion element of eukaryotic selenoprotein mRNAs". RNA 2 (4): 367–379. PMC 1369379. PMID 8634917.
- ↑ 2,0 2,1 Lambert, A; Lescure A, Gautheret D (2002). "A survey of metazoan selenocysteine insertion sequences". Biochimie 84 (9): 953–959. PMID 12458087. doi:10.1016/S0300-9084(02)01441-4.
- ↑ Mix H, Lobanov AV, Gladyshev VN (2007). "SECIS elements in the coding regions of selenoprotein transcripts are functional in higher eukaryotes". Nucleic Acids Res. 35 (2): 414–23. PMC 1802603. PMID 17169995. doi:10.1093/nar/gkl1060.
- ↑ Cassago A, Rodrigues EM, Prieto EL; et al. (2006). "Identification of Leishmania selenoproteins and SECIS element". Mol. Biochem. Parasitol. 149 (2): 128–34. PMID 16766053. doi:10.1016/j.molbiopara.2006.05.002.
- ↑ Mourier T, Pain A, Barrell B, Griffiths-Jones S (2005). "A selenocysteine tRNA and SECIS element in Plasmodium falciparum". RNA 11 (2): 119–22. PMC 1370700. PMID 15659354. doi:10.1261/rna.7185605.
- ↑ G. V. Kryukov, S. Castellano, S. V. Novoselov, A. V. Lobanov, O. Zehtab, R. Guigó, and V. N. Gladyshev (2003). "Characterization of mammalian selenoproteomes". Science 300 (5624): 1439–1443. PMID 12775843. doi:10.1126/science.1083516.
- ↑ Gregory V. Kryukov and Vadim N. Gladyshev (2004). "The prokaryotic selenoproteome". EMBO Rep 5 (5): 538–543. PMC 1299047. PMID 15105824. doi:10.1038/sj.embor.7400126.
- ↑ Alain Krol (2002). "Evolutionarily different RNA motifs and RNA-protein complexes to achieve selenoprotein synthesis". Biochimie 84 (8): 765–774. PMID 12457564. doi:10.1016/S0300-9084(02)01405-0.
