Capricho
Aparencia
Un capricho en arte, e especialmente na pintura dos séculos XVII e XVII, é unha obra na que o autor se aparta dos modelos académicos que utiliza habitualmente para rachar coas regras e crear un traballo extravagante ou caprichoso. Tamén en música, unha peza composta con liberdade chámase capricho.
Galería de caprichos
[editar | editar a fonte]-
Viviano Codazzi, Capricho cun arco e escena de xénero, 1660-70
-
Pannini, Alexandre Magno cortando o No Gordiano, 1718-19. Walters Art Museum
-
Marco Ricci e Sebastiano Ricci, Un capricho da Roma clásica, 1720.
-
Pannini, Paisaxe ideal co Arco de Tito, c. 1725. Colección privada
-
Giovanni Pannini, Capricho romano, 1735. Museo de Arte de Indianápolis.[1]
-
Canaletto, Paisaxe con peregrino en oración, augaforte, 1741-44. Museum of Fine Arts, Houston
-
Canaletto, Vista Imaxinaria de Padua, augaforte, 1741-44
-
Tiepolo, "Pulchinelo dando consellos", Scherzi di Fantasia, 1743
-
Piranesi, Cárceres Inventados, 1745-50, VI: "O braseiro fumegante"
-
Idem., XVI: "O piar coas cadeas"
-
Idem., XI: "O arco cunha cuncha ornamental"
-
Idem., XII: "A cuadra"
-
Panini, Paisaxe romana con profetas, 1751. Colección Graf Harrach'sche
-
Hubert Robert, Vista Arqueolóxica, 1773. Museo Nacional de Arte Decorativo, Bos Aires
-
Goya, Os Caprichos, 1799, Nº19: « Todos Caerán ».
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Capricho romano: o Panteón e outros monumentos é unha fantasía arquitectónica onde Pannini sitúa edificios e monumentos de Roma nun contexto insolitamente rural.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Vexa a entrada do Galizionario acerca de capricho |