Illa de Margarita
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xaneiro de 2015.) |
| Isla de Margarita (es) Isla de Margarita (lb)  | |||||
| |||||
| Himno | Nueva Esparta State Anthem (en)  | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Localización | |||||
| |||||
| Estado | Venezuela | ||||
| Estado da Venezuela (pt) | Nueva Esparta (pt) | ||||
| Poboación | |||||
| Poboación | 489.917 (2022) (480,31 hab./km²) | ||||
| Xeografía | |||||
| Parte de | |||||
| Superficie | 1.020 km² | ||||
| Medición | 33,2 ( ) × 69,4 ( ) km | ||||
| Bañado por | Mar Caribe e Océano Atlántico | ||||
| Punto máis alto | Montaña de Copey (en) (960 m) | ||||
| Punto máis baixo | Mar Caribe | ||||
| Outro | |||||
| Irmandado con | |||||
A Illa de Margarita, ou simplemente Margarita, está situada no mar Caribe. Xunto ás illas de Illa de San Pedro de Coche e Cubagua, constitúe o único estado insular do Venezuela, denominado "Nueva Esparta". A illa foi parte importante da historia da independencia de Venezuela. Logo diso, Margarita centrouse no turismo, que se desenvolveu coa axuda dos turistas estranxeiros e os habitantes da illa. A súa localización é no Caribe sur-este, nor-oriente venezolano, ao norte da península de Araya do estado Sucre. O clima é tropical e isto, xunto ás súas exóticas praias e montañas, fixo que se lle coñeza como A Perla do Caribe,[1] como a alcuman moitos turistas venezolanos e estranxeiros.
Historia
- Artigo principal: Provincia de Margarita.
.jpg)
O 15 de agosto de 1498 durante a terceira viaxe, Cristovo Colón chegou a Margarita. Nesa viaxe o Almirante tamén chegou a terra firme, Venezuela. Aquel día de agosto Colón divisou tres illas, dúas delas pequenas, baixas e áridas (as actuais Coche e Cubagua), separadas por unha canle dunha terceira, maior, cuberta de vexetación e poboada de indíxenas que a chamaban Paraguachoa, vocábulo que significa segundo historiadores "peixes en abundancia" e segundo outros "xente de mar".
A illa de Margarita estaba habitada polos guaiqueríes, unha etnia aborixe que segundo Alexander von Humboldt falaba un idioma emparentado co warao.[2] Creada en 1525, a provincia de Margarita é a máis antiga das que en 1777 formaron a Capitanía xeneral de Venezuela.[3] En 1561 o conquistador Lope de Aguirre chegou á illa desde o Perú e tomou posesión dela por un tempo instaurando un réxime do terror. Antes de marchar a terra firme realizou numerosos saqueos, asasinou o gobernador e centos dos seus poboadores.
Dependía da Real Audiencia de Santo Domingo ata 1739, cando foi anexada ao Vicerreinado de Nova Granada, xunto con outras provincias e desde 1777 forma parte da Capitanía xeneral de Venezuela. O 19 de abril de 1810 foi unha das sete provincias venezolanas que declararon a súa independencia da Coroa Española, e en 1830, ao disolverse a República de Colombia (Gran Colombia) e xurdir a República de Venezuela independente, foi tamén unha das súas 13 provincias orixinais. En 1864, ao dividirse o país en 20 estados e un Distrito Federal, Margarita tomou o nome de Estado Nova Esparta, na honra á afouteza e coraxe do seu pobo. En 1881 pasou a ser unha sección do Gran Estado Guzmán Blanco (chamado Miranda desde 1889 ata 1898). En 1901, dous anos despois de que se restituíse a autonomía dos estados, retomou o nome de Nova Esparta, pero pérdeo outra vez entre 1904 e 1909, período no cal é incluída no Distrito Federal como Sección Oriental. Finalmente, en 1909 recupera a súa condición de estado e en 1948, anexa ao seu territorio a illa de Cubagua, mantendo como Estado o nome de Nova Esparta e como illa o de Margarita.
Para 2017, en diversos lugares da Illa, realizáronse protestas e manifestacións pola crise económica e social que vive Venezuela. Entre as partes afectadas menciónanse o sector turístico, pechando instalacións como o Museo Mariño.[4]
Xeografía
É a maior das illas do Caribe venezolano, atópase situada entre as latitudes 10° 52' e 11° 11' N e as lonxitudes 63° 47' e 64° 24' 0. Ten unha superficie de 960 km² e está caracterizada pola presenza de dous macizos montañosos unidos entre si por un istmo de relevo moi baixo, unha albufeira (La Restinga) e unha simple liña de praia. O macizo occidental coñécese co nome de Península de Macanao e o oriental como Paraguachoa (nome que lle daban aos indíxenas á illa, que significa lugar de abundancia de peixes), aínda que é frecuentemente denominado Margarita Oriental.
Nela atópase a capital do estado, La Asunción e outras importantes cidades como Porlamar, Pampatar, Parroquia San Juan Bautista e Juan Griego.
Relevo
A Península de Macanao caracterízase por un espinazo central montañoso de rumbo oeste-este, con varias culminacións, entre as cales destácase o Pico de Macanao, que é o máis alto, cunha altitude de 760 m. Desta rexión axial despréndense varios estribos secundarios orientados de norte a sur, entre os cales atópanse vales profundos disectados, o máis importante é o de San Francisco na parte norcentral da rexión. O macizo central está rodeado por un piedemonte que forma unha faja máis ou menos continua e estreita e que ao norte e sur da península chega practicamente á costa.
A parte oriental da Illa de Margarita está formada por un macizo montañoso que se estende máis ou menos en dirección norte-sur, desde o norte de Porlamar ata Cabo Negro; ao norte, desde a poboación do Espinal o macizo montañoso ascende abruptamente ata as culminacións de San Juan ou Cerro Grande e o Copey, que mostran alturas de 920 e 890 metros respectivamente.
Clima
A illa caracterízase principalmente por un tipo clima seco acompañado dun sol radiante, en gran medida na península de Macanao. Existen excepcións como as poboacións de San Juan Bautista e o Val do Espírito Santo onde se pode percibir un tipo de clima montañoso por estar situadas, estas poboacións, nas ladeiras do Cerro Copey.
A mediados do mes de maio comeza a tempada de choivas e consigo un descenso nas temperaturas de ata 4 graos. Neste período chamado tamén inverno, as temperaturas poden descender ata os 12 graos Celsius no Cerro Copey e 36 graos nas zonas mais baixas.
Poboación
O xentilicio dos habitantes é margariteños e na illa viven gran cantidade de estranxeiros, sobre todo colonias de colombianos, libaneses, españois, italianos, suecos, arxentinos, chilenos, uruguaios, franceses, daneses, alemáns, noruegueses, peruanos e holandeses, entre outros.
A Asunción é a capital política, pero, a capital comercial é Porlamar, que ten un pouco menos do 25% da poboación neoespartana, e máis de 1/4 da poboación margariteña. A poboación de Margarita é de máis de 400.000 hab, con todo, isto tende a flutuar nos períodos de vacacións ou de tempadas do Nadal e festivas onde segundo datos do 2007 do Noticiero estatal Telecaribe, chegaron aos 200.000 visitantes, na súa maioría do litoral central e o occidente do país.
Relixión
Na illa, existe unha poboación católica e doutras seitas cristiás, evidenciado isto polas igrexas presentes na entidade neoespartana, entre as máis importantes téñense: A Basílica Menor da nosa Señora do Val (no Val do Espírito Santo), Igrexa San Juan Evanxelista (En Juan Grego), Igrexa parroquial de San Juan (en San Juan Bautista), Igrexa de San Nicolás de Bari (Porlamar) e demais igrexas de menor importancia e capelas situadas nas poboacións de Santa Ana, Punta de Pedras, Porlamar, Pampatar e practicamente en todos os pobos da illa.
A patroa da illa é a Virxe do Val e na poboación de O Val do Espírito Santo atópase A Basílica Menor da nosa Señora do Val, no cal, habitantes das illas Maragarita, Coche e Cubagua achéganse para honrarlle no seu día.
Na illa tamén convive poboación de relixión musulmá, entre outras.
Economía
A economía da illa e das outras dúas que conforman a Nova Esparta é moi evidente, o turismo, é a fonte principal de ingresos, hai moitos hoteis e lugares para descanso dos seus visitantes, pero ademais do turismo, existen actividades de menor ingreso como a piscicultura e pesca artesanal, desenvolvida en lugares estratéxicos e tradicionais para os pescadores da illa.
A illa de Margarita é un "porto libre", o que a fai un sitio vantaxoso para o consumidor, ao estar exenta do pago de impostos ao fisco venezolano (SENIAT) pola importación de bens e tamén para os turistas de Venezuela e do mundo, que visitan as súas praias e atractivos.
Turismo
A Illa de Margarita Constitúe uns dos atractivos turísticos máis importantes de Venezuela, posúe fermosas praias con excelentes condicións para o surf e outros deportes acuáticos, así como pobos coloniais cheos de historia, nos últimos anos prevíronse a realización de varios proxectos para impulsar o turismo, como o Porto de Cruceiros, Porto a Mar, as torres máis altas de Venezuela con 300 m. (por un consorcio español) e o Circuíto Internacional Simón Bolívar, previsto para 2007, entre outros. Na illa atópanse varias antigas fortificacións españolas (castelos, fortíns e fortalezas), que se consideran patrimonio nacional.
Notas
- ↑ "La Isla Margarita, la “Perla del Caribe” de Venezuela, tiene nuevo Obispo". Consultado o 20 de xaneiro de 2017.
- ↑ Humboldt, Alexander: Reise in die Äquinoctial-gegenden des Neuen Kontinents (1991). Insel Verlag. Primer Tomo. Pág. 229. ISBN 3-458-16947-4.
- ↑ "La provincia de Margarita nació hace 490 años | AVN". www.avn.info.ve (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 03 de febreiro de 2017. Consultado o 20 de xaneiro de 2017.
- ↑ "Clausuró el Museo Marino de Margarita". Arquivado dende o orixinal o 16 de xullo de 2017. Consultado o 11 de xullo de 2017.
Véxase tamén
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Illa de Margarita  |
