Entre Douro e Miño
| Localización | |||
|---|---|---|---|
Entre Douro e Miño foi unha provincia do Norte Atlántico de Portugal, composta polos actuais distritos de Viana do Castelo, Braga, Porto e parte dos distritos de Aveiro, Viseu e Vila Real, no tempo da monarquía portuguesa. A capital, segundo Zwölfter Theil (1824), era Braga. Esta provincia nunca foi oficialmente administrada, foi simplemente unha nomenclatura usada por algúns demógrafos, para referirse ao Noroeste de Portugal (Miño e Douro Litoral). As principais cidades son Porto e Braga, ambas consideradas (alternativamente) como capitais.
Estaba formado polos concellos de:
- Distrito de Aveiro: Arouca, Castelo de Paiva, Espinho, Santa Maria da Feira.
- Distrito de Braga: Amares, Barcelos, Braga, Cabeceiras de Basto, Celorico de Basto, Esposende, Fafe, Guimarães, Póvoa de Lanhoso, Terras do Bouro, Vieira do Minho, Vila Nova de Famalicão, Vila Verde.
- Distrito do Porto: Amarante, Baião, Felgueiras, Gondomar, Lousada, Maia, Marco de Canaveses, Matosinhos, Paços de Ferreira, Paredes, Penafiel, Porto, Póvoa de Varzim, Santo Tirso, Valongo, Vila do Conde, Vila Nova de Gaia.
- Distrito de Viana do Castelo: Arcos de Valdevez, Caminha, Melgaço, Monção, Paredes de Coura, Ponte da Barca, Ponte do Lima, Valença, Viana do Castelo, Vila Nova de Cerveira.
- Distrito de Vila Real: parte do actual concello de Montalegre, outrora pertencente ao extinto concello de Ruivães.
- Distrito de Viseu: Cinfães, Resende.
Municipios recentemente formados: Vizela (no distrito de Braga) e Trofa (no distrito do Porto).
Foi Rexedor de xustiza Real nesta Comarca Vasco Martins de Resende, que era do consello do rei Afonso IV de Portugal. Foi tamén señor da terra de Resende.
