carneiro

Grafías semellantes:     Carneiro

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués carneiro, do latín (agnus) carnārius.

• Pronuncia: /kaɾˈnejɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

---

singular	plural
carneiro	carneiros

Carneiro.

1. (Zooloxía, gandaría) Ruminante macho, con abondosa pelaxe de la, cornos en espiral e de nome científico Ovis aries.
   • Termos relacionados: ovella, castrón, cabra, cabrón, muflón.
2. (Zooloxía, alimentación) (Cerastoderma edule) Berberecho.
   • Sinónimos: birbiricho, chícaro, crica, croque.
3. (Zooloxía) Berberecho bravo.
4. Pinchacarneiro.
5. Onda do mar con pouca altura e con escuma.

Adxectivo

carneiro (ms: carneiro; mpl: carneiros; fs: carneira; fpl: carneiras)

1. Dise daquel que insiste na súa forma de actuar e nas súas ideas, mesmo ante a evidencia de saberse trabucado.
   • Sinónimos: cabezán, cabezón, cabezudo, cachamoulán, cachán, cacholán, carneirán, cazurro, cornán, cornelán, ferreño, gurrón, obstinado, testalán, testán, testudo, teimoso, teimudo, turrón.
2. Rudo, brutiño, que amosa pouca delicadeza ou educación.

Substantivo

carneiro (ms: carneiro; mpl: carneiros; fs: carneira; fpl: carneiras)

1. Persoa testana.
   • Sinónimos: cabezán, cabezón, cabezudo, cachamoulán, cachán, cacholán, carneirán, cazurro, gurrón, testalán, testán, testudo, turrón.
2. Persoa ruda.
3. (Astroloxía) Aries.

Traducións

• Alemán: Widder ^(de).
• Asturiano: carneru ^(ast), oveyu ^(ast), castrón ^(ast).
• Castelán: carnero ^(es).
• Francés: bélier ^(fr).
• Inglés: ram ^(en).
• Italiano: ariete ^(it).
• Polaco: baran ^(pl)
• Portugués: carneiro ^(pt).

Portugués

• Etimoloxía: do galego-portugués carneiro, do latín (agnus) carnārius.

Substantivo masculino

carneiro (sg: carneiro; pl: carneiros)

1. (Zooloxía) Carneiro.