berilio
|
Grafías semellantes: berílio |
Galego
Etimoloxía: do grego antigo βερυλλoς.
Pronuncia: /beˈɾiljo̝/ (AFI)
Substantivo masculino
berilio
- (Química) Elemento químico número atómico 4, é un metal moi raro, moi lixeiro, duro e tóxico. Úsase en aliaxe co cobre. Foi descuberto por Vauquelin en 1798. O seu símbolo é Be.
Termos relacionados
- aluminato de berilio
- cloruro de berilio
- fluoruro de berilio
- metafosfato de berilio
- nitrato de berilio
- óxido de berilio
Traducións
- Albanés: berilium (sq)
- Alemán: Beryllium (de).
- Baixo sorabo: berylium (dsb)
- Árabe: بيريليوم (ar)
- Armenio: բերիլիում (hy)
- Alto sorabo: berylium (hsb)
- Bielorruso: берылій (be)
- Búlgaro: берилий (bg)
- Castelán: berilio (es).
- Catalán: beril·li (ca)
- Checo: beryllium (cs)
- Chinés: 铍 (zh)
- Coreano: 베릴륨 (ko)
- Croata: berilij (hr)
- Danés: beryllium (da)
- Eslovaco: berýlium (sk)
- Esloveno: berilij (sl)
- Esperanto: berilio (eo)
- Estoniano: berüllium (et)
- Finés: beryllium (fi)
- Francés: béryllium (fr).
- Grego: βηρύλλιο (el)
- Hebreo: בריליום (he)
- Húngaro: berillium (hu)
- Ido: berilio (io)
- Inglés: beryllium (en).
- Interlingua: beryllium (ia)
- Islandés: beryllín (is)
- Italiano: berillio (it).
- Letón: berilijs (lv)
- Lituano: berilis (lt)
- Macedonio: берилиум (mk)
- Maltés: berillju (mt)
- Manés: beryllium (gv)
- Mongol: берилли (mn)
- Neerlandés: beryllium (nl).
- Noruegués: beryllium (no)
- Occitano: berilli (oc)
- Polaco: beryl (pl)
- Portugués: berílio (pt).
- Romanés: beriliu (ro)
- Ruso: бериллий (ru)
- Serbio: берилијум (sr)
- Serbocroata: берилијум (sh)
- Siciliano: birìlliu (scn)
- Sueco: beryllium (sv).
- Turco: berilyum (tr)
- Ucraíno: берилій (uk)
- Vasco: berilio (eu)
- Xaponés: ベリリウム (ja)
- Xeorxiano: ბერილიუმი (ka)