Narjot de Toucy
Narjot de Toucy, finado en 1241, señor de Bazarnes, foi o fillo de Narjot II de Toucy (Francia) e da súa esposa Inés de Dampierre.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século XII  Francia |
| Morte | 1241 (Gregoriano) |
| Rexente | |
| | |
| Actividade | |
| Ocupación | rexente |
| Familia | |
| Cónxuxe | N. Branaina NN of the Cumans |
| Fillos | Marguerite de Toucy (  ) N. Branaina(Agnes) de Toucy ( ) N. BranainaAncelin de Toucy ( ) N. BranainaFilipe de Toucy ( ) N. Branaina |
| Pais | Narjod II of Toucy e Agnès de Dampierre-sur-l'Aube |
Traxectoria
editarXunto ao seu sogro Teodoro Branas e Godofredo de Merry, Narjot de Toucy formou parte do consello que brevemente gobernou Constantinopla desde o 17 de decembro de 1219 (tras a morte de Conon de Béthune até a chegada do emperador designado, Roberto de Courtenay, en 1220). Serviu como rexente do Imperio latino en 1228-1231, durante a minoría de Balduíno II de Constantinopla, e en 1238-1239 na recadación de fondos para a viaxe do emperador a Europa occidental. Faleceu en 1241.
A primeira esposa de Narjot de Toucy foi a filla de Teodoro Branas e a emperatriz viúva Ana (Inés de Francia). Tiveron catro fillos:
- Filipe de Toucy, que foi rexente do Imperio latino desde 1245 até 1247 e almirante de Sicilia en 1271.
- Anselin de Toucy, señor de Mottola.
- Unha filla non identificada, que en 1239 casou con Guillerme II de Villehardouin, príncipe de Acaia.
- Margarida de Toucy, que casou con Leonardo de Veruli, chanceler do Principado de Acaia.
En 1239 ou 1240, probabelmente despois da morte da súa primeira esposa, Narjot de Toucy casou coa filla de Xonás, o rei dos cumanos. Ela fíxose monxa despois da súa morte.
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- René Grousset, L'Empire du Levant : Histoire da Question d'Orient, París, Payot, coll. « Bibliothèque historique », 1949 (réimpr. 1979), 648 p. (ISBN 2-228-12530-X)