James Franck

James Franck, nado en Hamburgo o 26 de agosto de 1882 e finado en Gotinga o 21 de maio de 1964, foi un físico alemán, gañador do Premio Nobel de Física en 1925.

James Franck

Biografía
Nacemento	26 de agosto de 1882 Hamburgo (Imperio Alemán)
Morte	21 de maio de 1964 (81 anos) Gotinga (Alemaña do Oeste)
Lugar de sepultura	Cemitério de Ohlsdorf (pt) Oak Woods Cemetery (en)
Educación	Universidade de Heidelberg Universidade Humboldt de Berlín Wilhelm-Gymnasium (en)
Director de tese	Emil Warburg (pt) e Paul Drude (pt)
Actividade
Campo de traballo	Física
Ocupación	físico, profesor universitario, químico
Empregador	Universidade Johns Hopkins Universidade de Chicago Universidade de Gotinga Universidade Humboldt de Berlín
Membro de	Royal Society (1964–) Academia Prusiana das Ciencias Academia de Ciencias de Rusia Sociedade Filosófica Estadounidense Asociación Americana para o Avance das Ciencias Sociedade Estadounidense de Física Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Academia de Ciencias de Gotinga Academia de Ciencias da URSS Academia Alemã de Ciências em Berlim (pt) Leopoldina Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos
Alumnos	Fritz Houtermans
Carreira militar
Rama militar	Exército Imperial Alemán
Conflito	Primeira guerra mundial
Participou en
1939	Proxecto Manhattan
Obra
Doutorando	Fritz Houtermans, Hans Kopfermann (pt) , Wilhelm Hanle (pt) , Heinz Maier-Leibnitz, Hans Kopfermann (pt) , Robert Leroy Platzman (en) , Wilhelm Hanle (pt) e Warren L. Butler (en)
Familia
Cónxuxe	Hertha Sponer (1946–)
Premios
(23 de abril de 1964)  Membro estranxeiro da Royal Society (1961)  Prêmio Dannie Heineman (Göttingen) (pt) (1955)  Prêmio Rumford (pt) (1951)  Medalla Max Planck (1925)  Premio Nobel de Física  Cruz de Ferro  Hanseatic Cross (en)
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Франк Джеймс) Enciclopedia soviética armenia

Traxectoria

Traballou en Alemaña e nos Estados Unidos sobre física cuántica. En 1925, recibiu o premio Nobel de física, principalmente polo seu traballo nos anos 1912-1914, en especial o experimento de Franck-Hertz, unha confirmación do modelo de Bohr do átomo.

O exilio aos Estados Unidos

James Franck.

En 1933, tras a toma do poder polos nazis, deixou a súa praza en Alemaña e proseguiu as súas investigacións nos Estados Unidos, primeiro na Universidade Johns Hopkins de Baltimore e logo en Chicago, tras un ano en Dinamarca.

Nacionalizouse estadounidense e participou no proxecto Manhattan tras a segunda guerra mundial. Era director do Comité sobre problemas políticos e sociais que expuxo a bomba atómica. Este comité contaba tamén con outros científicos do laboratorio de metalurxia do Proxecto Manhattan na Universidade de Chicago, entre os que estaban Donald J. Hughes, J. J. Nickson, Eugene Rabinowitch, Glenn T. Seaborg, J. C. Stearns e Leo Szilard. O comité emitiu o 11 de xuño de 1945 un informe (o "informe Franck Enlac ao texto íntegro do informe, en inglés») sobre os problemas expostos polo uso militar da bomba atómica.

Obtivo o premio Rumford en 1955 polos seus traballos sobre a fotosíntese.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Biografía oficial (en inglés)
• Texto del Informe Franck sobre o uso da Bomba atómica (en inglés)