Disco de vinilo
O disco de vinilo,[1] tamén coñecido como disco microsurco ou simplemente como microsurco ou vinilo, é un medio de almacenamento analóxico de sinais sonoras, caracterizado por utilizar como material de soporte un plástico denominado policloruro de vinilo, do que recibe o nome.
Foi introducido oficialmente en 1948 pola compañía Columbia Records nos Estados Unidos,[2] como unha evolución moi mellorada dos anteriores discos de 78 rpm (fabricados cun material moito máis fráxil como a goma laca).
Actualmente o termo vinilo adoita utilizarse para indicar en particular o formato LP (discos de 30 cm xirando a 33⅓ revolucións por minuto), aínda que este uso sexa inadecuado, xa que tamén discos fabricados con outros materiais explotan o mesmo formato como soporte.
O son dun disco reprodúcese mediante un tocadiscos (polo xeral, conectado a un amplificador), que permiten utilizar discos de diferentes diámetros e elixir a velocidade de rotación mediante un selector.
Notas
editar- ↑ disco, 2ª acep. no Gran Dicionario Cumio.
- ↑ Shuker, Roy (2009). Rock total: Todo lo que hay que saber. Ediciones Robinbook. pp. 143 de 352. ISBN 978-84-9692-466-6. Consultado o 11 de decembro de 2022.
|
Este artigo é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
|