Duria
Apparence
:
Étymologie
[modifier le wikicode]- Du radical Erreur modèle étyl : langue inconnue ou absente *der- (« cours (d’eau) »), apparenté[1] à Durius (« Douro »), Duranius (« Dordogne »), Druma (« Drôme »).
Nom propre
[modifier le wikicode]Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | Duriă | Duriae |
Vocatif | Duriă | Duriae |
Accusatif | Duriăm | Duriās |
Génitif | Duriae | Duriārŭm |
Datif | Duriae | Duriīs |
Ablatif | Duriā | Duriīs |
Duria \Prononciation ?\ féminin
- (Géographie) Doire baltée ou Doire ripaire, affluents du Pô.
CCC p. a fonte addens meatu duo de LXXXX nec amnes tantum Appenninos Alpinosque navigabiles capiens, sed lacus quoque inmensos in eum sese exonerantes, omni numero XXX flumina in mare Hadriaticum defert, celeberrima ex iis Appennini latere Iactum, Tanarum, Trebiam Placentinum, Tarum, Inciam, Gabellum, Scultennam, Rhenum, Alpium vero Sturam, Orgum, Durias duas, Sesitem, Ticinum, Lambrum, Adduam, Ollium, Mincium.
— (Pline, Naturalis Historia, III, 118)- Il a 388.000 pas de sa source à son embouchure, y compris 88.000 pour les sinuosités. Non seulement il reçoit des rivières navigables descendant des Apennins et des Alpes, mais encore il sert d'écoulement à des lacs immenses. Le nombre des rivières qu'il mène à la mer Adriatique est de trente en tout ; les plus célèbres sont, venant des Apennins, le Tanare, la Trébie, qui traverse le Placentin, le Tarus, l'Incia, le Gabellus, la Scultenna, le Rhénus; venant des Alpes, la Stura, l'Orgo, les deux Doires, le Sessitès, le Tésin, le Lambrus, l'Adda, l'Oglio, le Mincio.
Voir aussi
[modifier le wikicode]- Duria Maior sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
- Duria Maior sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références
[modifier le wikicode]- « Duria », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- ↑ Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage