Voir aussi : timí, tími

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier

timi \Prononciation ?\

  1. Quelque chose de sucré.

Étymologie

modifier
(Date à préciser) Composé de la racine tim (« craindre ») et de la finale -i (verbe)[1].
Voir la conjugaison du verbe timi
Infinitif timi

timi \ˈti.mi\ transitif

  1. Craindre, avoir peur de, redouter.
    • Mi eĉ timis min moveti, por ne trovi jesigon de ĝi, kaj, ferminte la okulojn, mi komencis rememoradi, kio estas kun mi antaŭ mia lasta dormo. — (Nikolaï Afrikanovitch Borovko, El la tombo, dans La Esperantisto, 1892, pp.103-108 → lire en ligne)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

modifier

→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine tim  . Racine:espéranto/tim/dérivés

Prononciation

modifier

Références

modifier

Sources

modifier

Bibliographie

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier
Latin Syllabaire
timi ᑎᒥ

timi \ti.mi\

  1. (Anatomie) Corps (humain ou d’animal).
    • ᑎᒥᒥᒃ ᓴᙲᑦᑐᓕᖅᑎᑦᓯᓗᓂ ᐳᕙᑎᑦ ᐃᒻᒥᓕᕐᓗᑎᒃ ᓄᕙᖕᒥᒃ;
      Timimik sanngiittuliqtitsiluni puvatit immilirlutik nuvangmik;
      Elle (la grippe) affaiblit le corps et peut même être à l’origine d’une pneumonie; — (Revue Inuktitut, no 77 page 3).

Vocabulaire apparenté par le sens

modifier
  • inuviniq (cadavre, corps d’un mort)
  •   timi figure dans le recueil de vocabulaire en inuktitut ayant pour thème : corps humain.

Forme de nom commun

modifier
Singulier Pluriel
timo
\ˈti.mo\
timi
\ˈti.mi\

timi \ˈti.mi\ masculin

  1. Pluriel de timo.

Anagrammes

modifier

Modifier la liste d’anagrammes