Étymologie

modifier
Du vieux néerlandais *grīpan, issu du proto-germanique *grīpanan. À rapprocher de l’allemand greifen, de même sens.
Présent Prétérit
ik grijp greep
jij grijpt
hij, zij, het grijpt
wij grijpen grepen
jullie grijpen
zij grijpen
u grijpt greep
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben grijpend gegrepen

grijpen \ɣɾɛj.pə:\ transitif ou intransitif

  1. Saisir, empoigner.
    • De dief grijpen.
      Attraper le voleur.
    • Hij wist snel de peuter te grijpen voor deze in de kolkende rivier viel.
      Il sut rapidement attraper le bambin avant que celui-ci ne tombe dans la rivière tourbillonnante.
  2. (Intransitif) Prendre.
    • Naar de pen grijpen.
      Prendre la plume.
  3. (Intransitif) (Technique) S’engrener.
    • Iedere keer dat de rondsels grijpen en ontgrijpen stoten hun tanden tegen elkaar.
      Chaque fois que les pignons s’engrènent et se dégrènent, leurs dents s’entrechoquent.

Synonymes

modifier

Dérivés

modifier

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 99,4 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]