boca
Étymologie
modifier- Du latin bucca.
Nom commun
modifierboca féminin
Variantes
modifierRéférences
modifier- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Étymologie
modifier- Du latin bucca.
Nom commun
modifierboca \Prononciation ?\ féminin
- (Anatomie) Bouche.
Étymologie
modifier- Du latin bucca.
Nom commun
modifierboca \Prononciation ?\ féminin (pluriel : boques)
- (Anatomie) Bouche.
Étymologie
modifier- Du latin bucca.
Nom commun
modifierboca féminin (pluriel : boques)
- (Anatomie) Bouche.
- Embouchure.
Dérivés
modifierPrononciation
modifier- catalan oriental : \ˈbo.kə\
- catalan occidental : \ˈbo.ka\
- Catalogne (Espagne) : écouter « boca [Prononciation ?] »
- El Prat de Llobregat (Espagne) : écouter « boca [Prononciation ?] »
Étymologie
modifier- Du latin bucca.
Nom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
boca \ˈbo.ka\ |
bocas \ˈbo.kas\ |
boca \ˈbo.ka\ féminin
- (Anatomie)Bouche.
En el comedor del hotel hay una familia muy interesante. El padre es un hombre alto (...) Ojitos redondos y duros, una nariz afilada y una boca horizontal le dan el aspecto de una lechuza bien educada.
— (Albert Camus, traduit par Rosa Chacel, A peste, Edhasa, 2005)- Au restaurant de l’hôtel, il y a toute une famille bien intéressante. Le père est un grand homme (...) Des petits yeux ronds et durs, un nez mince, une bouche horizontale, lui donnent l’air d’une chouette bien élevée.
- Embouchure.
- Ouverture.
Dérivés
modifierPrononciation
modifier- Amérique latine : écouter « boca [ˈboka] »
- (France) : écouter « boca [ˈboka] »
- (Espagne) : écouter « boca [ˈboka] »
- (Mexique) : écouter « boca [ˈboka] »
Voir aussi
modifier- boca sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol)
Références
modifier- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en espagnol, sous licence CC BY-SA 4.0 : boca. (liste des auteurs et autrices)
Étymologie
modifier- Du latin bucca.
Nom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
boca \Prononciation ?\ |
bocas \Prononciation ?\ |
boca \ˈboka\ féminin
- (Anatomie) Bouche.
Prononciation
modifier- Galice : écouter « boca [ˈboka] »
Anagrammes
modifierÉtymologie
modifierNom commun
modifierCas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | bocă | bocae |
Vocatif | bocă | bocae |
Accusatif | bocăm | bocās |
Génitif | bocae | bocārŭm |
Datif | bocae | bocīs |
Ablatif | bocā | bocīs |
boca \Prononciation ?\ féminin
- Bogue, poisson.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
modifierRéférences
modifier- « boca », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Étymologie
modifier- Du latin bucca.
Nom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
boca \ˈbu.ko̯\ |
bocas \ˈbu.ko̯s\ |
boca \ˈbu.ko̯\ (graphie normalisée) féminin
- (Anatomie) Bouche.
Sentiguèri l’alen de sa boca sus ma gauta. « T’aimi », me murmurèt a l’ausidor.
— (Florian Vernet, Vida e engranatges, 2004 [1])- Je sentis l’haleine de sa bouche sur ma joue. « Je t’aime », me murmura-t-elle à l’oreille.
Dérivés
modifier- cèl de la boca (« palais »)
Paronymes
modifier- bòça (« bosse »)
Prononciation
modifier- France (Béarn) : écouter « boca [ˈbu.ko̯] »
Références
modifier- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage
Étymologie
modifier- Du latin bucca.
Nom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
boca | bocas |
boca \ˈbokɐ\ féminin
- Gouffre, gueule.
- Bouche, embouchure.
o tio (..) vinha cuspindo sangue, não agüentava mais andar. (..) O velho ia arfando, Gabriela a seu lado. Morreu de tardinha, botando sangue pela boca.
— (Jorge Amado, traduit par Georges Boisvert, Gabriela, cravo e canela, Companhia das letras, 1958)- L’oncle (..) crachait du sang et n’arrivait plus à se tenir debout. (..) Le vieux haletait. Gabriela se tenait à ses côtés. Il mourut en fin de soirée, en rejetant du sang par la bouche.
Synonymes
modifierPrononciation
modifier- Lisbonne: \bˌo.kɐ\ (langue standard), \bˌo.kɐ\ (langage familier)
- São Paulo: \bˌo.kə\ (langue standard), \bˌo.kə\ (langage familier)
- Rio de Janeiro: \bˌo.kɐ\ (langue standard), \bˌo.kɐ\ (langage familier)
- Maputo: \bˌɔ.kɐ\ (langue standard), \bˌɔ.kɐ\ (langage familier)
- Luanda: \bˌo.kɐ\
- Dili: \bˌo.kə\
- Portugal (Porto) : écouter « boca [Prononciation ?] »
- États-Unis : écouter « boca [Prononciation ?] »
Anagrammes
modifierRéférences
modifier- « boca », dans Portal da linguá portuguesa: Dicionário Fonético, Instituto de linguística teórica e computacional (ILTeC), de Simone Ashby ; Sílvia Barbosa ; Silvia Brandão ; José Pedro Ferreira ; Maarten Janssen ; Catarina Silva ; Mário Eduardo Viaro (2012), “A Rule Based Pronunciation Generator and Regional Accent Databank for Portuguese”, in Proceedings of Interspeech 2012, ISCA’s 13th Annual Conference, Portland, OR, USA, September 9-13, 2012, International Speech Communication Association, p. 1886-1887 → consulter cet ouvrage