همخوان نرم‌کامی

ناحیه نرم قسمت عقب سقف دهان را نرم‌کام می‌گویند. صامتهایی را که با قرار گرفتن زبان در این موقعیت ایجاد شوند همخوان نرم‌کامی^[۱] (انگلیسی: Velar consonant) می‌گویند.

همخوان نرمکامی ویژگی همخوانی است که در تولید آن زبان به نرمکام نزدیک می‌شود یا در تماس با آن قرار می‌گیرد.

همخوان نرمکامی [k] پربسامدترین همخوان در زبان‌های بشری است.^[۲]

از دیگر همخوان‌های نرمکامی واجی است که در پایان واژه هوشنگ و در آغاز واژه گیتا شنیده می‌شود.^[۳]

جستارهای وابسته

↑ «نرم‌کامی» [زبان‌شناسی] هم‌ارزِ «velar»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر ششم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶ (ذیل سرواژهٔ نرم‌کامی1)
↑ Ian Maddieson and Sandra Ferrari Disner, 1984, Patterns of Sounds. Cambridge University Press
↑ درزی، علی. درآمدی بر زبانشناسی معاصر. تهران:انتشارات سمت(۱۳۹۴). صفحه ۳۶–۵۷.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Velar consonant». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ ژانویه ۲۰۱۷.

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.