پرش به محتوا

باکلان بزرگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

باکلان بزرگ
باکلان بزرگ در ویکتوریا، استرالیا
وضعیت حفاظت
رده‌بندی علمی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرندگان
راسته: بوبی‌سانان
تیره: باکلانان
سرده: باکلانها
گونه: P. carbo
نام دوبخشی
Phalacrocorax carbo
(لینه، ۱۷۵۸)

باکلان بزرگ (به انگلیسی: great cormorant) (نام علمی: Phalacrocorax carbo) گونه‌ای باکلان است که در نیوزلند به آن (به انگلیسی: black shag) یا (به انگلیسی: kawau) می‌گویند، قبلاً به عنوان باکلان بزرگ سیاه (به انگلیسی: great black cormorant) در سراسر نیم‌کره شمالی نیز شناخته می‌شد، باکلان سیاه (به انگلیسی: black cormorant) در استرالیاو باکلان بزرگ (به انگلیسی: large cormorant) در هند یافت می‌شوند. عضوی گسترده از خانواده باکلان پرندگان دریایی است.[۲] نام جنس از یونانی باستان به لاتین تغییر کرده است، از φαλακρός (به انگلیسی: phalakros "bald") و κόραξ (به انگلیسی: korax, "raven") و carbo به زبان لاتین «زغال چوب» است.[۳]
در بیشتر مناطق جهان قدیم، استرالیا، سواحل اقیانوس اطلس و آمریکای شمالی تولید مثل می‌کند.


مشخصات

[ویرایش]

باکلان بزرگ دارای طول بدن ۹۰ سانتی‌متر، و بال زاویه دار ۱۶۰ سانتی‌متر و وزن ۳٫۵ کیلوگرم است. پایان منقار از منحنی، گردن بلند و بزرگ، کلاله مو سیاه و سفید دارد. انتهای منقار این پرنده قلاب‌مانند و بدنش رنگی سیاه دارد. در سطح خارجی ران پرنده لکهٔ بزرگ سفیدی دیده می‌شود. زیر گلو و چانه سفید هستند و قسمت بدون پر گلو زرد رنگ است. رنگ روتنه قهوه‌ای تیره و دم سیاه است. پاها پرده دارند. در فصل تولید مثل سر و گردن تعدادی ار آنها به طور کامل سفید می‌شود.

باکلان بزرگ هنگام استراحت، راست و کشیده، بر روی صخره‌ها می‌ایستد و پاهایش را نیمه باز نگه می‌دارد. در هنگام شنا همانند غواص‌ها بدنش را بیشتر از حد معمول در آب قرار داده اما گردن را راست نگاه داشته و منقارش را اندکی رو به بالا نگه می‌دارد. پرواز این پرنده به نسبت سریع و به صورت گروهی و به شکل «۸» انجام می‌گیرد.

زیستگاه

[ویرایش]

این پرنده در کرانه‌های دریاها، خورها، دریاچه‌های کرانه‌ای، و آب‌های داخلی زندگی می‌کند و آشیانه خود را بر روی درختان می‌سازد. در ایران در زمستان‌ها به فراوانی دیده می‌شود و در استان‌های شمالی و استان فارس تولید مثل می‌کند.

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. BirdLife International (2012), Phalacrocorax carbo (به انگلیسی), IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2, retrieved 3 May 2014
  2. Ali, S. (1993). The Book of Indian Birds. Bombay: Bombay Natural History Society. ISBN 978-0-19-563731-1.
  3. Jobling, James A (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. pp. 90, 301. ISBN 978-1-4081-2501-4.
  • منصوری، جمشید (۱۳۹۲). راهنمای پرندگان ایران. فرزانه. ص. ۴۶. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۲۳۹-۵۳-۰.