خودشیرینی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Freshman404 (بحث | مشارکت‌ها) |
Freshman404 (بحث | مشارکت‌ها) |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
[[رده:تمهیدات روانی]] |
[[رده:تمهیدات روانی]] |
||
[[رده:روش‌های قانع‌سازی]] |
|||
نسخهٔ ۲۲ دسامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۳۴
خودشیرینی یک روش روانشناختی است که در آن یک فرد تلاش می‌کند تا دیگران را تحت تأثیر خود قرار دهد تا به هدف خود برسد. این اصطلاح توسط ادوارد جونز، روانشناس اجتماعی تهیه شده‌است.[۱]
این کار به چند روش می‌تواند انجام شود:
- یک روش این است که در آن فرد رقیب را هدف قرار می‌دهد تا او را به در کند.
- انطباق نظر زمانی رخ می‌دهد که رقیب نگرش‌ها و باورهای فرد هدف را تصدیق و تأیید کند.
- خودپنداره یک شیوه است که در آن، انگارنده بر ویژگی‌های خود تأکید می‌کند تا در چشم فرد مورد نظر مثبت دیده شود.
- روش دیگر رفتارهای خاص موقعیتی را شامل می‌شود که اطلاعات شخصی را در مورد فرد مورد نظر پیدا کند و سپس با استفاده از این اطلاعات تأیید آنها را به دست می‌آورد.[۲]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Jones, E.E. (1964). Ingratiation: A social psychologist analysis. New York, New York: Appleton-Century-Croft.
- ↑ Cooper, C.D. (2005). "Just Joking Around? Employee Humor Expression As an Ingratiatory Behavior". The Academy of Management Review. 30 (4): 765–776. doi:10.2307/20159167.