ابراهیم آژنگ: تفاوت میان نسخهها
جز ←لید: ویکیسازی جزئی |
|||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| فعالیت = آهنگساز، [[ردیف (موسیقی)|ردیفدان]]، نوازنده |
| فعالیت = آهنگساز، [[ردیف (موسیقی)|ردیفدان]]، نوازنده |
||
|شاگرد = [[مرتضی محجوبی|مرتضی]] و [[رضا محجوبی]] و [[شهباز برمکی]] |
|شاگرد = [[مرتضی محجوبی|مرتضی]] و [[رضا محجوبی]] و [[شهباز برمکی]] |
||
|استاد = [[مسیو کبویر]]، [[مسیو لومر]]، [[مسیو دیوال]]، [[آقا حسینقلی|آقا میرزا حسینقلی]] |
|استاد = [[مسیو کبویر]]، [[آلفرد ژان باتیست لومر|مسیو لومر]]، [[مسیو دیوال]]، [[آقا حسینقلی|آقا میرزا حسینقلی]] |
||
}} |
}} |
||
نسخهٔ ۲۶ دسامبر ۲۰۱۶، ساعت ۰۵:۳۷
ابراهیم آژنگ | |
---|---|
نام تولد | ابراهیم آژنگ |
نام(های) دیگر | ابراهیم ویولنی |
زاده | اوایل سده ۱۴ (قمری) |
ساز(ها) | ویولن، تار |
سالهای فعالیت | آهنگساز، ردیفدان، نوازنده |
استاد(ها) | مسیو کبویر، مسیو لومر، مسیو دیوال، آقا میرزا حسینقلی |
شاگرد(ان) | مرتضی و رضا محجوبی و شهباز برمکی |
زندگینامه
از موسیقی دانان دوره مظفری است از تاریخ دقیق تولد و مرک وی اطلاعی در دست نیست،
او موسیقی را در بخش مدرسه نظام آغاز کرد. بعد از یک سال که به آموزش موسیقی پرداخت به نزد، مسیو لومر فرانسوی به تحصیل پرداخت.
لومر سرپرست دستههای موزیک نظام بود که بعدها با تأسیس شعبه موزیک در دارالفنون سرپرست آن بخش هم شد.
آژنگ به مدرسه نظام رفت و تا سروانی ترقی کرد. ذوق وی به آموختن ویلن وی را نزد مسیو دیوال کشاند.
علاقه وی به ویلن چنان بود که پس از مدتی به ابراهیم ویلنی معروف شد.
«وی به دستور شاه در مهمانیهای دربار که برای خارجیان برپا میشد ویلن مینواخت»
پس از چندی آژنگ به مناسبی چون ریاست دسته موزیک لاریجان در ۱۲۹۲ش کلاس موزیک دارالفنون رسید.
در ۱۲۹۷ش با درجه سلطانی (سروانی) به سمت ریاست موزیک گارد نصرت منصوب شد.
وی برای تدریس موسیقی به ویژه ویلن در خانه خود کلاس دایر کرد و چون با موسیقی ایرانی آشنایی نداشت نزد میرزا آقا حسینقلی استاد برجسته تار دستگاههای موسیقی ایرانی را فرا گرفت و موفق شد از روی پنجه استاد همه ردیفهای موسیقی ایرانی را به نت درآورد.
آژنگ به کمک شاهزاده احمد میرزا خسروانی، اپرای به نام دکتر ریاضیدان ساخت که چندین بار به نمایش درآمد، وی پیش درآمدهایی نیز ساخته است از جمله پیش درآمد شوشتری و ماهور و مخصوصاً پیش درآمد راست پنجگاه که تا آن تاریخ کسی در این دستگاه آهنگ نساخته بود.
پیش از گشایش رادیو، آژنگ معاون هنرستان عالی موسیقی بود. این هنرستان تحت نظر غلامحسین مین باشیان اداره میشد در ۱۳۱۹ش که رادیو افتتاح شد آژنگ سرپرستی نوازندگان رادیو را به عهده گرفت و بیش از یک سال آن شغل را به عهده داشت وی به موسیقی سنتی ایران علاقه فراوانی داشت، بیش تر قطعاتی که در ردیفهای موسیقی سنتی ساخته است در زمان تصدی خود در سمت معاونت اداره موسیقی به اجرا گذارد.
۱-جشن باستان ۲- شادزی – بنگریتا در آن شمار است.
آژنگ چند مارش نظامی نیز نوشت که در موزیک ارتش به اجرا درمیآمد «ارتش و آهن» از آن جمله است آژنگ آهنگ سازی پیرو درویش خان و رکن الدین خان بود که هر دو از نوازندگان بزرگ دوره ناصری بودند از شاگردان مشهور او میتوان از مرتضی محجوبی و شهباز برمکی نام برد.
آثار
- ساخت پیش درآمد و رنگ و تصنیف برای همه دستگاهها
- تنظیم قطعاتی برای موسیقی ایرانی
- ساخت چند مارش نظامی که از زمان وی به بعد در موزیک ارتش مورد استفاده قرارگرفت.
- تنظیم و ساخت اپرای (دکتر ریاضیدان) که با کمک فکری شاهزاده احمد میرزا به اجرا درآمد و با استقبال مردم مواجه شد.
پیوند به بیرون
منابع
- نصیری فر، مردان موسیقی ۶۴/۳–۶۵
- تاریخ موسیقی ایران، نشر سیمرغ، حسن مشحون
- مردان موسیقی و سنتی ایران، نشر راد، حبیبالله نصیری
- شناسایی موسیقی ایران، نشر بینا، عزیز شعبانی
- بهروز شاپوری، چهرههای موسیقی ایران ج۱