ابراهیم آژنگ: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ویرایش به وسیلهٔ ابزار خودکار ابرابزار |
|||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| نام_اصلی = محمد ابراهیم آژنگ |
| نام_اصلی = محمد ابراهیم آژنگ |
||
| نام_مستعار = ابراهیم ویولنی |
| نام_مستعار = ابراهیم ویولنی |
||
| تولد |
| تولد اوایل سده چهارده هجری قمری |
||
| مرگ = |
| مرگ = |
||
| ملیت = {{flagicon|Iran}} [[ایران]] |
| ملیت = {{flagicon|Iran}} [[ایران]] |
||
| ساز = [[ویولن]]، [[تار]] |
| ساز = [[ویولن]]، [[تار]] |
||
| فعالیت = آهنگ‌ساز، [[ردیف (موسیقی)|ردیف‌دان]]، نوازنده |
| فعالیت = آهنگ‌ساز، [[ردیف (موسیقی)|ردیف‌دان]]، نوازنده |
||
|شاگرد = [[مسیو |
|شاگرد = [[مسیو کبویر]]، [[مسیو لومر]]، [[مسیو دیوال]]، [[آقا_حسینقلی|آقا میرزا حسینقلی]] |
||
|استاد = مرتضی و رضا محجوبی و شهباز برمکی |
|استاد = مرتضی و رضا محجوبی و شهباز برمکی |
||
}} |
}} |
||
'''محمدابراهیم آژنگ''' در |
'''محمدابراهیم آژنگ''' در اوایل سده چهارده هجری قمری به دنیا آمد، او از موسیقی‌دانان بزرگ اواخر دوره قاجار و دوره پهلوی بود.{{سخ}} |
||
ابتداء با حقوق ماهیانه هفت قران در دستجات |
ابتداء با حقوق ماهیانه هفت قران در دستجات موزیک نظام خدمت می‌کرد و مراحل ترقی را تا درجه سروانی طی کرد و سالیان متمادی در همین سمت و درجه باقی ماند که موجب دلسردی و ناراحتی وی شده بود. ابراهیم آژنگ، در اوایل سلطنت مظفرالدین‌شاه، در قسمت موزیک مدرسه نظام که به سرپرستی شخصی به نام «مسیو کبویر» اتریشی اداره می‌شد به تحصیل موسیقی پرداخت سپس پس از یک سال نزد «مسیو لومر» فرانسوی، رئیس دستجات موزیک نظام رفت و از معلومات او جهت کسب علوم و دانش موسیقی استفاده نمود و با حقوقی معادل هفت قران و نیم در همان قسمت استخدام شد که بعدها درجه‌اش به سروانی ارتفاء پیدا کرد و حقوقش هم از ماهی هفت قران و نیم به ماهی چهار تومان و هفت قران ترقی پیدا کرد. آژنگ در مدرسه نظامی با کلیه آلات موسیقی نظامی آشنا شد و دروس علمی تئوری، سلفژ، ارکستر و هارمونی را فرا گرفت. در آن زمان مظفرالدین‌شاه، در مراجعت از سفر اروپا، چند ویولن برای یک دسته ارکستر همراه خود آورد ولی چون «مسیو لومر» معلم موزیک نظامی بود و بیشتر با سازهای بادی آشنایی داشت و با سازهای زهی مأنوس نبود، لذا بنا به پیشنهاد وی، یک معلم ویولن برای آموزش به هنرجویان از فرانسه استخدام شد و شخصی به نام «مسیو دیوال» برای مدت دو سال به ایران آمد و آموزش شاگردان را به عهده گرفت. ابراهیم آژنگ نزد وی نیز شروع به فراگیری ویولن نمود و در اندک مدتی در نواختن این ساز مهارت پیدا کرد، به طوری که در محافل هنری آن زمان به «ابراهیم ویولنی» معروف شد و در محافل و مجالس و مهمانی‌های مظفرالدین‌شاه قاجار که برای مهمانان خارجی خود برپا می‌کرد به اجبار و از روی ناچاری شرکت می‌کرد. از آن پس مدارج ترقی را به سرعت پیمود و پست‌هایی نظیر:ریاست موزیک فوج لاریجان، معاونت کلاس موزیک دارالفنون و اجرای برنامه‌های موسیقی درحضور مظفرالدین‌شاه، سفرا و مهمانان خارجی وی در جشن‌ها و مراسم بود. آژنگ، برای تعلیم موسیقی به شاگردان و هنرآموزان، از روی نت و قواعد علمی، اقدام به تأسیس کلاس موسیقی کرد و چون در این زمان اکثریت شاگردانی که برای فراگیری موسیقی مراجعه می‌کردند، طالب فراگیری موسیقی ایرانی بودند و او، در این‌باره چیزی نمی‌دانست، لذا به مرحوم آقامیرزا حسینقلی مراجعه کرد و به وی پیشنهاد کرد تا دوره موسیقی ایرانی را از روی ساز استاد به خط نت بیاورد، ولی مرحوم استاد، این کار را بسیار مشکل و غیر عملی دانست که از عهده هرکسی ساخته نیست ولی آژنگ با اصرار و خواهش فراوان تمام دستگاههای موسیقی ایرانی را، از روی پنجه استاد تعلیم گرفت و آن‌ها را با نت نوشته و به تدریج موفق می‌شود که تمام ردیف‌ها و گوشه‌های موسیقی ایرانی آقامیرزا حسینقلی را نت نماید و در ضمن برای تمام دستگاهها، پیش‌درآمد و رنگ و تصنیف بسازد از جمله:پیش در آمدهای شوشتری، ماهور و راست پنجگاهش بسیار مشهور بود و تا آن زمان کسی چنین کارهایی نکرده بود. از شاگردان بزرگ و به نام وی می‌توان از زنده‌یاد مرتضی و رضا محجوبی نام برد. ابراهیم آژنگ علاوه بر قطعاتی که برای موسیقی ایرانی تنظیم کرد، مقداری هم مارش‌های نظامی ساخت که در موزیک ارتش از آن استفاده می‌گردید و بعدها هم با کمک فکری شاهزاه احمد میرزا، اپرتی به نام «دکتر ریاضی‌دان» ساخت که با به نمایش درآمد و با اقبال عمومی مواجه گشت. وی زمانی که رادیو تهران تأسیس گشت، به سمت سرپرستی نوازندگان رادیو برگزیده شد و تا سال ۱۳۲۰ در این سمت باقی بود، تا این که بازنشسته شد. |
||
== منابع == |
== منابع == |
||
* |
* تاریخ موسیقی ایران، نشر سیمرغ، حسن مشحون |
||
* |
* مردان موسیقی و سنتی ایران، نشر راد، حبیب‌الله نصیری |
||
* |
* شناسایی موسیقی ایران، نشر بی‌نا، عزیز شعبانی |
||
{{هنرمندان موسیقی سنتی ایران}} |
{{هنرمندان موسیقی سنتی ایران}} |
||
{{سازهای موسیقی ایرانی}} |
{{سازهای موسیقی ایرانی}} |
||
[[رده:نوازندگان اهل ایران]] |
[[رده:نوازندگان اهل ایران]] |
||
<gallery> |
<gallery> |
||
نسخهٔ ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۱۱:۰۵
| ابراهیم آژنگ | |
|---|---|
| پرونده:محمد ابراهیم آژنگ.jpg | |
| اطلاعات پس‌زمینه | |
| نام تولد | محمد ابراهیم آژنگ |
| نام(های) دیگر | ابراهیم ویولنی |
| ساز(ها) | ویولن، تار |
| سال‌های فعالیت | آهنگ‌ساز، ردیف‌دان، نوازنده |
| استاد(ها) | مرتضی و رضا محجوبی و شهباز برمکی |
| شاگرد(ان) | مسیو کبویر، مسیو لومر، مسیو دیوال، آقا میرزا حسینقلی |
محمدابراهیم آژنگ در اوایل سده چهارده هجری قمری به دنیا آمد، او از موسیقی‌دانان بزرگ اواخر دوره قاجار و دوره پهلوی بود.
ابتداء با حقوق ماهیانه هفت قران در دستجات موزیک نظام خدمت می‌کرد و مراحل ترقی را تا درجه سروانی طی کرد و سالیان متمادی در همین سمت و درجه باقی ماند که موجب دلسردی و ناراحتی وی شده بود. ابراهیم آژنگ، در اوایل سلطنت مظفرالدین‌شاه، در قسمت موزیک مدرسه نظام که به سرپرستی شخصی به نام «مسیو کبویر» اتریشی اداره می‌شد به تحصیل موسیقی پرداخت سپس پس از یک سال نزد «مسیو لومر» فرانسوی، رئیس دستجات موزیک نظام رفت و از معلومات او جهت کسب علوم و دانش موسیقی استفاده نمود و با حقوقی معادل هفت قران و نیم در همان قسمت استخدام شد که بعدها درجه‌اش به سروانی ارتفاء پیدا کرد و حقوقش هم از ماهی هفت قران و نیم به ماهی چهار تومان و هفت قران ترقی پیدا کرد. آژنگ در مدرسه نظامی با کلیه آلات موسیقی نظامی آشنا شد و دروس علمی تئوری، سلفژ، ارکستر و هارمونی را فرا گرفت. در آن زمان مظفرالدین‌شاه، در مراجعت از سفر اروپا، چند ویولن برای یک دسته ارکستر همراه خود آورد ولی چون «مسیو لومر» معلم موزیک نظامی بود و بیشتر با سازهای بادی آشنایی داشت و با سازهای زهی مأنوس نبود، لذا بنا به پیشنهاد وی، یک معلم ویولن برای آموزش به هنرجویان از فرانسه استخدام شد و شخصی به نام «مسیو دیوال» برای مدت دو سال به ایران آمد و آموزش شاگردان را به عهده گرفت. ابراهیم آژنگ نزد وی نیز شروع به فراگیری ویولن نمود و در اندک مدتی در نواختن این ساز مهارت پیدا کرد، به طوری که در محافل هنری آن زمان به «ابراهیم ویولنی» معروف شد و در محافل و مجالس و مهمانی‌های مظفرالدین‌شاه قاجار که برای مهمانان خارجی خود برپا می‌کرد به اجبار و از روی ناچاری شرکت می‌کرد. از آن پس مدارج ترقی را به سرعت پیمود و پست‌هایی نظیر:ریاست موزیک فوج لاریجان، معاونت کلاس موزیک دارالفنون و اجرای برنامه‌های موسیقی درحضور مظفرالدین‌شاه، سفرا و مهمانان خارجی وی در جشن‌ها و مراسم بود. آژنگ، برای تعلیم موسیقی به شاگردان و هنرآموزان، از روی نت و قواعد علمی، اقدام به تأسیس کلاس موسیقی کرد و چون در این زمان اکثریت شاگردانی که برای فراگیری موسیقی مراجعه می‌کردند، طالب فراگیری موسیقی ایرانی بودند و او، در این‌باره چیزی نمی‌دانست، لذا به مرحوم آقامیرزا حسینقلی مراجعه کرد و به وی پیشنهاد کرد تا دوره موسیقی ایرانی را از روی ساز استاد به خط نت بیاورد، ولی مرحوم استاد، این کار را بسیار مشکل و غیر عملی دانست که از عهده هرکسی ساخته نیست ولی آژنگ با اصرار و خواهش فراوان تمام دستگاههای موسیقی ایرانی را، از روی پنجه استاد تعلیم گرفت و آن‌ها را با نت نوشته و به تدریج موفق می‌شود که تمام ردیف‌ها و گوشه‌های موسیقی ایرانی آقامیرزا حسینقلی را نت نماید و در ضمن برای تمام دستگاهها، پیش‌درآمد و رنگ و تصنیف بسازد از جمله:پیش در آمدهای شوشتری، ماهور و راست پنجگاهش بسیار مشهور بود و تا آن زمان کسی چنین کارهایی نکرده بود. از شاگردان بزرگ و به نام وی می‌توان از زنده‌یاد مرتضی و رضا محجوبی نام برد. ابراهیم آژنگ علاوه بر قطعاتی که برای موسیقی ایرانی تنظیم کرد، مقداری هم مارش‌های نظامی ساخت که در موزیک ارتش از آن استفاده می‌گردید و بعدها هم با کمک فکری شاهزاه احمد میرزا، اپرتی به نام «دکتر ریاضی‌دان» ساخت که با به نمایش درآمد و با اقبال عمومی مواجه گشت. وی زمانی که رادیو تهران تأسیس گشت، به سمت سرپرستی نوازندگان رادیو برگزیده شد و تا سال ۱۳۲۰ در این سمت باقی بود، تا این که بازنشسته شد.
منابع
- تاریخ موسیقی ایران، نشر سیمرغ، حسن مشحون
- مردان موسیقی و سنتی ایران، نشر راد، حبیب‌الله نصیری
- شناسایی موسیقی ایران، نشر بی‌نا، عزیز شعبانی
الگو:هنرمندان موسیقی سنتی ایران
-
عنوان ۱ -
عنوان ۲
