رضی‌الدین صغانی
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (اوت ۲۰۱۶) |
با ابوحامد صاغانی، اشتباه نشود.
رضی‌الدین صَغانّی رضی‌الدین صغانی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۲۵ ژوئن ۱۱۸۱م/ ۱۰ صفر ۵۷۷ق لاهور، پنجاب |
| درگذشت | ۲۶ سپتامبر ۱۲۵۲م/ ۱۰ شعبان ۶۵۰ق |
| پیشه(ها) | محدث، لغوی، فقیه، شاعر، کاتب |
رضی‌الدین صَغانّی (۱۱۸۱- ۱۲۵۲) محدث، لغوی، فقیه، شاعر، کاتب لاهوری بود.[۱]
زندگی
ویرایشنام و نسب کامل او «رضی الدین ابوالفضائل حسن بن محمد بن حسن بن حیدر بن علی بن اسماعیل عُمَری هندی عَدَوی قُرَشی حَنَفی» ذکر شد که خاستگاه خانوادگی اش از صغانیان بود. رضی الدین خود در ۲۵ ژوئن ۱۱۸۱م/ ۱۰ صفر ۵۷۷ق در لاهور به دنیا آمد. پس از دانش اندوزی اولیه در زادگاهش، به غزنی رفت و آنجا تحصیل خود را ادامه داد. در ۶۱۰ به عدن وارد شد، در ۶۱۳ در مکه بود و آنجا مدتی مجاور شد. سپس در ۶۱۵ به بغداد رفت. سپس، سفیر خلیفه ناصر لدین الله به هند شد. سپس صغانی در ۶۳۴ به بغداد بازگشت. در مدرسهٔ رباط مرزبانیه مدرس شد. صغانی در ۲۶ سپتامبر ۱۲۵۲م/ ۱۰ شعبان ۶۵۰ق در بغداد درگذشت.