اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی

اردوگاه‌های کار اجباری (به آلمانی: Konzentrationslager) (معنی لغوی: «اردوگاه تمرکز») در دوران حکومت آلمان نازی و در راستای اجرای پروژه «راه حل نهایی» در رایش آلمان و سرزمین‌های اشغال‌شده تأسیس شدند. این اردوگاه‌ها برای کار اجباری برخی اقلیت‌ها، مانند یهودیان، کولی‌ها، هم‌جنس‌گرایان و حتی معلولان ذهنی و هم‌چنین مخالفان داخلی ضد رژیم نازی از جمله ماسون‌ها،[۱] شاهدان یهوه و کمونیست‌ها طراحی و ایجاد شده بودند.[۲]

اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی
Nazi concentration camps
سربازان ارتش آمریکا به شهروندان آلمانی وایمار اجساد یافته شده در اردوگاه مرگ بوخن‌والد را نشان می دهند
تصویری از گروهی از اسرای اردوگاه کار اجباری بوخن‌والد در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم که به گرسنگی مهلک دچار شده‌اند.
اجساد رهاشدهٔ اسرای کشته‌شده در اردوگاه کار اجباری میتلباو-دورا در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم.
گروهی از افسران گشتاپو، در حال انتظار برای اسکورت اتوبوس‌های سفید صلیب سرخ سوئد از خاک آلمان.

از جمله اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی می‌توان به اردوگاه کار اجباری کراکوف-پلاشوف، اردوگاه داخائو،[۳] اردوگاه بوخن‌والد،[۴] اردوگاه تربلینکا،[۵] اردوگاه ترزینشتات، اردوگاه آشویتس[۶] و اردوگاه برگن ـ بلزن[۷] اشاره کرد.

پانویس

ویرایش