رباخواری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رباخواری، نزول خوار'''<ref>{{یادکرد وب|عنوان=نزول در زندگی|نشانی=https://www.hamshahrionline.ir/news/261859/نزول-در-زندگی|وبگاه=همشهری آنلاین|تاریخ=2014-06-08|بازبینی=2021-06-20|کد زبان=fa}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=نزول|نشانی=http://ensani.ir/fa/article/field/2219/%D9%86%D8%B2%D9%88%D9%84نزول|وبگاه=ensani.ir|بازبینی=2021-06-20}}</ref> به عمل دریافت ربا گفته می‌شود که معمولاً به صورت شغل در جوامع گذشته و امروزی می‌باشد و فرد رباخوار با دریافت وثیقه و تضمین از فرد وام‌گیرنده، به وی به جنس یا پول وام با بهره می‌دهد. گاهی ربا به معنی سود بیش از حد و گاهی به عنوان هر نوع سودی در نظر گرفته می‌شود. به صورت تاریخی در جوامع مسیحی و اسلامی گرفتن هر نوع سودی بر روی پول ممنوع بوده‌است. مذمت رباخواری در بسیاری متون در بسیاری کشورها یافت می‌شود. مهمترینمهم‌ترین تغییر در تاریخ رباخواری در کشورهای غربی در سال ۱۵۴۵ میلادی توسط هنری هشتم صورت گرفت که بر اساس آن گرفتن سود بر روی پول آزاد گردید.<ref>Eisenstein, Charles: Sacred Economics: Money, Gift, and Society in the Age of Transition</ref>

تاریخ رباخواری به هزاران سال پیش از میلاد باز می‌گرددبازمی‌گردد. در زمان‌های گذشته بانک به معنی فعلی وجود نداشت و از این رو بیشتر رباخواران افراد حقیقی بودند که اموال خود را به صورت وام با سود به بقیه می‌دادند. در این زمان هر کس که مایل بود می‌توانست این کار را انجام دهد. در [[امپراتوری روم|امپراتوری روم]] سود معمولاً بین ۴ تا ۱۲ بود ولیکن سودهای بالاتر به اندازه ۲۴ و ۴۸ نیز گاهی وجود داشت. دلیل اینکه سودها همه مضرب ۴ بودند ممکن است به ضعف رومیان در ریاضیات یا استفاده از اعداد رومی مرتبط باشد. در این زمان معمولاً رباخواران بزرگ افراد بسیار ثروتمند بودند که حاضر بودند ریسک کرده و پول خود را برای سود بیشتر وام دهند. به دلیل سود بالای این وامها و افزایش مالیاتها در آخرین روزهای امپراتوری روم یک [[طبقه کارگر]] دائم به نام "سرف (Serf)" در این امپراتوری ایجاد شد که تفاوت زیادی با بردگی نداشت. اولین [[شورای نخست نیقیه|شورای نیقیه]] که [[مسیحیت]] را به عنوان مذهب رسمی امپراتوری روم برگزید گرفتن هرنوع سود را برای روحانیون ممنوع کرد.

از اسناد بر جای مانده از چهار هزار سال پیش از میلاد، به دست می‌آید که قراردادها را با نوشتن، گواهی می‌کردند و نیز آیین وام گرفتن در نزد آنان معمول بوده‌است و سودی سالیانه نزدیک به ۱۵ تا ۲۳ درصد به وام دهندگان می‌داده‌اند. ربا از جنس خود کالا دریافت می‌شده استمی‌شده‌است. کاهنان نیز به مردم قرض بهره‌دار می‌دادند. هر کسی که نمی‌توانسته بدهی را بپردازد وام دهنده می‌توانسته فرزند وی (بدهکار) را به گروگان بگیرد.

{{quotation|کسانی که ربا می‌خورند، (از گور) برنمی‌خیزند مگر مانند برخاستن کسی که شیطان بر اثر تماس، آشفته‌سرش کرده‌است. این بدان سبب است که آنان گفتند: (داد و ستد صرفاً مانند رباست) و حال آنکه خدا داد و ستد را حلال، و ربا را حرام گردانیده استگردانیده‌است. پس، هر کس، اندرزی از جانب پروردگارش بدو رسید، و (از رباخواری) باز ایستاد،بازایستاد، آنچه گذشته، از آنِ اوست، و کارش به خدا واگذار می‌شود، و کسانی که (به رباخواری) باز گردند،بازگردند، آنان اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود. - قرآن، سوره بقره، آیه ۲۷۵}}

بر همین اساس [[مجلس شورای اسلامی]] ایران در سال ۱۳۶۲ قانونی را با عنوان ''قانون عملیات بانکی بدون ربا'' تصویب کرد که از سال ۱۳۶۳ اجرایی شد؛ اما بانک هایبانک‌های ایران به اسم مضاربه، تورم حلّالِ ربا، دیرکرد و کارمزد ربا می دهندمی‌دهند و می گیرند می‌گیرند<ref>[[بانکداری اسلامی]]</ref> و این در حالی است که برای کسب منفعت بیشتر به دروغ و به مدد این اسامی، نظام بانکداری اسلامی را دور زده اندزده‌اند.