نیروی زمینی آلمان (۱۹۴۵–۱۹۳۵): تفاوت میان نسخه‌ها

در نیروی زمینی آلمان سازمان، توان، تسلیحات و تجهیزات هر یگان را "«نمودارهای سازمانی جنگی"» (Kriegsstärke Nachweisung) تعیین می‌نمود که بر پایه پایین‌ترین سطوح ([[گروهان]] و [[دسته (یگان نظامی)|دسته]]) قرار داشت. این موضوع گاهی سبب می‌شد دو لشکر، به عنوان یگان رزمی اصلی، از یک نوع یکسان دارای سازمان و توان متفاوتی باشند. این انعطاف سازمانی نیروی زمینی آلمان را قادر می‌ساخت یگان‌های خود را تا پایین‌ترین سطوح بر اساس نیاز آن‌ها و نیروی انسانی، تجهیزات و تسلیحات در دسترس تغییر دهد.{{sfn|McNab|2011|p=۱۸۳}}

هنگام صلحصلح، مناطق نظامی،نظامی که در دوره پیشین ایجاد شده بودند و توسط ورماخت نیز مورد استفاده قرار گرفتند، به همراه سپاه داخل هر یک، بالاترین سطح از سلسله مراتب نظامی در نیروی زمینی آلمان به حساب می‌آمدند. با آغاز [[جنگ جهانی دوم]] دو مرتبه نظامی دیگر شامل [[ارتش میدانی]] و [[گروه ارتش]] ایجاد گردید. برای پشتیبانی از این آرایش‌های بزرگ در هنگام خدمت فعال، یگان‌هایی تحت عنوان "«نیروهای ارتش یا گروه ارتش"» که شامل توپخانه سنگین، مهندسان، یگان‌های خدماتی و آرایش‌های اداری مشابه دیگر می‌شد، وجود داشت. این یگان‌ها به هیچ یکهیچ‌یک از آرایش‌های بزرگ اتصال دائمی نداشتند و به صلاح دید فرماندهی عالی به‌کارگیری و به می‌شدند.{{sfn|Lucas|2002|p=۴–۶}}

هر گروه ارتش شامل سه تا چهار ارتش میدانی و به شکل میانگین حدود یک میلیون نفر نیرو بود و توسط یک [[فیلدمارشال]] فرماندهی می‌شد. هر ارتش پیاده‌نظام میدانی نیز به نوبه خود، تحت فرمان یک [[ارتشبد]]، شامل دو تا پنج [[سپاه]] پیاده‌نظام و گاهی یک سپاه زرهی تقویت شده (گروه زرهی) و حدود ۲۰۰ هزار نفر نیرو بود. ارتش مستقل [[ارتش بیستم کوهستان (ورماخت)|بیستم کوهستان]] که در شمال [[اسکاندیناوی]] حضور داشت، مستقیمامستقیماً تحت هدایت [[فرماندهی عالی ورماخت]] عمل می‌کرد.{{sfn|McNab|2011|p=۱۸۲–۱۸۳}}