دیابت بی‌مزه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ن.محسنی (بحث | مشارکت‌ها)
درمان: ایجاد پاراگراف
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲۸:
== تشخیص بیماری ==
چندین روش آزمایشگاهی برای تشخیص وجود دارد. مثل :آزمایش وزن مخصوص ادرار، اندازه‌گیری سدیم و پتاسیم، تصویر برداری از نوروهیپوفیز، تست محرومیت از آب.{{خالی بماند}}
اقدام‌های آزمایشگاهی تشخیصی مثل آزمایش محرومیت از آب برای تعیین سطح هورمون ضدادراری. در این بیماری یا سطح ADH در خون کم شده استشده‌است (و در شرایط تشنگی نیز افزایش نمی‌یابد) یا پاسخ کلیوی به این هورمون وجود ندارد.
 
== درمان ==
[[دسموپرسین]] که آنالوگ شیمیایی وازوپرسین (ADH) می‌باشد برای درمان استفاده می‌شود. این دارو به صورت [[افشانه]] بینی مصرف می‌شود. درمان شامل کنترل تعادل [[آب]] و [[الکترولیت]] و پیشگیری از کم‌آبی و نیز شناسایی و رفع علت دیابت بیمزه است. [[کاربامازپین]] اگر منشامنشأ بیماری عصبی باشد ممکن است مفید باشد .
 
اگر مشکل از کلیه باشد (دیابت بی‌مزه نفروژنیک) دسموپرسین بی فایده است و از [[دیورتیک]]ها مانند [[هیدروکلروتیازید]] باید سود جست. مصرف بی‌رویه داروی مینرین سبب افت سدیم خون و تشنج می‌شود؛ بنابراین باید دارو بر اساس دوز تنظیم شده توسط پزشک معالج استفاده شود. رای نظارت بر کنترل بیماری به صورت دوره‌ای و کنترل معیارهای رشدی) قد – وزن (و معاینه عمومی باید به پزشک معالج خود مراجعه کرد و آزمایش‌ها وزن مخصوص ادرار و الکترولیتهای خون را انجام داد. در مواردی که دیابت بی‌مزه از نوع مرکزی است برای حصول اطمینان از نبود بدخیمی در هیپوفیز و هیپوتالاموس باید علاوه بر معاینه بالینی MRI , مغز سالی یک نوبت تا چهار سال انجام شود.
خط ۴۳:
* ویکی‌پدیای انگلیسی
* فیزیولوژی ویلیام
* مرکز تحقیقات غده درون‌ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ابران «دیابت بی مزهبی‌مزه»
* موسوی نیک «تحقیق دیابت بی مزهبی‌مزه»
* برخورداری م. م «کنفرانس دیابت بی مزهبی‌مزه دانشکده پزشکی کرمان»
{{خالی بماند}}