رباخواری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رباخواریرباخواری، نزول خواری'''<ref>{{یادکرد وب|عنوان=نزول در زندگی|نشانی=https://www.hamshahrionline.ir/news/261859/نزول-در-زندگی|وبگاه=همشهری آنلاین|تاریخ=2014-06-08|بازبینی=2021-06-20|کد زبان=fa}}</ref><ref>{{یادکرد وب|عنوان=نزول|نشانی=http://ensani.ir/fa/article/field/2219/نزول|وبگاه=ensani.ir|بازبینی=2021-06-20}}</ref> به عمل دریافت ربا گفته می‌شود که معمولاً به صورت شغل در جوامع گذشته و امروزی می‌باشد و فرد رباخوار با دریافت وثیقه و تضمین از فرد وام‌گیرنده، به وی به جنس یا پول وام با بهره می‌دهد. گاهی اوقات ربا به معنی سود بیش از حد و گاهی به عنوان هر نوع سودی در نظر گرفته می‌شود. به صورت تاریخی در جوامع مسیحی و اسلامی گرفتن هر نوع سودی بر روی پول ممنوع بوده استبوده‌است. مذمت رباخواری در بسیاری متون در بسیاری کشورها یافت می‌شود. مهمترینمهم‌ترین تغییر در تاریخ رباخواری در کشورهای غربی در سال ۱۵۴۵ میلادی توسط هنری هشتم صورت گرفت که بر اساس آن گرفتن سود بر روی پول آزاد گردید.<ref>Eisenstein, Charles: Sacred Economics: Money, Gift, and Society in the Age of Transition</ref>

'''ربا''' اصطلاحی در شریعت اسلامی است به معنی گرفتن یک مال در عوض پرداخت مالی از همان جنس است بطوریکهبه‌طوری‌که میزان یکی زیادتر از دیگری باشد این عمل در دین یهود نیز [[حرام]] شناخته شده است بهشده‌است طوریکهبه‌طوری‌که در [[قرآن]] خطاب به یهودیان زشت بودن ربا بازگو شده استشده‌است.<ref name="شرح لمعه، ۱۹۸؛ مختصر النافع، ۲۱۱">شرح لمعه، ۱۹۸؛ مختصر النافع، ۲۱۱</ref> [[حقوق موضوعه|قوانین موضوعه]] ایران هم ربا را [[بزه|جرم]] محسوب می‌کنند.<ref name="ماده ۵۹۵ قانون مجازات اسلامی">ماده ۵۹۵ قانون مجازات اسلامی</ref>

تاریخ رباخواری به هزاران سال پیش از میلاد باز می‌گرددبازمی‌گردد. در زمانهایزمان‌های گذشته بانک به معنی فعلی وجود نداشت و از این رو بیشتر رباخواران افراد حقیقی بودند که اموال خود را به صورت وام با سود به بقیه می‌دادند. در این زمان هر کس که مایل بود می‌توانست این کار را انجام دهد. در امپراطوری[[امپراتوری روم]] سود معمولاً بین ۴ تا ۱۲ بود ولیکن سودهای بالاتر به اندازه ۲۴ و ۴۸ نیز گاهی وجود داشت. دلیل اینکه سودها همه مضرب ۴ بودند ممکن است به ضعف رومیان در ریاضیات و یا استفاده از اعداد رومی مرتبط باشد. در این زمان معمولاً رباخواران بزرگ افراد بسیار ثروتمند بودند که حاضر بودند ریسک کرده و پول خود را برای سود بیشتر وام دهند. به دلیل سود بالای این وامها و افزایش مالیاتها در آخرین روزهای امپراطوریامپراتوری روم یک [[طبقه کارگر]] دائم به نام "سرف (Serf)" در این امپراطوریامپراتوری ایجاد شد که تفاوت زیادی با بردگی نداشت. اولین [[شورای نخست نیقیه|شورای نیقیه]] که [[مسیحیت]] را به عنوان مذهب رسمی امپراطوریامپراتوری روم برگزید گرفتن هرنوع سود را برای روحانیون ممنوع کرد.

از اسناد بر جای مانده از چهار هزار سال پیش از میلاد، به دست می‌آید که قراردادها را با نوشتن، گواهی می‌کردند و نیز آیین وام گرفتن در نزد آنان معمول بوده استبوده‌است و سودی سالیانه نزدیک به ۱۵ تا ۲۳ درصد به وام دهندگان می‌داده‌اند. ربا از جنس خود کالا دریافت می‌شده استمی‌شده‌است. کاهنان نیز به مردم قرض بهره‌دار می‌دادند. هر کسی که نمی‌توانسته بدهی را بپردازد وام دهنده می‌توانسته فرزند وی (بدهکار) را به گروگان بگیرد.

وام گرفتن و بازپس دادن بهره در زمان سومریان مرسوم بود و معمولاً [[طلا]] و نقره به صورت وام به فرد دیگری می‌دادند و بین ۱۵ تا ۳۳ درصد از وام‌گیرنده بهره از همان جنس می‌گرفتند.

; [[بابل (دولت‌شهر)|بابل]]

در یونان پیش از وضع قانون معروف سولون و در روم پیش از قانون الواح دوازده‌گانه رباخواری، به صورت کستردهگسترده و نامحدود رباخواری رواج داشت و پیش از این قوانین اگر بدهکار نمی‌توانست وام خود را پس دهد برده رباخوار می‌شد ولی قانون سولون جلوی این رفتار ناشایست را گرفت و آن را ملغی کرد.

او با قانون معروف خود، یعنی «قانون برداشتن بارها و تعهّدات» توانست همان‌گونه که [[ارسطو]] می‌گوید همه وام‌های فردی و دولتی را لغو کند. بدین‌گونه اراضی اتیکه را از بند گرو آزاد کرد. افزون بر این، تمام کسانی را که دچار بردگی شده‌بودند، آزادی بخشید. وی افرادی را که در خارج از کشور به عنوان برده به فروش رفته بودند، بازگرداند وازو از آن پس، این کار را ممنوع کرد.

برخی از شوالیه‌ها صرّاف بودند و از راه بهره و نزول ثروتمند می‌شدند. از مردم روم، به نرخ کم وام می‌گرفتند و به ساکنان ایالت‌ها، به میزان گران‌تر، قرض می‌دادند. آنان بیش‌تر برای سناتورهامعاملهسناتورها معامله می‌کردند. چنان‌چه بروتروس، دوست [[سیسرون]] که از اعضای مهمّ مجلس سنا و از اشخاص پاک‌دامن آن زمان به شماربه‌شمار می‌رفت، از سوی اسکاپتیوس به یکی از سرزمین‌های جزیره قبرس، به نرخ ۴۸ درصد، مبلغی قرض داد و چون آن شهر نتوانست در تاریخ مشخص شده، قرض خود را بپردازد، اسکاپتیوس سوارانی از حاکم خواست و تالار شورای شهر را به محاصره درآورد تا آن‌که پنج نفر از اعضای شورا از گرسنگی مردند.

[[ژوستنین]] در قانون‌گذاری معروف خود، نسبت ۱۲ درصد را تنها برای تاجران و مانند آنان، جایز دانست در حقّ دیگر قشرها، دستور داد تا از ۴ درصد بیش‌تر نباشد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=934&articleID=631436|عنوان=تاریخچه ربا و رباخواری در جهان|تاریخ بازبینی=۱ دسامبر ۲۰۱۲|archive-date=۴ آوریل ۲۰۱۴|archive-url=https://web.archive.org/web/20140404204953/http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=934&articleID=631436|url-status=dead}}</ref> ربا یکی از گناهان کبیره است

در [[تورات]] اخذ سود از یهودیان منع شده استشده‌است ولیکن ممنوعیتی برای اخذ سود از غیریهودی وجود ندارد.

از این رو اسرائیلیها از افراد غریبه که در بین آنهاآن‌ها زندگی می‌کردند سود اخذ می‌کردند ولیکن نسبت به بقیه افراد قوم اسرائیل نمی‌توانستند سود بگیرند. در زمانهایی که برخوردهای منفی بین یهودیان و غیریهودیان ([[جنتیل]]ها) در کشورهای مختلف شدت می‌گرفت یهودیان از بسیاری شغلها منع می‌شدند؛ ولیکن به دلیل اینکه گرفتن سود بر روی پول در دینهای اسلام و مسیحیت ممنوع بودند بسیاری از یهودیان به این شغلها گرویده می‌شدند.

{{quotation|ظلم مالی به یهودیان در مناطقی بود که مردم از آنهاآن‌ها متنفر بودند، اگر یهودیان برای مقابله به مثل شروع به اخذ ربا از غیریهودیان می‌کردند، دشمنی مردم با آنان شدت میافت. از این رو یهودیان جزئی از یک سیکل بد شدند. مسیحیان بر اساس کتاب مقدس گرفتن سود را ممنوع کرده بودند و از سال ۱۱۷۹ میلادی هر کس که به این شغل مشغول بود طرد می‌شد. معمولاً تصمیم گیران کاتولیک شدیدترین قوانین مالی را بر یهودیان اعمال می‌کردند. یهودیان به شغلی که برای مسیحیان ممنوع شده بود روی میاوردند و از این رو با شغل تنفرآمیز رباخواری عجین شدند.<ref>Johnson, p. 174.</ref>}}

در [[انگلستان]] به طوربه‌طور مثال در سال ۱۱۸۹ بدهکاران به جنگجویان صلیبی ملحق شدند و یهودیان [[لندن]] را قتل‌عام کردند. در سال ۱۲۷۵ میلادی ادوارد اول اخذ ربا را ممنوع کرد و آن را مساوی با کفر دانست. بسیاری یهودیان انگلیسی دستگیر شدند و ۳۰۰ نفر از آنان اعدام گردیدند. در سال ۱۲۹۰ تمامی یهودیان از انگلستان اخراج شدند.

[[عهد جدید]] در چندین قسمت به رباخواری اشاره می‌کند. [[انجیل متی]] ۲۵:۲۷ و لوقا ۱۹:۲۲ دارای اشاراتی به رباخواری هستند. در انجیل متی ۵:۴۲ و لوقا ۶:۳۴ عیسی به دادن کمک مالی به افراد نیازمند و بخشش بدهیها توصیه می‌کند.

در قرآن چندین بار به رباخواری اشاره شده استشده‌است. در [[بقره|سوره بقره]] رباخواری به شدت مورد انتقاد قرار گرفته استگرفته‌است.

{{quotation|کسانی که ربا می‌خورند، (از گور) برنمی‌خیزند مگر مانند برخاستن کسی که شیطان بر اثر تماس، آشفته‌سرش کرده استکرده‌است. این بدان سبب است که آنان گفتند: (داد و ستد صرفاً مانند رباست) و حال آنکه خدا داد و ستد را حلال، و ربا را حرام گردانیده استگردانیده‌است. پس، هر کس، اندرزی از جانب پروردگارش بدو رسید، و (از رباخواری) باز ایستاد،بازایستاد، آنچه گذشته، از آنِ اوست، و کارش به خدا واگذار می‌شود، و کسانی که (به رباخواری) باز گردند،بازگردند، آنان اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود. - قرآن، سوره بقره، آیه ۲۷۵}}

{{quotation|ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا پروا کنید؛ و اگر مؤمنید، آنچه از ربا باقی‌مانده استباقی‌مانده‌است واگذارید؛ و اگر (چنین) نکردید، بدانید به جنگ با خدا و فرستاده وی، برخاسته‌اید؛ و اگر توبه کنید، سرمایه‌های شما از خودتان است. نه ستم می‌کنید و نه ستم می‌بینید. - قرآن، سوره بقره، آیه ۲۷۸–۹}}

از این رو در [[فقه]] اسلامی رباخواری به شدت نهی شده، بطوریکهبه‌طوری‌که [[گناه]] یک درهم ربا را بیشتر از هفتاد بار [[زنای با محارم]] دانسته‌اند.<ref> name="شرح لمعه، ۱۹۸؛ مختصر النافع، ۲۱۱<"/ref> [[حقوق موضوعه|قوانین موضوعه]] ایران هم ربا را [[بزه|جرم]] محسوب می‌کنند.<ref> name="ماده ۵۹۵ قانون مجازات اسلامی<"/ref>

ماده ۵۹۵ [[قانون مجازات اسلامی ایران]] ربا را جرم و برای آن مجازات در نظر گرفته استگرفته‌است: «مرتکبین اعم از ربا دهنده، ربا گیرنده و واسطهٔ بین آنهاآن‌ها علاوه بر ردِ اضافه به صاحب مال به شش ماه تا سه سال حبس و تا ۷۴ ضربه شلاق و نیز معادل مورد ربا به عنوان جزای نقدی محکوم می‌گردند.»

* [[ربا (اسلام)|ربا]]